Ειστε τραγουδιστης καλλιτεχνης;
Είμαι κιθαρίστας, τραγουδοποιός, τραγουδιστής.
Πολιτισμός και Μουσική Παιδεία;
Άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες. Η μουσική είναι ίσως ο πιο άμεσος συλλογικός τρόπος έκφρασης και αντανακλά ευθέως στην ψυχοσύνθεση ενός λαού.
Η μουσική παιδεία θα περίμενε κανείς να ήταν κάτι που διδάσκεται ή που θα έπρεπε να διδάσκεται υποχρεωτικά σε κάποιο στάδιο της Εκπαίδευσης, αλλά τελικά τη διαμόρφωσή της έχουν αναλάβει τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις και τα περιοδικά, δημιουργώντας τα διάφορα trends της μόδας.
Καμία μόδα στη μουσική δεν εξυπηρετεί την Παιδεία, οπότε κυριαρχεί το σαθρό, το γλοιώδες, ο ψευτο – νταλκάς, η ψευτο – μαγκιά και η φθηνή έκφραση τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά στην εποχή μας…και όχι μόνο στη χώρα μας.
Στο εξωτερικό τα trends έχουν ενσωματώσει και την ελαφριά πορνογραφία τόσο στο οπτικό κομμάτι (artist image, video clips, artwork) όσο και στο στιχουργικό.
Ο ξεπεσμός της μουσικής αντίληψης των λαών στην εποχή μας πάει χεράκι χεράκι με τον ηθικό και πνευματικό ξεπεσμό που βλέπουμε γύρω μας, κάτι που επιβεβαιώνει τον αρχικό μου ορισμό σχετικά με τη μουσική και το συλλογικό πνεύμα.
Η συστηματοποιημένη παράλειψη Μουσικής Παιδείας έχει καταστήσει τη μουσική πλέον ως ένα ακόμα εργαλείο πνευματικής χαλιναγώγησης των λαών, και το αστείο είναι ότι πολλοί επιστήμονες και διδάσκαλοι έχουν υιοθετήσει τέτοια χαλεπά γούστα στη μουσική, δημιουργώντας ένα ακόμα παράδοξο μεταξύ «μόρφωσης» και «καλλιέργειας».
Ο πολιτισμός μας λοιπόν δεν έχει να κάνει μόνο με τις τεράστιες τεχνολογικές ανακαλύψεις, την επιστημονική εξέλιξη και την εξοικείωσή μας σε ευρύτερη κλίμακα με την τεχνολογία και τα προϊόντα της.
Η μουσική είναι δείκτης πολιτισμού, γιατί είναι άμεση έκφραση των λαών. Και πολιτιστικά πάσχουμε θανάσιμα.
Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς;
Σαφώς. Και είναι πολύ όμορφο όταν κάποιος βλέπει επιτυχημένα αμαλγάματα μουσικών ειδών, όπως παραδοσιακά τσιφτετέλια με jazz των Τούρκων Laco Tayfa, ή παραδοσιακά Εβραϊκά με Heavy Metal των Ισραηλινών Οrphaned Land, ή παραδοσιακά Ηπειρώτικα με Jazz ή heavy rock των Ελλήνων Mode Plagal και Villagers of Ioannina City αντίστοιχα.
Αγκαλιάζοντας τη μουσική παράδοση ενός άλλου λαού, ουσιαστικά αγκαλιάζει κανείς την ουσία του απλού ανθρώπου, ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία ζει.
Γιατί κατά βάση , στον πυρήνα τους, όλοι οι λαοί στις παραδόσεις τους έχουν τις ίδιες έννοιες: Αγάπη, μόχθο, δίψα για ειρήνη, πόνο, δίψα για ελευθερία, δίψα για δικαιοσύνη, ξενιτιά, ανάγκη για έκφραση. Όλα αυτά ενώνουν τον καθημερινό άνθρωπο κάθε λαού και όλα αυτά είναι κοινά στη μουσική παράδοση κάθε λαού. «Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός, κι εγώ λαός κι εσύ λαός, εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ, όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ…» τα λέει όλα αυτό το τραγούδι. (Μες στου Βοσπόρου τα στενά)
Ποιον μουσικό θαυμάζετε και γιατί;
Θαυμάζω οποιονδήποτε μουσικό που έχει ανοιχτό μυαλό και δεν έχει στενή αντίληψη στα γούστα του και στη μουσική του παιδεία και έκφραση. Δεν αντέχω τους κολλημένους σε ένα είδος και τα παρεμφερή του μόνο, οι οποίοι ακυρώνουν οτιδήποτε άλλο και αρνούνται να αγαπήσουν τη μουσική στην ολότητά της.
Δε μπορώ να εκτιμήσω μουσικούς οι οποίοι δεν κατανοούν την αναγκαιότητα για αρτιότητα και των άλλων οργάνων σε ένα μουσικό σχήμα και ιδιαίτερα του τραγουδιστή. Κάθε μουσικός για μένα θα πρέπει να έχει παιδεία και στο τραγούδι.
Κάθε μουσικός θα πρέπει να έχει ανοιχτούς ορίζοντες και κριτήρια σμιλευμένα από παιδεία και εμπειρία ως προς την ποιότητα της μουσικής. Επίσης στις μέρες μας, θα πρέπει να έχει και σημαντικές γνώσεις στα θέματα του ήχου, γιατί είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής πλέον.
Είμαι τυχερός να παίζω με έναν άνθρωπο ο οποίος όλα όσα αναφέρω τα υποστηρίζει με τη μουσική του προσωπικότητα, με τις εκτεταμένες σπουδές του σε όλα τα είδη μουσικής, τη φωνητική, τον ήχο, την ικανότητά του σε πολλά όργανα και σε όλα τα είδη. Ο μπασίστας του συγκροτήματός μου, ο Γιάννης Βούκλιζας.
«Η μουσική είναι μία, οι μουσικοί πολλοί.» Πως θα περιγράφατε αυτή την πρόταση;
Αυτή είναι η ευτυχία σε κάθε είδος Τέχνης. Η μουσική, η Τέχνη, υπάρχει γύρω μας ως κομμάτι της Αιώνιας Ευφυΐας, την οποία ο καθένας αντιλαμβάνεται με τα δικά του αισθητήρια.
Όσο εξελίσσεται ο άνθρωπος και ο ανθρώπινος εγκέφαλος, τόσο προσεγγίζεται με διαφορετικό τρόπο η μουσική και τόσο οι νέες ευφυΐες προσθέτουν σημαντικά λιθαράκια στη σμίλευση και εξέλιξη αυτής της αχανούς, δίχως τέλος συμπαντικής ταλάντωσης που ονομάζουμε Μουσική.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη;
Βάσει της απάντησης που έδωσα σε προηγούμενο ερώτημα, θα συμπληρώσω ότι είναι αναγκαίο να διοχετεύουμε τις ψυχικές μας αναζητήσεις σε κανάλια ποιοτικά και όχι φθήνιες.
Θυμάμαι στο στρατό μου είχε τραγουδήσει μια μέρα ένας φαντάρος 18 χρονών γελώντας «Μωρό μου σόρι, μα έχω βρει καλύτερο αγόρι» και συμπλήρωσε «Ποιος έχει όρεξη για ποιότητες». Αυτό έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό μου.
Ο κόσμος ξέρει τι είναι ποιοτικό και τι όχι. Επιλέγει τη μη ποιότητα γιατί δυστυχώς η καλλιέργειά μας όλο και γίνεται πιο ελλιπής.
Ο καλλιεργημένος δεν είναι τόσο δημοφιλής όσο κάποιος που μπορεί να παρουσιάσει πιο εμφανή «προσόντα», όπως ματαιοδοξία, ναρκισσισμό, αισθησιασμό και που γίνεται μέλος μιας κοινότητας ανταλλαγής και αλληλοθρέψης τους.
Του είναι πολύ πιο εύκολο το χαζολόγημα παρά το να αφιερώσει ενέργεια στη διαμόρφωση του πνεύματός του. Και όσο αυτό το χαζολόγημα τον κάνει κομμάτι μιας μεγάλης ομάδας της οποίας χαίρει την αποδοχή, δεν έχει κανένα λόγο να το αλλάξει.
Φτάσαμε σε σημείο να μας κυβερνούν άνθρωποι που δεν έχουν καμία καλλιέργεια, να μας διδάσκουν άνθρωποι που δεν έχουν καμία καλλιέργεια, να μας ενημερώνουν άνθρωποι που γράφουν και χειρίζονται λάθος τη γλώσσα μας και όλοι να ασπάζονται και να προβάλλουν την υποκουλτούρα.
Κάθε είδους Παιδεία είναι τώρα πιο αναγκαία από ποτέ. Κάθε κριτήριο ποιότητας, είτε σε θέματα μουσικής, είτε κινηματογράφου, είτε λογοτεχνίας είναι για τους λαούς ένα εργαλείο που θα τους βοηθήσει στην καλύτερη εξέλιξή τους. Η ηθική μας κατάντια συνδέεται με την άρνησή μας για ποιότητα, κάτι που έχει περάσει από τα μέσα ενημέρωσης εδώ και δεκαετίες σαν κάτι «in». Η ηθική μας κατάντια είναι το εισιτήριο για τον αφανισμό μας όμως, και δεν το καταλαβαίνουμε.
Διδάσκεται σήμερα η Μουσική παράδοση μέσα από την εκπαίδευση;
Από όσο ξέρω διδάσκονται παραδοσιακοί χοροί στα σχολεία, αλλά για μένα αυτό είναι κάτι πολύ επιφανειακό και στεγανό.
Θα έπρεπε να διδάσκεται το πνεύμα και οι συγκυρίες που διαμόρφωσαν την παραδοσιακή μας μουσική και δεν γνωρίζω αν αυτό συμβαίνει. Για να αγαπηθεί η παράδοση, πρέπει να νιώσει κανείς όπως οι άνθρωποι που είχαν τη συγκεκριμένη ανάγκη να τη δημιουργήσουν.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις;
Σαφώς και υπάρχουν και είναι σπουδαίοι. Ήδη σας ανέφερα το Γιάννη Βούκλιζα. Μπορώ να προσθέσω ονόματα όπως ο Γιώτης Σαμαράς, ο Μπάμπης Τυρόπουλος, ο Γιάννης Ράπτης, ο Χρήστος Ταμπουρατζής, ο Γιώργος Τρανταλίδης, ο Αστέριος Παπασταματάκης, ο Μιχάλης Ευδαίμων, η Ειρήνη Κετικίδη, ο Στυλιανός Αμοιρίδης, ο Νίκος Γκόλιας, ο Κώστας Παρασκευάς, ο Κώστας Βρεττός….τα ονόματα αυτά είναι ενδεικτικά και είναι ένα πολύ πολύ πολύ μικρο δείγμα ανθρώπων που είναι στον κύκλο που γνωρίζω εγώ, άνθρωποι με σπουδές αλλά και γνώση πάνω σε διάφορα είδη μουσικής, ολοκληρωμένοι μουσικοί και δημιουργοί, βιρτουόζοι αλλά και γνώστες όλων των πτυχών της μουσικής, την τεχνολογία, την τεχνογνωσία, τη λειτουργία ενός μουσικού σχήματος.
Υπάρχουν πάρα πάρα πολλοί σπουδαίοι μουσικοί με ήθος και παιδεία οι οποίοι δυστυχώς δεν έχουν το απαιτούμενο βήμα έκφρασης στη βιομηχανία της μουσικής, η οποία ως επιχείριση, κοιτάζει το εύκολο χρήμα προωθώντας αυστηρά το σαθρό επίπεδο στο οποίο αναφέρομαι κατά όλη τη διάρκεια αυτής της συνέντευξης.
Το ευχάριστο είναι ότι υπάρχει κοινό που διψάει για ποιότητα, και αυτό το κοινό θρέφει ηθικά τουλάχιστον μουσικούς ποιοτικούς που αγωνίζονται να ακουστούν.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Πρώτον και κυριότερο η συνεχής μου βελτίωση στους τρεις άξονες στους οποίους καλούμαι να βγαίνω μπροστά: Το γράψιμο μουσικής, το τραγούδι και το κιθαριστικό παίξιμο. Και στις τρεις περιπτώσεις η ενασχόληση μου είναι καθημερινή και με ευλάβεια.
Δεύτερον η ετοιμασία του συγκροτήματός μου ώστε να ξεκινήσουμε το φθινόπωρο ζωντανές εμφανίσεις σε διάφορους χώρους που φιλοξενούν καλλιτέχνες που παίζουν το είδος αυτό και τα συναφή του.
Τρίτον η ολοκλήρωση του full length δίσκου μου και η κυκλοφορία του από κάποια ανεξάρτητη αλλά αξιοσέβαστη εταιρία ώστε να υπάρχει κάτι πιο επίσημο από μια αυτοκυκλοφορία.
Ο τελικός στόχος είναι η εδραίωση μου στο χώρο που υπηρετώ και να μπορέσω να τον υπηρετήσω ακόμα καλύτερα. Όσο υπάρχει ανταπόκριση τόσο και εγώ θα δημιουργώ με αγάπη και σεβασμό μουσική και θα δίνω τον καλύτερο μου εαυτό σε κάθε εμφάνιση. Η πρώτη υποδοχή ήταν ζωηρή, υπήρξαν και κάποιες διακρίσεις και όλα αυτά μου δίνουν το ok να συνεχίσω να βάζω στόχους πιο μακρινούς και να δουλεύω με μεγαλύτερη όρεξη τους άμεσους.
Βιογραφικό.
O George Blue Galanos (Γιώργος Γαλανός) είναι κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός της blues rock σκηνής.
Γεννήθηκε το 1976 στη Σπάρτη Λακωνίας και μεγάλωσε στη Σκάλα Λακωνίας. Από τα 6 του ήδη χρόνια ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα αλλά και έγινε μέλος της τοπικής φιλαρμονικής ορχήστρας, παίζοντας κορνέτα και αλτικόρνο. Παράλληλα έκανε ιδιαίτερα μαθήματα μπουζουκιού.
Από πολύ μικρός έδειξε την αγάπη και την κλίση του στη μουσική, παίζοντας τις πρώτες του συναυλίες σε ηλικία 11 μόλις ετών, ενώ διοργάνωσε τις πρώτες rock συναυλίες στη μικρή του πόλη στην ηλικία των 15.
Πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη να σπουδάσει Φαρμακευτική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, δούλεψε συστηματικά για περίπου μια δεκαετία ως κιθαρίστας σε πάρα πολλά νυχτερινά μαγαζιά με ζωντανή μουσική, αποκτώντας μια πολύ σοβαρή εμπειρία στο σανίδι. Παράλληλα ξεκίνησε σπουδές φωνητικής, οι οποίες κατέληξαν πολλά χρόνια αργότερα στο να ολοκληρώσει το σύστημα Speech Level Singing του Seth Riggs , με δάσκαλο τον Αμερικάνο Jason Catron.
Έχει δισκογραφία σε ξένο heavy rock με την εταιρία Sleaszy Rider και σε ελληνόφωνο rock με την FM Records.
Το Σεπτέμβρη του 2018 μετά από μεγάλη μουσική απουσία έκανε τη δυναμική του επανεμφάνιση ως blues man, κυκλοφορώντας μόνος του ένα ψηφιακό ΕΡ με 4 τραγούδια. Η κίνησή του αυτή είχε πολύ θερμή υποδοχή και έλαβε σπουδαίες κριτικές από διάφορα μουσικά sites και περιοδικά ανά τον κόσμο.
Το τραγούδι του “I’m dead inside” κέρδισε Υψηλό Έπαινο στο σημαντικό διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού UK Songwriting Contest 2018, ενώ μπήκε στους ημιτελικούς του σπουδαιότερου διεθνή διαγωνισμού στον κόσμο Unsigned Only Music Competition 2019, με κριτές που ανάμεσά τους βρισκόταν ο Robert Smith, τραγουδιστής των The Cure, και ο Taj Mahal, ένας από τους σπουδαιότερους εν ζωή μπλουζίστες στον κόσμο.
Μέσα στο 2019 κυκλοφόρησε δύο singles, εκ των οποίων το “The Blues” πήρε πάλι Υψηλό Έπαινο αλλά και Πέντε Αστέρια στο UK Songwriting Contest 2019.
Τα τραγούδια του “I’m dead inside” και “Nataly” ξεχώρισαν από το κοινό του Reverb Nation, του μεγαλύτερου μουσικού δικτύου στον κόσμο με πάνω από 4 εκατομμύρια καλλιτέχνες, ώστε να βρεθεί για δύο συνεχείς βδομάδες ανάμεσα στους καλλιτέχνες του μήνα Απριλίου 2019.
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζει τον πρώτο του full length δίσκο, ενώ παράλληλα προβάρει με το συγκρότημά του ώστε να ξεκινήσει ζωντανές εμφανίσεις.
Έχουν γραφτεί για αυτόν:
“Alongside his fretboard mastery which joins the rich and harmonious melody to I’m Dead Inside, George’s vocals will leave you a little in awe. With his vocals veering more towards the Rock genre, there really is no understating how arresting the potent capabilities of his vocal capacity are. His soaring guitar riffs and breakdowns left my stomach in knots more than once during the progressively fluid duration of the slightly extended track. “ – A&R Factory Magazine
“George Blue Galanos offers a fine mix of stunning guitar playing, creativity, considerate writing, and almighty blues-rock rhythms. His voice is also loaded with character, so the more you hear of his work, the more you recognise and relate to the sound.” – Stereo Stickman Magazine
“The Blues” is a sonic testimony of George Blue Galanos’ expertise as a musical phenomenon.” – Warlock Asylum International News
”Galanos is a powerful, dynamic singer who can belt it out as well as bring it down low and switches gears easily.” – Indie Band Guru
“If you’ve ever spent time with the guitar gods of this planet, you already know it’s a mixed-bag when it comes to how many of them can confidently take to the mic as well as they do their instrument – the fact that George can do both so capably will take his music a long way – he’s miles ahead on the microphone already compared to half the guitarists out there and his bold soulful approach to Blues-Rock has genuine identity & style. “ – Sleeping Bag Studios Magazine
“There is a willingness to innovate and explore that gives this recording its contemporary currency. There’s no room for complacency, cliché or recycled riffs as the essential meeting of polished songs and a seasoned production pushes Galanos to dizzying artistic heights.”- Tuned Loud Magazine
