Μια βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, στο Σταθμό του Ηλεκτρικού. Πρόσωπα σιωπηλά, μελαγχολικά, σκυμμένα, με μια αδιόρατη θλίψη. Κι εγώ παρατηρητής.
![](https://www.polismagazino.gr/wp-content/uploads/2023/02/Screenshot_20230218_092925_Gmail-1024x570.jpg)
Ένας τουρίστας ανάμεσα σε αγχωμένους από την καθημερινότητα ανθρώπους της μεγαλούπολης. Δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Κι εκεί, στο βαγόνι του ηλεκτρικού γεννήθηκαν «Τα κοράλλια του βυθού».
Από μιαν αντίθεση γεννήθηκε η ιδέα του τραγουδιού. Με μια σκέψη: δεν είναι μαύρη η ζωή. Υπάρχουν δυσκολίες αλλά υπάρχουν και τόσα πανέμορφα πράγματα για τα οποία αξίζει να ζεις. Θα υπάρχει πάντα η ομορφιά της φύσης, που είναι ατόφια χαρά και δεν μπορεί κανείς να σου την στερήσει. Θα υπάρχει πάντα η πανέμορφη Μήλος.
Καλή ακρόαση.
Κώστας Συμεωνίδης