“Είμαστε μια μη κοσμική κοινωνία κι εκ των πραγμάτων υπάρχει πρόβλημα όταν αναφερόμαστε στην αισθητική απόλαυση, στο αισθητικό αντικείμενο και σε έννοιες όπως το γούστο.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Σε γενικές γραμμές από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου πάντα είχα κάποια σχέση με τη ζωγραφική. Όταν ήμουν μικρός για χαρτζιλίκι ή απλά για να βοηθήσω τον πατέρα μου με θυμάμαι να καρφώνω τελάρα, να τα προετοιμάζω ή και να βάφω κάποια σημεία έργων του. Πιο συστηματικά μετά την εφηβεία με τη μορφή ημερομισθίου πια, εμπλεκόμουνα σε διάφορες εργασίες που αναλάμβανε, κυρίως τοιχογραφίες σε βυζαντινούς ναούς. Έχω εμπλακεί στην εικονογράφηση του Μητροπολιτικού ναού της Σούδας, στο Αρώνι κ.ά. Μετά το στρατό και για πάνω από 10 χρόνια ασχολούμαι με ένα σωρό άλλα αντικείμενα κάπου όμως πάντα συναντούσα τη ζωγραφική έστω και φευγαλέα. Περίπου στα 35 μου, έχω εισαχθεί πια στην Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου η ενασχόλησή μου με τα Εικαστικά γενικά, γίνεται καθημερινότητα. Μετά και την αποφοίτησή μου από τη σχολή το 2009 έχω αποκτήσει πια επίσημα και αποκλειστικά, την ιδιότητα του επαγγελματία ζωγράφου καθώς και του εκπαιδευτικού των Εικαστικών μαθημάτων.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Για εμένα σε όλα τα κινήματα αλλά και σε κάθε εποχή στην ιστορία της τέχνης βρίσκουμε αξιόλογα και ενδιαφέροντα δείγματα ζωγραφικής. Από παντού αντλώ στοιχεία και βρίσκω πηγές για το προσωπικό μου έργο. Ξέρετε, το παρελθόν είναι πολύ σημαντικό και καθοριστικό για το μέλλον, αρκεί να μπορέσει κανείς να ξεφύγει από τα δεσμά του. Το να αυτοκαθοριστώ κινηματικά ή τεχνοτροπικά είναι κάτι το οποίο δεν θα ήθελα να το κάνω και θα μου επιτρέψετε να μην το κάνω. Προτιμώ ν’ αφήσω αυτήν την ερώτηση να την απαντήσουν οι θεωρητικοί της τέχνης.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Έμπνευσή μου αποτελεί κυρίως η καθημερινότητα, τα βιώματά μου και σίγουρα η ιστορία της Τέχνης. Είναι στιγμές που έχω δει και θέλω να καταγράψω κάτι όμορφο, να το μελετήσω και να το αποτυπώσω στον καμβά, καταγράφοντας τελικά τη δική μου εικασία, απολαμβάνοντας τη διαδικασία αλλά και το αποτέλεσμα. Από την άλλη είναι και στιγμές που θέλω ν’ αποφορτίσω κάποια έντονη συναισθηματική φόρτιση και αυτό θα αποτυπωθεί στον καμβά με κάποια εξπρεσιονιστική γραφή. Είναι σαν να ταυτίζεται ο καμβάς με το σάκο του μποξ ένα πράγμα, όπως μου είχε πει κάποτε χαριτολογώντας μια συνάδελφός σας δημοσιογράφος. Η Ιστορία της Τέχνης επίσης αποτελεί πάντα πηγή έμπνευσης και τη συμβουλεύομαι τακτικά. Μου δίνει σίγουρα πατήματα και λύσεις που έχουν σκεφτεί άλλοι για μένα πριν από μένα.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Στην ιστορία της τέχνης υπάρχουν πληθώρα καλλιτεχνών που μου έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον, έχω μελετήσει το έργο τους και με έχουν επηρεάσει. Θα αναφέρω ενδεικτικά τους Leonardo da Vinci, Giambattista Tiepolo, Rembrand, Delacroix, Cezanne, Monet, Manet, Rodin, Picasso, Marchel Duchamp, Kandinsky, Dali, Magritte, Yves Klein, Jackson Pollock, Νικηφόρος Λύτρας, σίγουρα όμως είναι πολύ περισσότεροι.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη μέχρι τώρα πρόκληση, προέκυψε από μια πρόσκληση του πολιτιστικού κέντρου L’ Hermine στο Sarzeau της Βρετάνης. Ήταν μια προσωπική πρόσκληση η οποία προέκυψε από τη διεύθυνση του κέντρου. Είχαν δει προηγουμένως την ατομική έκθεσή μου με τίτλο “Μια Ματιά στην Ελλάδα” στο Παρίσι, την οποία είχα πραγματοποιήσει τον Απρίλιο του 2018 στο Desmos. Η πρόσκληση αφορούσε στη συμμετοχή μου, με τα έργα της σειράς αυτής, σε αφιέρωμα για την Ελλάδα, το οποίο είχε προγραμματίσει το πολιτιστικό κέντρο L’ Hermine το Νοέμβριο του 2018. Μετά από διαπραγματεύσεις, κυρίως για το οικονομικό το οποίο ήταν και το κυρίαρχο ενός τέτοιου εγχειρήματος, η πρόταση διαμορφώθηκε ως εξής: Συμμετοχή στο κέντρο L’ Hermine με τα μικρά σε διαστάσεις έργα που είχα εκθέσει στο Παρίσι και επιπλέον, εάν με ενδιέφερε, θα είχα στη διάθεσή μου ένα χώρο με τον οποίο συνεργαζόταν το κέντρο, ένα υπέροχο ανακαινισμένο παλιό Κάστρο – Μύλο το Pen Castel που βρισκόταν κοντά στην Arzon, 10 χιλιόμετρα από το Sarzeau για να εκθέσω μεγαλύτερα έργα μου. Επιπλέον η πρόταση περιελάμβανε να οργανώσω 8 ώρες καλλιτεχνικά εργαστήρια σε γυμνάσιο της περιοχής και άλλες 8 ώρες εργαστήρια στα εργαστήρια του πολιτιστικού κέντρου με θεματική πάντα το “Μια Ματιά στην Ελλάδα”. Το κέντρο θα αναλάμβανε όλα τα έξοδα του εγχειρήματος και της φιλοξενίας μου για 10 μέρες και επιπλέον θα μου εξασφάλιζε κι ένα πολύ σεβαστό ποσό για τις 16 ώρες των εργαστήριων που θα έκανα. Ήταν μια έκπληξη η τελική διαμόρφωση της πρόσκλησης, την οποία μπορούσα ν’ αποδεχτώ ολόκληρη, ή μέρος αυτής και πραγματική πρόκληση για μένα και τα έργα μου. Την αποδέχτηκα ολόκληρη και κατάφερα να την διεκπεραιώσω στο ακέραιο και με πολύ θετικά σχόλια για το αποτέλεσμα. Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν έφτασα στο Sarzeau κι αντίκρισα τις αφίσες του γεγονότος και τα έντυπα, σε διάφορα κεντρικά σημεία της πόλης, αλλά και σε όλη τη χερσόνησο Presqu’ile de Rhuys με τον τίτλο “Μια Ματιά στην Ελλάδα”. Σε πολλές από τις αφίσες και σε όλα τα έντυπα είχε τ’ όνομά μου και κάποιο χαρακτηριστικό έργο μου.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Στην Ελλάδα τα πράγματα σε σχέση με τις Εικαστικές Τέχνες δεν είναι και τόσο ευοίωνα. Εδώ είμαστε η χώρα του Πλάτωνα, όλα είναι στον ουρανό και είναι ιδέες. Ίσως να ξέρετε οτι δεν ήθελε τους ζωγράφους στην ιδανική του πολιτεία. Είμαστε μια μη κοσμική κοινωνία κι εκ των πραγμάτων υπάρχει πρόβλημα όταν αναφερόμαστε στην αισθητική απόλαυση στο αισθητικό αντικείμενο και σε έννοιες όπως το γούστο. Εδώ όμως έχει γεννηθεί και ο Αριστοτέλης και θα επαναλάβω και την περίφημη φράση του Σωκράτη ότι η λέξη Άνθρωπος βγαίνει από τη φράση “Ο Αναθρών ά Όπωπε”. Την είχα χρησιμοποιήσει και ως τίτλο στην τελευταία ατομική μου έκθεση. Φως αισιοδοξίας η εισαγωγή της Αισθητικής Αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια. Το μέλλον ανήκει στις καινούργιες γενιές και πράγματι υπάρχει αισιοδοξία για έναν καλύτερο κόσμο με περισσότερη Τέχνη.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Μόλις κατάφερα να ολοκληρώσω μια VR έκθεση με τους εξαίρετους συνεργάτες μου, την Αλεξάνδρα Κουρουτάκη και τον Λευτέρη Δερμιτζάκη, Ιστορικό Τέχνης και ειδικό στην επιστήμη των υπολογιστών, αντίστοιχα. Περιλαμβάνει ένα αρκετά καλό δείγμα και αντιπροσωπευτικό από το σύνολο των έργων μου. Θ’ αδράξω εδώ την ευκαιρία να αναφέρω το link όπου μπορεί κάποιος να την επισκεφτεί. https://www.artsteps.com/view/5fb4329e16c5b05611a867d9
Ευελπιστώ λοιπόν να λάβει τη μέγιστη δημοσιότητα και τη μέγιστη δημοφιλία, εάν βέβαια το αξίζει, αλλά και να βρεθεί το συντομότερο ένας φυσικός χώρος να μπορέσει να υλοποιηθεί αυτή η έκθεση δια ζώσης. Βασική προϋπόθεση βέβαια είναι να έχουμε πετάξει αυτές τις ανυπόφορες μάσκες και να έχουμε ξεπεράσει αυτήν την δύσκολη κατάσταση που όλος ο πλανήτης περνάει.
Τέλος θα ήθελα να σας ευχαριστήσω ιδιαιτέρως για το βήμα που μου δώσατε στο polismagazino.gr και το ενδιαφέρον σας για μένα και το έργο μου.
Κουνάλης Γ. Κων/νος
Εικαστικός – Ζωγράφος www.artkounaliskonstantinos.com/
