“Δουλεύω στα χνάρια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, με στοιχεία action painting. Η αφηρημένη τέχνη είναι επιλογή μου.”
Πώς και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Συστηματικά ασχολούμαι με τη ζωγραφική την τελευταία επταετία. Έκανα μια συνειδητή επιλογή μεταξύ της Τέχνης και άρα μιας συνεχούς πρόκλησης, αναζήτησης αλλά και ελευθερίας έκφρασης, και ενός περιορισμένου από αυτή την άποψη ακαδημαϊκού χώρου. Η ζωγραφική είναι το πάθος μου, μια εκπληκτική διαδρομή στην κατανόηση του κόσμου κι ένας μοναδικός τρόπος έκφρασης της σκέψης και των συναισθημάτων μου.
Σε ποιό ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Δουλεύω στα χνάρια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, με στοιχεία action painting. Η αφηρημένη τέχνη είναι επιλογή μου. Αποτελώντας αποτύπωση της αφηρημένης σκέψης συνδέεται άμεσα με γνωστικές έννοιες και την έκφραση του υποσυνείδητου. Επιπλέον, η πλαστικότητα της αφαίρεσης επεκτείνει τις δυνατότητες έκφρασης, εμπεριέχοντας την προσέγγιση του αόρατου μέσω του ορατού. Ταυτόχρονα, η εξπρεσιονιστική γραφή, σύνθετη, άμεση, ελεύθερη, συμβολική, προσφέρει άπειρες δυνατότητες πειραματισμού, και μια σταθερή βάση για την ανακάλυψη και αποκάλυψη της ατομικότητας του καλλιτέχνη.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας; Έμπνευση αντλώ από τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου, από την επαφή μου με τον κόσμο γύρω μου και από την κατανόηση αυτού του κόσμου. Η τέχνη είναι πάντοτε έκφραση ατομική. Το θέμα πλάθεται αργά μέσα από τη διαδικασία της πράξης, μοναχικής, απόλυτης, σχεδόν ερωτικής. Πρώτα έρχεται το έργο, σαν το παιδί που γεννιέται, μετά το θέμα τελειοποιείται με περαιτέρω ανάλυση των στοιχείων. Το γενικότερο θέμα αποτελεί περισσότερο κατεύθυνση της σκέψης, ένα προσωπικό δίκτυο νοημάτων και συναισθημάτων, που απηχούν τον εσωτερικό κόσμο του ζωγράφου. Αντίστοιχη αυτού του κόσμου και η γραφή, που δίνει έμφαση στην απόδοση του υποσυνείδητου, μοναδικού και ανεπανάληπτου.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Ασφαλώς. Ο πατέρας μου, Κωνσταντίνος Βαλλιάνος, αυτοδίδακτος ζωγράφος, με μύησε από παιδί στην ομορφιά της ζωγραφικής. Καλλιτέχνες που επηρέασαν το έργο μου με την προσέγγισή τους είναι ο Vasily Kandinsky, ο Mark Rothko, ο Kazimir Malevitch, η Joan Mitchell, ο Gerard Ernest Schneider, ο James D. Brooks.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η επέκταση του έργου πέρα από τα όρια του καμβά – αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη πρόκληση.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τί ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Δυστυχώς, στην Ελλάδα σήμερα η Τέχνη έχει τεθεί στο περιθώριο, ακριβέστερα μάλιστα βρίσκεται εκτός περιθωρίου. Με πληθώρα αξιόλογων καλλιτεχνών με ενδιαφέρουσες και σύγχρονες προσεγγίσεις, το τοπίο παραμένει πενιχρό και απογοητευτικό. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την πολιτεία και την απαξιωτική πολιτική της ως προς τις Καλές Τέχνες και τους καλλιτέχνες, αλλά όλο το σύστημα εν γένει, και συνάμα και την προσέγγισση του κοινού. Στον δημόσιο χώρο, η Τέχνη διευρύνει ορίζοντες, προσκαλεί σε αφύπνιση του νου και της ψυχής, δημιουργεί ανθρώπους που μπορούν να οραματίζονται, να δημιουργούν, να ζουν ενσυνείδητα, να κατανούν, να εκτιμούν και να χαίρονται την ομορφιά. Αυτό ωστόσο προϋποθέτει μια παντελώς διαφορετική προσέγγιση και μια κοινωνία με επίκεντρο την Τέχνη και την Επιστήμη.
Ποιά τα μελλοντικά σας σχέδια; Συνεχής μελέτη και παραγωγή έργου, και η αρχή μιας διεθνούς καλλιτεχνικής πορείας, με βάση το Λονδίνο.
Ναταλία Βαλλιάνου-Γκούροβα https://gourova-art.com
