“…Ας ελπίσουμε ότι οι δύσκολοι αυτοί καιροί θα αναδείξουν την ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση και ψυχαγωγία και ότι δεν θα μας καταστήσουν μη αναγκαία πολυτέλεια”
Ποια είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Μια κασσέτα από τα αδέρφια μου, που έπεσε στα χέρια μου όταν ήμουν 7-8 χρονών. Ήταν μια συλλογή από κομμάτια παλιών ροκ συγκροτημάτων, την οποία έμαθα απ’ έξω.
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Είχα την τύχη να παίξω με αρκετούς αξιόλογους μουσικούς και ανθρώπους, οπότε προς το παρόν, θα μου αρκούσε να ξαναβρεθώ με εκείνους.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Ξεκίνησα να παίζω ηλ. μπάσο στα 14, όχι ιδιαίτερα μικρός,αν και είναι συνηθισμένη ηλικία σε αυτό το όργανο. Δεν μπορώ να πω ότι μεγάλωσα σε μουσικό περιβάλλον,
καθώς κανείς από τους οικείους μου δεν ασχολούνταν με τη μουσική. Παρόλα αυτά, υπήρχαν πολλοί δίσκοι στο σπίτι των γονιών μου. Pink Floyd, Loreena McKennitt, Peter Gablriel.
Αν και τα εκτίμησα αρκετά αργότερα, αφού ώς έφηβος άκουγα μόνο ροκ και μέταλ, στο σπίτι μου άκουσα πρώτη φορά το Kind of blue, όπως και κλασική μουσική. Ξεκίνησα μαθήματα μπάσου και θεωρίας. Με το που πήρα το πρώτο μου όργανο και από τα 18 αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την μουσική, κάτι που δεν μετανιώνω παρά τις αντιξοότητες. Στην πορεία μελέτησα, έπαιξα με ανθρώπους πολλές φορές καλύτερους απο εμένα, ευτυχώς, ασχολήθηκα με αρκετά είδη μουσικής και προσπαθούσα, όσο μπορώ, να διασκεδάζω κάνοντας το. Λίγο-πολύ, το ίδιο κάνω και σήμερα.
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Η επιτυχία δεν ξέρω πώς ορίζεται, οπότε όχι ιδιαίτερα. Από αποτυχίες απο την άλλη, αν και κάπως κλισέ, μαθαίνεις. Από τη στιγμή που θα πιάσεις το όργανο για πρώτη φορά, αποτυγχάνεις συνεχώς.
Δεν μπορείς να παίξεις τις σωστές νότες, δεν έχεις καλή επαφή με τον χρόνο, αποτυγχάνεις ακόμα και στο να τοποθετήσεις τα χέρια σου σωστά πάνω στο όργανο. Αλλά μέσα από τη διαδικασία αυτή, μαθαίνεις. Όσο εξελίσεσαι, αυξάνεται και η δυσκολία του μουσικού περιεχομένου με το οποίο ασχολείσαι, οπότε δεν είναι κάτι που περιορίζεται στην αρχή της ενασχόλησης κάποιου με την μουσική.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Δεν ξέρω αν είμαι ο πιο κατάλληλος να απαντήσω σε αυτό, καθώς δεν έχω παρακολουθήσει κάποιο. Είναι στα πλαίσια του γενικότερου μοντέλου που επικρατεί στον πλανήτη, θεωρώ.
Αποτελούν έναν τρόπο άμεσης και συμπυκνωμένης προβολής και σίγουρα μπορούν να δώσουν μια, έστω προσωρινή, ώθηση σε κάποιον/α. Κάποιες παλιότερες εκπομπές, reality-διαγωνισμοί, ήταν η επιτομή του trash. Πλέον είναι κατι πολύ συνιθισμένο και ολοι ξέρουμε προσωπικά έναν ή περισσότερους, που έχουν συμμετάσχει σε ένα talent show. Eχει γίνει ένα μέσο για να ”κόψεις δρόμο”. Προσωπικά δεν είμαι φαν.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Στην πορεία ενός σχήματος, ίσως. Στην πορεία ενός μουσικού σαν μονάδα, δε θα το έλεγα. Για την περίπτωση ενός σχήματος, είναι πιθανό να βοηθήσει ένας μάνατζερ, απλά αφορά συγκεκριμένα σχήματα θεωρώ.
Δύσκολα ένας μάνατζερ θα ασχοληθεί με ένα όχι εμπορικό σχήμα, οπότε στην περίπτωση αυτή, είναι πιθανότερο να επωμιστεί το βάρος αυτό κάποιος από το σχήμα.
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Συμμετέχω σε κάποιες πολύ όμορφες δισκογραφικές δουλειές, παρέα με πολλούς και αξιόλογους μουσικους, που θα κυκλοφορήσουν μέσα στην χρονιά.
Θα συμμετάσχω και σε κάποιες δισκογραφικές δουλειές ακόμα, αλλά είναι ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο. Παράλληλα μελέτη, τα μαθήματα που παραδίδω και θα ήθελα επιτέλους, να δουλέψω και στο δικό μου υλικό.
Δυστυχώς, από πλευρας συναυλιών, το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο. Ακόμα και τωρα που θα επιτρέπονται οι συναυλίες, οι περισσότερες θεωρώ πως δεν θα γίνουν. Ο χειμώνας πιστεύω θα είναι επίσης δύσκολος για την μεγαλύτερη μερίδα των ανθρώπων που ασχολούνται με τον ευρύτερο καλλιτεχνικό χώρο. Η φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας λόγω μνημονίων, μαζί με το lockdown, θα έχουν αναπόφευκτα αρνητικές συνέπειες στον χώρο μας. Κάποιες τις βλέπουμε ήδη. Ας ελπίσουμε οτι οι δύσκολοι αυτοί καιροί θα αναδείξουν την ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση και ψυχαγωγία και οτι δεν θα μας καταστήσουν μη αναγκαία πολυτέλεια.
Βιογραφικό. Ο Δημήτρης Χριστώνης γεννήθηκε στην Λάρισα. Στα 14 χρόνια του, ξεκίνησε την ενασχόληση με το ηλεκτρικό μπάσο.
Έκανε μαθήματα με Μανώλη Σιδερίδη όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην σχολή Jazz-Rock στο τμήμα του ηλεκτρικού μπάσου του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, συνεργάστηκε με πολλούς αξιόλογους μουσικούς και συμμετέχοντας σε πολλά σχήματα που καλύπτουν ένα ευρύ μουσικό φάσμα όπως funk, fusion, jazz, pop, rock κ.α, σε επίπεδο συναυλιών αλλά και δισκογραφίας.
Έχει δώσει συναυλίες με διάφορα σχήματα σε όλη την Ελλάδα, αλλά και σε πολλα clubs και φεστιβάλ σε Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία, Τσεχία, Ισπανία, Ελβετία, Ρωσία κ.α, καθώς και στα Βαλκάνια, όπου συμμετείχαν γνωστοί καλλιτέχνες της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.