Μόσχα Χατζηευσταθίου: “Το θέατρο θυμίζει στον άνθρωπο την ανθρώπινη και ευαίσθητη υπόστασή του που συχνά ξέχνα”

“Ο πολιτισμός που προάγει το θέατρο δεν κάνει διακρίσεις και πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να έρχονται σε επαφή με αυτό, διότι διευρύνει ορίζοντες και θυμίζει στον άνθρωπο την «ανθρώπινη» κι ευαίσθητη υπόστασή του που συχνά ξεχνά”

Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ η ίδια δεν κατάλαβα επακριβώς πότε ήταν αυτό το χρονικό σημείο που πήρα αυτή την απόφαση. Το μόνο που έχω στο μυαλό μου έντονα ως ανάμνηση είναι να πηγαίνω στο θέατρο σε μικρή ηλικία είτε με το σχολείο είτε με τους γονείς μου και να βιώνω θετικά συναισθήματα απροσδιόριστης φύσεως τα οποία μάλλον ήταν και ο οιωνός για την μεγάλη αγάπη που θα εκδήλωνα αργότερα προς αυτό. Στο Λύκειο πλέον θυμάμαι απλά να ανακοινώνω στην οικογένεια μου την επιθυμία μου να γίνω ηθοποιός και να αποτελώ κι εγώ μέρος του θεάματος αυτού που με συνέπαιρνε.

Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Δύσκολη ερώτηση καθώς δεν είναι και πολύ εύκολο να διαλέξει κανείς μια ή δύο καλλιτεχνικές προσωπικότητες ως αγαπημένες. Το σίγουρο είναι ότι θαυμάζω πάρα πολύ τους ηθοποιούς του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου οι οποίοι έχουν την μαγική ικανότητα να θεωρούνται πάντα σύγχρονοι ακόμα και μετά από τόσα χρόνια. Εκτιμώ πάρα πολύ τη διαχρονικότητα σε έναν ηθοποιό κι αυτό πιστεύω ότι είναι το στοιχείο που τον κάνει να διαφέρει και να τοποθετείται στο μυαλό του κόσμου ως «αγαπημένος». Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπάρχουν και ηθοποιοί σήμερα που έχουν να επιδείξουν τρομερό ταλέντο και δυνατότητες και μας συνεπαίρνουν με τις ερμηνείες τους. Πρότυπα δεν έχω καθώς είμαι ένας άνθρωπος που θέλω να «παίρνω» στοιχεία και να μελετώ ηθοποιούς διαφορετικού βεληνεκούς και όλων των καλλιτεχνικών επιπέδων και ειδών διότι πιστεύω ότι από όλους έχεις να κερδίσεις κάτι.

Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Ο κινηματογράφος ήταν και είναι μια τέχνη που πάντα θαύμαζα κι ονειρεύομαι κάποια στιγμή να μπορέσω να συμμετάσχω σε κάποια παραγωγή. Ωστόσο, όπως και η πλειοψηφία των ηθοποιών νομίζω, αγαπώ πολύ το θέατρο. Το θέατρο σε «πλάθει» καλλιτεχνικά αφού οποιοδήποτε λάθος ή αστοχία πρέπει να το αντιμετωπίσεις εκείνη τη στιγμή και σου προσφέρει την ικανότητα να αλληλεπιδράς σε φυσικό χρόνο με το κοινό το οποίο συμμετέχει άμεσα η έμμεσα με τις αντιδράσεις του. Στο θέατρο ο θεατής εστιάζει σε ό,τι τον ελκύει αισθητικά και σε ό,τι επιλέγει διανοητικά γι’ αυτό και κάθε παράσταση είναι μοναδική.

Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Η καριέρα και η επιτυχία είναι δύο έννοιες που τις έχω διαφοροποιήσει στο μυαλό μου καθώς θεωρώ ότι δεν ταυτίζονται απαραίτητα και δεν θέλω και να τις ταυτίζω. Ένας ηθοποιός χωρίς καριέρα δεν είναι απαραίτητα ένας αποτυχημένος ηθοποιός και το αντίστροφο. Η επιτυχία έρχεται μέσα από πολύ διάβασμα και πολύ κόπο όπως και σε όλα τα επαγγέλματα αλλά όχι απαραίτητα και η καριέρα στο χώρο μας. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να κυνηγάμε μόνο την καταξίωση στα μάτια του κοινού. Ωστόσο, αν με ρωτάτε πότε ξεκινάει η καριέρα για έναν ηθοποιό, θεωρώ ότι είναι το σημείο που καταφέρνει να βιοπορίζεται εξ’ ολοκλήρου μέσα από τη δουλειά του, που είναι και το μελανό σημείο του χώρου μας.

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Αυτή είναι μια ερώτηση που όσες φορές και να την έχω σκεφτεί δεν νομίζω ότι φτάνω σε βέβαιο συμπέρασμα και οι απόψεις πάντα θα διίστανται. Σίγουρα υπάρχουν ενδείξεις σε ανθρώπους που μας φέρνουν στο συμπέρασμα ότι μάλλον γεννήθηκαν με καλλιτεχνικό dna κι έχουν μια κλίση προς οτιδήποτε καλλιτεχνικό. Από την άλλη όμως θεωρώ ότι τα ερεθίσματα που λαμβάνεις από το περιβάλλον σου και οι άνθρωποι που συναντάς κατά τη διάρκεια της ζωής σου είναι αυτό που εν τέλει σε «σπρώχνει» να ασχοληθείς έμπρακτα με αυτό κι όχι απλά να το έχεις ως στοιχείο της προσωπικότητας σου. Επομένως καταλήγω ότι μάλλον πρόκειται για συνδυασμό παραγόντων κι επιλογών.

Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί μια λέξη να χαρακτηρίσει έναν καλλιτέχνη ανεξάρτητα με το πόσο «φτασμένος» μπορεί να είναι. Όλοι οι άνθρωποι καλλιτέχνες και μη είναι πολύπλευρες προσωπικότητες…ίσως η διαφορά στους καλλιτέχνες είναι ότι προσπαθούν να ανακαλύψουν όλες τις πλευρές του εαυτού τους ακόμα και τις πιο σκοτεινές κι εκφράζονται συναισθηματικά σε όλα τα μήκη . Επίσης σίγουρα θεωρώ ότι δεν σε ακολουθεί μία και μόνο λέξη ως καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής σου πορείας. Οι λέξεις που μας χαρακτηρίζουν έχουν την τάση να εναλλάσσονται βάσει της περιόδου στην οποία βρισκόμαστε τόσο καλλιτεχνικά όσο και προσωπικά. Αν μιλούσα λοιπόν για τη φάση στην οποία βρίσκομαι κι αν πρέπει υποχρεωτικά να διαλέξω μια και μόνο λέξη αυτή θα ήταν η «αλήθεια». Προσπαθώ σ’ όποιο κάστινγκ και αν πηγαίνω,σε όποια δουλειά κι αν μου εμπιστεύονται καθώς και σε οποία προσπάθεια κάνω ατομικά, για να εξελιχθώ να βάζω την αλήθεια μου. Νιώθω ότι μακροπρόθεσμα ίσως με αυτόν τον τρόπο αποκτήσω μια αυθεντική καλλιτεχνική ταυτότητα.

Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Η έμπνευση είναι μια έννοια συνυφασμένη με τους καλλιτέχνες αφού είμαστε προσωπικότητες που μπορούν να την αντλήσουν από το πιο μικρό κι απλό μέχρι το πιο περίεργο πράγμα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει και καθημερινά στη ζωή μας. Υπάρχουν μέρες δύσκολες που μπορεί να σε έχει πάρει από κάτω που λέμε για πολλούς και διάφορους λόγους και να χάνεις την έμπνευσή σου, ειδικά στο επάγγελμά μας που πρέπει να είσαι σε διαρκή εγρήγορση για να μπορέσεις να βιοποριστείς. Βέβαια, έχω μεγάλη πίστη στην ιδιοσυγκρασία των ηθοποιών-καλλιτεχνών η οποία είναι τέτοια που όσο χαμηλά και να φτάσεις ψυχολογικά αρκεί η τέχνη σου ή η ίδια η ζωή για να σε κάνουν να εμπνευστείς ξανά και να αντλήσεις κουράγιο και δύναμη από την αγάπη σου γι’ αυτήν.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς για έμενα ώστε να μπορέσω να με χαρακτηρίσω με κάποιο τρόπο ως καλλιτέχνη. Βρίσκομαι σε διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης τόσο προσωπικά όσο και καλλιτεχνικά. Όπως προείπα οι λέξεις δυσκολεύονται να χαρακτηρίσουν έναν καλλιτέχνη και συνέχεια εναλλάσσονται βάσει περιόδου. Όσον αφορά το τώρα μου θα έλεγα ότι είμαι μια νέα ηθοποιός που δουλεύει χωρίς να επαναπαύεται, διαβάζει πολύ, αγαπά απεριόριστα την τέχνη της και θέλει να βγάζει πάντα τον καλύτερό της εαυτό όταν της εμπιστεύονται μια δουλειά. Γενικότερα με διακρίνει μια αστείρευτη ενέργεια που θέλω να διοχετεύω μέσα σε οτιδήποτε καταπιάνομαι, πάντα με ταπεινότητα και σεβασμό στους γύρω μου.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Δυστυχώς οι παρούσες συνθήκες και η δεινή κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας αυτό τον καιρό λόγω της πανδημίας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για βραχυπρόθεσμα μελλοντικά σχέδια κυρίως στο χώρο μας. Μιλώντας μακροπρόθεσμα λοιπόν κι έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη και συνήθως ξέρει καλύτερα κι από εσένα τον ίδιο που να σε «στείλει», επιθυμώ πρωτίστως να εξελιχθώ καλλιτεχνικά, να μορφωθώ και να κατακτήσω την τέχνη μου όσο το δυνατόν καλύτερα και να μπορέσω να βιοπορίζομαι από αυτό που αγαπώ. Θέλω να συμμετάσχω σε οποιαδήποτε δουλειά με εκφράζει είτε θεατρική, είτε κινηματογραφική, είτε τηλεοπτική και κάποια στιγμή να αξιωθώ να έχω τη δική μου θεατρική ομάδα που θα ανεβάζει ωραίες παραστάσεις και θα γυρίζει όλη την Ελλάδα ώστε να παρέχει το αγαθό του θεάτρου ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές που δεν έχουν συχνά τη δυνατότητα να απολαύσουν κάτι τέτοιο. Ο πολιτισμός που προάγει το θέατρο δεν κάνει διακρίσεις και πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να έρχονται σε επαφή με αυτό διότι διευρύνει ορίζοντες και θυμίζει στον άνθρωπο την «ανθρώπινη» κι ευαίσθητη υπόσταση του που συχνά ξεχνά.

Βιογραφικό. Γεννήθηκα στις 25.06.1996 στο Μαρούσι και έχω καταγωγή από τις ακριτικές Οινούσσες. Αποφοίτησα το 2019 από την δραματική σχολή του Πειραϊκού συνδέσμου. Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ήταν στην τηλεοπτική σειρά Ελα στη θέση μου. Στο θέατρο έχω συμμετάσχει στην παράσταση το ασχημόπαπο σε σκηνοθεσία Γιώργου Πούλη απο το μικρο θέατρο Λάρισας όπου κάναμε περιοδεία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και συμμετείχα επίσης στην θεατρική παράσταση τρεις αδερφές in somnium στον ρόλο της Μάσα στο θέατρο Faust σε διασκευή και σκηνοθεσία του Γιάννη Μπουραζάνα. Τον ελεύθερο χρόνο μου μου αρέσει να τον αφιερώνω στην άθληση ενώ παράλληλα αγαπώ πολύ τον χορό την μουσική και την φωτογραφία.