Επιμέλεια: Εύα Πετροπούλου Λιανού
Ήλθα σ’ αυτή τη γη, με φως στο μέτωπό μου,
με μια ελπίδα τρυφερή βαθιά στον θησαυρό μου.
Κι όμως με δέσανε σφιχτά σε μια σιωπή,
λες κι ήμουν μόνο ένα αρνί για τη σφαγή.
[Κουπλέ 2]
Ένα μπαλόνι είχα – και αυτό το πήρε η μπόρα,
παίζαμε πόλεμο αντί για μπάλα κάθε ώρα.
Η μάνα μου τραγούδαγε χωρίς φωνή,
κι εγώ μεγάλωνα χωρίς παιδική σκηνή.
[Ρεφρέν]
Ήμουν παιδί, δεν ήμουν αριθμός,
ούτε μια σκιά στον πόλεμο οχθρός.
Μια καρδιά που ήθελε να ζει,
στην Παλαιστίνη, σε μια μικρή αυλή.
Ήμουν παιδί, γεμάτο φως και προσευχή –
δεν ήμουν λάθος στη γραμμή.
[Κουπλέ 3]
Ο ήλιος κάηκε, και η μέρα βγήκε πικρή,
στο βλέμμα φίλου μου κοιμάται μια πληγή.
Δεν είδα άνοιξη, δεν γνώρισα χαρά,
μα έμαθα τι θα πει σιωπή μες στα χαλάσματα.
[Ρεφρέν – επανάληψη]
Ήμουν παιδί, δεν ήμουν αριθμός,
ούτε μια σκιά στον πόλεμο οχθρός.
Μια καρδιά που ήθελε να ζει,
στην Παλαιστίνη, σε μια μικρή αυλή.
Ήμουν παιδί, γεμάτο φως και προσευχή –
δεν ήμουν λάθος στη γραμμή.
[Γέφυρα]
Κι αν η ζωή μου έσβησε νωρίς,
ας γίνει φλόγα να φωτίζει τις ψυχές.
Να μην ξεχάσουν οι μεγάλοι τη ντροπή –
πως σκότωσαν το αύριο μες στη σιγή.
[Τελικό ρεφρέν – πιο απαλό]
Ήμουν παιδί…
μια σπίθα σε καιρό χαλασμού.
Κρατήστε με στου κόσμου τη στροφή –
σαν προσευχή…
