Έφη Σαββίδου: “Η τέχνη οφείλει να είναι προσιτή σε όλους. Όλοι έχουν δικαίωμα στην τέχνη”

Συνέντευξη της Έφης Σαββίδου (καλλιτεχνικό Emma) στη δημοσιογραφική ομάδα του polismagazino.gr @emma_savvidou

“Ο κόσμος και η κοινωνία έχουν ανάγκη από το αισθητικά ωραίο και η τέχνη είναι εδώ για να ωραιοποιήσει την πραγματικότητα”

Ποια είναι η καλλιτεχνική σας ειδίκευση  και από ποια ηλικία ασχολείστε με την  τέχνη αυτή; Ως  καλλιτέχνης  εξειδικεύομαι  στην  αναπαραστατική  ζωγραφική  τέχνη: ειδικότερα  στο  ρεαλιστικό  (ασπρόμαυρο  κατά  προτίμηση) πορτρέτο και στη  ρεαλιστική αναπαράσταση-απεικόνιση  νεκρής  φύσης  κατά  βάση  με  ακρυλικά  χρώματα  σε  καμβά ή  ακουαρέλα. Με  το  ασπρόμαυρο  πορτρέτο  ασχολούμαι  από  ηλικία  11 ετών: Το πρώτο μου πορτρέτο ήταν  της ηθοποιού Emma Watson, της  οποίας  και  ήμουν φαν ως παιδί, όπως πολλοί συνομήλικοί μου, εξ ου  και η  προέλευση  του  καλλιτεχνικού  μου  ονόματος. Το βαφτιστικό  μου όνομα είναι Ευθυμία. Αντίθετα, πίνακες  ξεκίνησα να ζωγραφίζω τα τελευταία δύο  χρόνια δυστυχώς κυρίως λόγω της  αφοσίωσής μου στο θεωρητικό μέρος της  τέχνης (υποτροφία για σπουδές αισθητικής  φιλοσοφίας – Ιστορίας τέχνης, Σορβόννη, Παρίσι 1). Ωστόσο, η κλίση μου στη  ζωγραφική ήταν προφανώς έμφυτη, ίσως  και  κληρονομική, γι’ αυτό και δεν δυσκολεύτηκα  ως  αυτοδίδακτη να τελειοποιήσω την  τεχνική μου και στο χρώμα. Επιπλέον, θα  μπορούσα να μάθω με τον ίδιο τρόπο κάθε  μορφή τέχνης που σχετίζεται με την  αναπαραστατική ζωγραφική.

Ποια είναι η τωρινή καλλιτεχνική σας δραστηριότητα; Παρά την αγάπη  μου για  την  τέχνη  εξίσου  σε  θεωρητικό  και  πρακτικό  επίπεδο, έχει  έναν  μήνα  που  ξεκίνησα  να ασχολούμαι και  επαγγελματικά με την τέχνη: Ουσιαστικά  πρόκειται για τον χώρο της αγοράς  της  τέχνης, κλάδος  που  με  γοήτευε  ούτως  η  άλλως  από  την  περίοδο  των  σπουδών  μου  στο  Παρίσι, την  κατεξοχήν  πρωτεύουσα  της  τέχνης. Δέχομαι  καθημερινά  παραγγελίες  στον  επαγγελματικό  διαδικτυακό  μου  λογαριασμό  στο  Instagram, Emma  Creations23, γεγονός  που  με  χαροποιεί  ιδιαίτερα, διότι  δεν  περίμενα  σε  μία  χώρα  σαν  την  Ελλάδα, όπου  η  αποδοχή  της  τέχνης  δεν  αγγίζει  τον  επιθυμητό  βαθμό, να  έχει  απήχηση. Σαφώς  ρόλο  παίζει  το  γεγονός  ότι  απευθύνομαι  στο  ευρύ  κοινό, καθώς  θεωρώ  ότι  η  τέχνη  οφείλει  να  είναι  προσιτή  σε  όλους: Όλοι  έχουν  δικαίωμα  πρόσβασης  στην  τέχνη. Πρέπει  να  μπει  στη  ζωή  μας  δραστικά  και  καθοριστικά  και  σε  κάθε  σπίτι  προκειμένου  να  ξεπεραστεί  η  κρίση  αξιών  που  διανύουμε  μέσω  της  ευαισθητοποίησής  μας  ως  σύνολο. Ο  κόσμος (κόσμος=στολίδι) και  η  κοινωνία έχει  ανάγκη  από  το  αισθητικά  ωραίο. Ο δυτικός,  τεχνοκρατικός  άνθρωπος  οφείλει  να  έρθει  και  πάλι  σε  επαφή  με  την  τέχνη  προκειμένου  να  καταφέρει  να  αναδιαμορφωθεί  ηθικά  και  ψυχικά, να  επανέλθει  στην  ανθρώπινή  του  κατάσταση  ή  αλλιώς  -ας  μου  επιτραπεί  ο  όρος-  να  ‘’εξανθρωπιστεί‘’. Ας  θυμηθούμε  το  αρχαιοελληνικό  κάλλος  και  το  πρότυπο  των  αρχαίων  Ελλήνων  περί  καλού  καγαθού: σε  κάτι  τέτοιο  αναφέρομαι  και  εγώ. Δεν  θα μιλήσω  για  τον  παιδευτικό  ρόλο  τον  οποίο  ο  Αριστοτέλης  αποδίδει  στην  τέχνη (αρχαία  τραγωδία) ούτε  θα  αναφέρω  την  ρήση  του  Νίτσε  ότι  έχουμε  την  τέχνη  για  να  μη  χαθούμε  από  την  αλήθεια. Εγώ  θα  πω  ότι  η τέχνη είναι εδώ όχι για να αναπαραστήσει  ή  να  μιμηθεί  την  πραγματικότητα,  αλλά  για  να  την  ωραιοποιήσει, να  την  κάνει  πιο  όμορφη  στα  μάτια  μας. Η όραση  είναι  η  βασικότερη όλων των ανθρώπινων  αισθήσεων και  η  τέχνη  απευθύνεται  μέσω  αυτής  κατευθείαν  στην  ψυχή  μας. Για αυτό, λοιπόν, επισημαίνω  ότι  έχουμε  ανάγκη  από  το  ωραίο  γύρω  μας, για  λόγους  ηθικής  αλλά  και  ψυχικής  υγείας.

Τι είδους παραγγελίες δέχεστε ως καλλιτέχνης; Ζήτηση  σίγουρα  έχει  γενικώς  το  ρεαλιστικό (ασπρόμαυρο) πορτρέτο, γιατί  είναι  κάτι  ξεχωριστό, προσωπικό  και  αποτελεί  ένα  πολύ  ιδιαίτερο δώρο  για  όλους. Επίσης, είναι  κάτι  που  δεν  βλέπουμε  συχνά  στη  χώρα  μας,  ενώ  στην  καλλιτεχνική  συνοικία  του  Παρισιού, την  Μονμάρτη, ήταν  κάτι  σύνηθες, με  το  οποίο  καταπιάνονται  πολλοί  καλλιτέχνες. Ωστόσο, είναι  και  κάτι  αρκετά    δύσκολο, καθώς απαιτεί πολλή προσήλωση, αυτοσυγκέντρωση, παρατηρητικότητα  και  χρόνο. Ειδικότερα, δέχομαι  παραγγελίες  πορτρέτου  για  ζευγάρια, για  παιδάκια (ή  οικογενειακό  πορτρέτο), καθώς  είμαι  σε  καθημερινή  επικοινωνία  με  φωτογράφους  που  αναλαμβάνουν  γάμους  ή  βαφτίσεις. Επιπλέον, έντονη  ζήτηση  έχει  και  το  πορτρέτο  για  κατοικίδια, κάτι  με  το  οποίο  δεν  είχα  ασχοληθεί  καθόλου  μέχρι  τώρα. Μάλιστα  έχω  τη  δυνατότητα  να  μεταφέρω  το  πορτρέτο  σε  μπλούζα  ή  κούπα  μέσω  ψηφιακής  εκτύπωσης, ένα  εξίσου  πρωτότυπο  και  αξιολάτρευτο  δώρο. Άλλες  παραγγελίες  που αναλαμβάνω  είναι  πίνακες  με  αναπαράσταση  νεκρής  φύσης  ή  οποιασδήποτε  άλλης  θεματικής  για  διακόσμηση  χώρων, όπως  δωματίων  rbnb  κλπ. Τέλος, αναλαμβάνω και παραγγελίες  για  σχέδια  tattoo.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Στα  άμεσα  σχέδιά  μου  είναι  η  ενασχόληση  με  την  τέχνη  της  αγιογραφίας. Πρόκειται  να  παρακολουθήσω  μαθήματα  δίπλα  σε  έναν  σπουδαίο  αγιογράφο  της  πόλης  μας, της  Θεσσαλονίκης, με  σκοπό  την  τελειοποίησή  μου  σε  αυτόν  τον  κλάδο, ώστε  να  καταφέρω  να  ασχοληθώ  κάποτε  και  επαγγελματικά  με  αυτό. Κινδυνεύω  να  θεωρηθώ  αφελής, διότι  γνωρίζω  ότι  η  τέχνη  της  αγιογραφίας  απαιτεί  σκληρή  εκπαίδευση, χρόνιους  αγώνες, ψυχικούς  και  πνευματικούς. Επιπλέον, τον  Σεπτέμβρη  υπολογίζω  να  κάνω  την  πρώτη  μου  έκθεση  στην  πόλη  μου, την  Θεσσαλονίκη. Έχω  ήδη  εκθέσει  το  έργο  μου, ‘’Le  soleil’’ (‘’Ο  Ήλιος’’), στο  Τελλόγλειο  Ίδρμα  Τεχνών  μέσω  διάκρισής  μου  στον  διαγωνισμό  ‘’Βενετούλια’’ (Σεπτέμβριος, 2022) για  νέους  καλλιτέχνες. Ακόμη, σκοπεύω  να  δημιουργήσω  έναν  λογαριασμό  στην  πλατφόρμα  You Tube, όπου  και  θα  ανεβάζω  εκπαιδευτικά  βιντεάκια  σχετικά  με  την  τέχνη, καθώς  όπως  προείπα, θέλω  να  καταστήσω  την  τέχνη  προσιτή  σε  όλους.

Ποια είναι η μεγαλύτερη καλλιτεχνική πρόκληση για εσάς; Η μεγαλύτερη  προσωπική  πρόκληση, καλλιτεχνικά  μιλώντας εξακολουθεί  να  είναι  η  αφηρημένη  τέχνη. Κυριολεκτικά  το  αφηρημένο  στοιχείο  στην  τέχνη  είναι  κάτι  άπιαστο  για  εμένα, διότι  μου  είναι  αρκετά  ανοίκειο  να  αποτυπώσω  στο  χαρτί  ή  στον  καμβά  κάτι  το  οποίο  φαντάζομαι  και  δεν  είναι  υπαρκτό  γύρω  μου. Για αυτό  επισημαίνω το ρόλο που διαδραματίζει  η  αίσθηση  της  όρασης  τουλάχιστον  σε  ό,τι  αφορά  την  τέχνη  της  ζωγραφικής, καθώς  έχει  μεγάλο  αντίκτυπο  στην  καλλιτεχνική  μου  δραστηριότητα. Από  την  άλλη, δυστυχώς  ίσως  στο  σημείο  αυτό  να  περιορίζεται  και  η  φαντασία  μου, δηλαδή  σε  ό,τι  μπορώ  να  δω.  Προτιμώ  να  παρατηρώ  αυτό  το  οποίο  βλέπω  και  να  το  αποδίδω  με  τον  δικό  μου  τρόπο  μέσα  από  την  τέχνη  της  ζωγραφικής  παρά  να  το  φαντάζομαι  ή  να  το  υποθέτω. Σαφώς  και  θαυμάζω  αυτούς  που  πετυχαίνουν  στην  απόδοση  του  αφηρημένου  στοιχείου  και  ευελπιστώ  κάποια  μέρα  να  τα  καταφέρω  και  εγώ  σε  αυτό. Προς  το  παρόν  το  καλλιτεχνικό  ρεύμα  στο  οποίο  πραγματικά  λατρεύω  να  επιδίδομαι   και  στο  οποίο  ανήκουν  τα  έργα  μου  είναι  το  ρεαλιστικό, ενώ  ορισμένοι  πίνακές  μου  ίσως  αγγίζουν  το  κίνημα  του  σουρεαλιστικού  ρεύματος.