Γράφει ο Τραϊκούδης Χρήστος. Οικονομολόγος, προϊστάμενος εμπορικού τμήματος Α’ υλών εταιρείας ανακύκλωσης, Msc in politics & economics in S.E and Eastern Europe, UoM
Η κωμικοτραγική νεότερη ιστορία του Ελληνικού κράτους έχει να επιδείξει πολλά σκάνδαλα και διόλου τυχαίο ότι αυτά έχουν μία περιοδικότητα αξιοσημείωτη. Ευτυχώς, αν και με αργούς ρυθμούς, σε καθοδική πορεία ως προς τον απόλυτο αριθμό εμφάνισης τους τα τελευταία χρόνια.
Το άλλο πολύ κακό ότι στην πλειονότητα τους αφορούν κεφάλαια που δεν παράγονται από την υπεραξία των ελληνικών εξαγωγών ή των υπηρεσιών στην ημεδαπή δηλαδή σε παραγωγή εντός ελληνικής επικράτειας αλλά σε ξένα δάνεια τα οποία έχουν συγκεκριμένη στόχευση ώστε η οικονομία, η κοινωνία και οι υποδομές να συγκλίνουν με τα υπόλοιπα δυτικά κράτη.
Τούτη η επανάληψη όμως έχε πολύ σημαντικές επιπτώσεις στη χώρα αλλά και στη γεωπολιτική. Αυτά περί της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό οι διάφοροι προσκολλημένοι στον κοτζαμπασισμό και δια της νευρογέννησης του εγκεφάλου τους όπου η ρεμούλα και το φαγοπότι των ξένων δανείων φαντάζει σαν την καλύτερη τροφή για τη δημιουργία σεροτονίνης-νευροδιαβιβαστή, τους είναι μάλλον άγνωστα και αδιάφορα. Κάποια πράγματα εξηγούνται επαρκώς από τη συνεισφορά πολλών επιστημών των οποίων τα συμπεράσματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε προσαρμογή πολιτικών ώστε να βελτιωθούν πολλά στην καθημερινότητα μας. Απ’ ότι φαίνεται και κρίνοντας δια των αποτελεσμάτων, κάτι τέτοιο έλειπε ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι λείπει σήμερα.
Σαφώς η τεχνολογία καθώς και η πίεση από τους ξένους-Ε.Ε έπαιξαν σημαίνων ρόλο ώστε να αντιμετωπιστούν σε ένα βαθμό κάποιες παθογένειες. Ο δρόμος είναι μακρύς και όχι εύκολος αλλά απαραίτητο είναι να φθάσουμε στο ΦΩΣ.
Απαραίτητο να ξανά συναντηθούμε με το ένδοξο παρελθόν και να εφαρμόσουμε πολλά από αυτά εκ των οποίων οι ξένοι ενσωμάτωσαν στις κοινωνίες τους από την αρχαία Ελληνική παιδεία. Η ΑΓΑΠΗ για τον τόπο και Η ΑΝΑΦΟΡΑ σε ένα ένδοξο παρελθόν δεν είναι αφηρημένες έννοιες, θέλουν πράξεις.
Σίγουρα το να χαρίζονται με το έτσι θέλω 2 μέτρα ελληνικής δημόσιας γής σε κάποιον συνδαιτημόνα αυτού/αυτών που τα χαρίζει/χαρίζουν και να το προσπερνάς ως γεγονός, το να μη βλέπεις ενδιαφέρον για το αν μία περιοχή δεν έχει επαρκείς δημόσιους χώρους, το να παρακολουθείς «κοκκορομαχίες» στην τηλεόραση ώστε να σου περάσουν το μήνυμα να επιλέγεις αυτόν/αυτήν που ξελαρυγγιάζεται περισσότερο, το να ταυτίζεις την αδικία ως όρο με την αδικία της ομάδας σου, να γίνεσαι οπαδός και όχι φίλαθλος και να αντιδράς βίαια για αυτό, αδιαφορώντας για τα κακό συντηρημένα πεζοδρόμια, τους κακό συντηρημένους δρόμους και τις ελλείψεις σε βασικές υποδομές για την ανακύκλωση, το παρκάρισμα, τον επαρκή φωτισμό κ.α είσαι καταδικασμένος να ακολουθήσεις μία καθόλου ΤΥΧΑΙΑ ειμαρμένη η οποία δε θα σε οδηγήσει σε καλύτερες μέρες παρά στο φόβο και την αγωνία για το αύριο. Τούτο δεν είναι ούτε φιλελεύθερο, ούτε προοδευτικό και ούτε δημοκρατικό!
Οι εικόνες που έχουμε από το διαδίκτυο, από τα ταξίδια καθώς και οι διαφορές με τις οποίες αναπτύσσουν τις υποδομές τους κάποιες περιοχές εντός της χώρας είναι μεγέθη αξιόπιστα ώστε να αντιληφθούμε πολλά τόσο για το παρελθόν όσο και για το τί πρέπει να περιμένουμε να γίνει στην εκάστοτε περιοχή. ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ότι η μεγάλη εικόνα χτίζεται και από τα επιμέρους.
ΣΥΝΑΜΑ μία κυβέρνηση αν δεν έχει τη στήριξη μέσω έργων από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις δε θα καταφέρει να δώσει στον πολίτη την αίσθηση ότι καλυτερεύουν τόσο η καθημερινότητα του αλλά και η διάθεση των φόρων που πληρώνει προς αυτή την κατεύθυνση.
Όσο μακρινό φαντάζει να βρεθούμε σε πολλή δύσκολη θέση σε μία πιθανή γεωπολιτική αναταραχή τόσο πιο πιθανό είναι αυτή η φαντασία να είναι μία κοντινή πραγματική εξέλιξη. Όλα πια τρέχουν πολύ γρήγορα!
Πόσοι από εμάς όμως έχουν διαβάσει για τον ατυχή πόλεμο, για τη μάχη στο Δήλεσι, για τον εμφύλιο πόλεμο, για την αμερικανική αμαγκ και πόσα άλλα ώστε να κάνουμε συγκρίσεις έχοντας στο νού ότι τέτοιες παράλληλες ιστορίες σήμερα θα είχαν εξελιχθεί πιο γρήγορα και με δυσμενέστερες συνέπειες;
Η ιστορία δε γράφεται ως τυχαία γεγονότα αλλά από όσο το δυνατό μεγαλύτερη επιστημονική τεκμηρίωση πάνω σε αυτά και αν την αγνοήσεις ακόμη και για τα πολύ μικρά τότε γράφεται από άλλους οι οποίοι δεν είναι ούτε οι συνδαιτημόνες, ούτε οι κολλητοί, ούτε οι συν-οπαδοί της ομάδας, ούτε η ματαιοδοξία, ούτε ο μη σεβασμός του συμπολίτη γιατί μπερδεύτηκε το διοικώ με το εξουσιάζω και γράφω νόμους και εισηγήσεις στα παλιά παπούτσια.
Αυτά τα κακώς κείμενα-γεγονότα, τα οποία δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μας προφανώς, δεν είναι μαγκιά, μαγκιά είναι να υποκινήσεις το σύνολο προς τη σωστή κατεύθυνση γιατί δε ζεις μόνος σε μία γυάλα!!
