«Κάποιος να με προσέχει»: Άξιζε τελικά όλος αυτός ο ντόρος!

Κριτική από τον δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο

Μετά την μεγάλη επιτυχία που έκανε η παράσταση στη Θεσσαλονίκη , ευτυχώς κι εμείς εδώ στην Αθήνα είχαμε την ευκαιρία να δούμε το συναρπαστικό έργο του Frank McGuinness «Κάποιος να με προσέχει» (Someone who’ll watch over me), σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου με τους Αντίνοο Αλμπάνη, Δημήτρη Μάριζα και Πήτερ Ράντλ, στο Σύγχρονο Θέατρο.

Το έργο: Είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, μιλά για τρεις ομήρους (έναν Άγγλο, έναν Ιρλανδό κι έναν Αμερικανό) που είναι έγκλειστοι σ’ ένα κελί, υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών – απαγωγέων τους. Η προσπάθειά τους ν’ αντέξουν τις κακουχίες και την αγωνία του θανάτου εκδηλώνεται με δαιμονικό χιούμορ ή «παιχνίδια» διαφυγής. Μέσα από συγκρούσεις ή συναισθηματικές εξάρσεις, οι τρεις τους θα αγαπήσουν ο ένας τον άλλον και θα δεθούν με ισχυρότερα δεσμά και από τις αλυσίδες που τους κρατούν.

Το «Κάποιος να με προσέχει» διαδραματίζεται στο Λίβανο, την εποχή που τρομοκράτες και επαναστατικές ομάδες έκαναν τυχαίες και αιφνίδιες απαγωγές. Στην έναρξη του έργου βλέπουμε τον Ιρλανδό (Αντίνοος Αλμπάνης) και τον Αμερικανό (Πήτερ Ραντλ) στο κελί και αργότερα φέρνουν και τον Άγγλο (Δημήτρης Μάριζας). Ο Frank McGuinness περιγράφει τους μηχανισμούς που υιοθετούν για να αντέξουν την πλήξη του ατέρμονου εγκλωβισμού τους, τη φιλία και την εξάρτηση που αναπτύσσεται μεταξύ τους, τον τρόπο που και οι τρεις συμπεριφέρονται σαν μητέρα και πατέρας μαζί για τους άλλους, καθώς και τη συνταραχτική πραγματικότητα όταν έρχεται ο αναπόφευκτος χωρισμός.

Η Αθανασία Καραγιαννοπούλου, προσεγγίζει το έργο με απόλυτη συνέπεια και σεβασμό. Χωρίς υπερβολές και ανούσια σκηνικά, με το που ξεκινάει η παράσταση μας βάζει στο κλίμα. Ένα αφαιρετικό σκηνικό, μας οικειοποιεί άμεσα με τους ηθοποιούς και γινόμαστε μέρος της δέσμιας ζωής τους. Δίνει μεγάλη σημασία στους χαρακτήρες των ηρώων κι εμβαθύνει στην ψυχοσύνθεσή τους. Επίσης, δείχνει πόσο ανάγκη έχει ο ένας άνθρωπος τον άλλον, ακόμη και κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες. Στήνει τους ηθοποιούς σ’ ένα κάδρο συναισθημάτων και προσωπικού «ξεγυμνώματος».

Ο κάθε ήρωας έχει χώρο και χρόνο να αποκαλυφθεί και να απογυμνωθεί, αλλά και οι τρεις μαζί, φαίνεται πόσο ιδιαίτερη χημεία έχουν. Ο Αντίννος Αλμπάνης, ξετυλίγει το ταλέντο του επί σκηνής με ειλικρίνεια, ισορροπεί ανάμεσα στην κωμικότητα και τη δραματικότητα, ο Δημήτρης Μάριζας, με την ξεχωριστή του ερμηνεία, έχει απόλυτη αφοσίωση σε αυτό που κάνει αλλά και ο πολλά υποσχόμενος και ταλαντούχος Πήτερ Ράντλ, δίνεται ολοκληρωτικά πάνω στη σκηνή και αναδύει την δυναμική του ρόλου του.

Η παράσταση ξεκλειδώνει συναισθήματα, περνάει δυνατά νοήματα και μάλιστα με έναν πολύ ευφυή τρόπο. Μέσα στα 100’ που διαρκεί, ερχόμαστε σε επαφή με την ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Βλέπουμε το πώς, άνθρωποι που μέχρι χθες, θα περνούσαν απαρατήρητοι από δίπλα μας, μέσα σε ένα κελί φυλακής, γίνονται οι άνθρωποί μας. Γίνονται η οικογένειά μας.

Μια ιστορία που καταλύει τα σύνορα των φύλων και περιγράφει προσεχτικά το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και πώς μπορείς να επιβιώσεις μέσα από μια τραυματική ταλαιπωρία. Το έργο έχει μία διαχρονική χροιά. Ζούμε στην εποχή εξεγέρσεων, τρομοκρατίας αλλά και επαναπροσδιορισμού της ανδρικής συμπεριφοράς. Και βλέπουμε πως τα ανείπωτα, γίνονται όσα έχει ανάγκη να πει η ίδια η καρδιά!

Τα σκηνικά και τα κοστούμια που επιμελήθηκε η Μαίρη Τσαγκάρη, αποτυπώνουν εις βάθος όλο το κλίμα της δέσμιας αλλά κι αληθινής κατάστασης που ζουν οι ήρωες.

Το έργο θα φωτίσει πολλές κρυμμένες μας πλευρές και ίσως μία ανθρώπινη πλευρά, που κάποιοι κρατάμε βαθιά κρυμμένη μέσα μας!

ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΙΣ 2 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ 10/4 ΚΑΙ 11/4 ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Αθανασία Καραγιαννοπούλου

Σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου

Σκηνικά- Κοστούμια: Μαίρη Τσαγκάρη

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Αθανασία Καραγιαννοπούλου

Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης

Φωτογραφίες Παράστασης: Αντώνης Μιμερίνης

Παραγωγή: Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ

Επικοινωνία-Προβολή στα ΜΜΕ