“Θέλω να συνεχίσω να γράφω και να πολλαπλασιάσω το διάλογο με γνωστούς και άγνωστους ακόμα φίλους που διάβασαν, ή πρόκειται να διαβάσουν την πρώτη μου ποιητική συλλογή.”
Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε; Ξεκίνησα να γράφω λίγο μετά τα εικοσιπέντε μου χρόνια. Τότε που «βγήκα» στην πραγματική ζωή, αφήνοντας πίσω το προστατευμένο περιβάλλον των φοιτητικών μου χρόνων. Οι απαιτήσεις, οι συγκρούσεις, οι συμβιβασμοί, οι επελάσεις και οι οπισθοχωρήσεις ήταν αυτές που με ώθησαν να γράψω, να καταγράψω τα συναισθήματα και τα ερωτηματικά, να επιδιώξω τη λύτρωση από το θυμό και το φόβο, να βρω το δρόμο προς τη λογική, την ελπίδα και τελικά προς το ρεαλισμό.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως συγγραφέα; Η «λύτρωση»! Γράφω για να ξεπετάξω από πάνω μου ένα βάρος ή μια απειλή. Το θαύμα στην όλη διαδικασία είναι ότι λειτουργεί! Χαρακτηρίζοντας τα γεγονότα τις σκέψεις τα συναισθήματα με λέξεις στο χαρτί, τα πάντα παίρνουν τις κανονικές τους διαστάσεις. Η υπερβολή, η έκπληξη και ακόμα η απόγνωση δίνουν τη θέση τους στην ψύχραιμη θεώρηση της πραγματικότητας και την αντιμετώπισή της.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν τη συγγραφή; Για να πιάσω το σημειωματάριο μου να γράψω (ποτέ δεν ξεκινώ να γράφω στο λάπτοπ…), πάντα θα υπάρξει κάτι που θα με εμπνεύσει, δηλαδή κάτι που θα με εκπλήξει, συνήθως αρνητικά και θα νιώσω την ανάγκη να αποφορτίσω. Είναι ενδιαφέρον ότι η έμπνευση έρχεται από αρνητικά και όχι θετικά ερεθίσματα. Για χρόνια το έβρισκα περίεργο και ανεξήγητο, αλλά η μετέπειτα ενασχόληση μου με τη νευροεπιστήμη (neuroscience) με βοήθησε να κατανοήσω ότι ο φόβος και η απειλή εξασκούν πολλαπλάσια δύναμη στο μυαλό μας απ’ ότι η επιβράβευση των επιτυχιών μας και τα καλώς κείμενα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας; Με τον κίνδυνο να παρερμηνευτώ, θα με χαρακτήριζα μια «πολλά υποσχόμενα μετριότητα». Πιστεύω ότι οι αληθινοί «ηγέτες» σε κάθε χώρο είναι ελάχιστοι, έως και σπάνιοι. Δεν θα υποστήριζα ότι συγκαταλέγομαι σε αυτούς. Από την άλλη θεωρώ ότι έχω μια ανησυχία που μου δίνει τη δυνατότητα να διαφοροποιηθώ από το μέσο όρο που δεν θαυμάζει, δεν ενθουσιάζεται και δεν κοπιάζει. Η δημιουργία για μένα είναι ανάγκη και πιστεύω ότι αυτό μου δίνει μια ιδιαίτερη δυναμική.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θέλω να συνεχίσω να γράφω και να πολλαπλασιάσω το διάλογο με γνωστούς και άγνωστους ακόμα φίλους που διάβασαν, ή πρόκειται να διαβάσουν την πρώτη μου ποιητική συλλογή. Έχω ήδη έτοιμο το υλικό της δεύτερης συλλογής μου και ελπίζω Θεού θέλοντος και covid επιτρέποντος να εκδοθεί μέσα στον επόμενο χρόνο.
Το πεζό είναι μια πρόκληση για εμένα, είναι όμως μια πιο προγραμματισμένη και πιο δομημένη διεργασία, οπότε απαιτεί και περισσότερο ελεύθερο χρόνο από επαγγελματικές και άλλες υποχρεώσεις, και γι’ αυτό είναι ένας πιο μακροπρόθεσμος στόχος.
Βιογραφικό
Η Νικολέττα Αλεξάνδρου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Μεγάλη Βρετανία και σήμερα εργάζεται ως διοικητικό στέλεχος στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, εδώ και αρκετά χρόνια, δραστηριοποιείται και στη συγγραφή. Οι «Ήχοι και Σιωπές» είναι η πρώτη της έκδοση, η οποία συμπεριλαμβάνει αποσπάσματα από δύο πιο πρόσφατες συλλογές της.
