Ο Χρήστος Βιδούρας συμμετέχει στην εικαστική έκθεση “Τerrain vague – Μεταβατικά Τοπία” στη Luminus Eye

“Μέσα από την αναλογική φωτογραφία εξερευνώ την σχέση χρόνου, ανθρώπου και τόπου και προσπαθώ να μονιμοποιήσω τις στιγμές που συναντώ σε φιλμ και χαρτί. Έτσι τα μεταβατικά τοπία της καθημερινότητας αποτελούν το κύριο υπόβαθρο της φωτογραφίας μου”

Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την Τέχνη και τι σας ενέπνευσε στην θεματολογία της συγκεκριμένης έκθεσης; Απολαμβάνω να καταπιάνομαι με κάποια μορφή τέχνης από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με την ζωγραφική, την μουσική και την φωτογραφία να αποτελούν τις κυριότερες. Η τέχνη για μένα είναι μια μέθοδος εξερεύνησης και πλοήγησης τόσο του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού κόσμου. Η θεματολογία της τρέχουσας έκθεσης εφάπτεται αρκετά στο στυλ φωτογραφίας το οποίο επιδιώκω. Μέσα από την αναλογική φωτογραφία εξερευνώ την σχέση χρόνου, ανθρώπου και τόπου και προσπαθώ να μονιμοποιήσω τις στιγμές που συναντώ σε φιλμ και χαρτί, έτσι τα μεταβατικά τοπία της καθημερινότητας αποτελούν το κύριο υπόβαθρο της φωτογραφίας μου.

Ποιά θέματα απασχολούν το έργο σας; Πως και από τι εμπνέεστε; Η φωτογραφία που υπηρετώ έχει να κάνει με την καταγραφή φευγαλαίων, αυθόρμητων στιγμών της καθημερινότητας σε αναλογικά μέσα. Οι δύο αργυροτυπίες με τις οποίες συμμετέχω στην έκθεση “Μεταβατικά Τοπία”, αποτυπώνουν διακριτικά δύο στιγμές αλληλεπίδρασης του σύγχρονου ανθρώπου με δύο αστικά τοπία τα οποία μεταβάλλονται ή πρόκειται να μεταβληθούν δραματικά. Ένα είναι αυτό της έγκατάστασης του έργου της Louise Bourgeois στο ΚΠΙΣΝ και το δεύτερο είναι ο παραθαλάσιος αστικός ιστός του Πειραιά ο οποίος αισθάνομαι ότι θα αλλάξει σύντομα. Αυτή η αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπου, αστικού και περι-αστικού τοπίου στον χρόνο είναι το κύριο θέμα των δύο έργων. Με εμπνέει το ελληνικό φως και το βίαιο αστικό τοπίο μας, ψάχνω να βρω τις ανθρώπινες στιγμες που διαδραματίζονται σε αυτο εντός του κάδρου και αλλιλεπιδρούν είται αντιφατικά είτε αρμονικά.

Υπάρχει αγωνία στη δημιουργία; Στην αναλογική φωτογραφία ειδικά η αγωνία συντροφεύει πιστά την διαδικασία σε όλη την δημιουργική πορεία! Είναι θα λέγαμε το αλατοπίπερο της σχέσης φωτογράφου και μέσου. Υπάρχει αρχικά μία αγωνία για την λειτουργικότητα του εξοπλισμού, μια αγωνία ψάχνοντας την κατάλληλη στιγμή για την φωτογραφία, μια αγωνία για την εμφάνιση του φιλμ και τέλος μια ακόμη αγωνία κατά το τύπωμα της φωτογραφίας στο χαρτί στον σκοτεινό θάλαμο. Αυτό είναι φυσικά ένα στοιχείο το οποίο κάνει και το τελικό αποτέλεσμα ιδιαίτερα πολύτιμο.

Από ποιους άλλους καλλιτέχνες έχετε επιρροές; Αστείρευτη πηγή έμπνευσης για εμένα αποτελούν οι μεγάλοι κλασικοί φωτογράφοι του εξωτερικού όπως ο Bresson, ο Robert Frank, η Vivian Maier, o Gordon Parks καθώς και Έλληνες φωτογράφοι διεθνούς εμβέλειας όπως ο Νίκος Οικονομόπουλος η Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (Nelly), ο Τάκης Τλούπας ο Κώστας Μπαλάφας και η λίστα είναι πραγματικά ατελείωτη. Με εμπνέει η ασταμάτητη επιδίωξη φωτογραφιών και η μαεστρία τους στη σύνθεση και το κάδρο. Δεν υπάρχει καλύτερο για εμένα από τον άνετο χρόνο με ένα ωραίο φωτογραφικό βιβλίο ή μια χορταστική και καλοστημένη έκθεση φωτογραφίας. Οστόσο, για να είμαι ειλικρινής προσπαθώ να μην αντλώ ερεθίσματα μόνο από φωτογράφους. Με ελκύει ιδιαίτερα και η ζωγραφική, ο κινηματογράφος, ενώ τελευταία ανακαλύπτω την γλυπτική και την αρχιτεκτονική. Πιστεύω πως η τέχνη είναι ένας τεράστιος συνεχής διάλογος μεταξύ, ύλης και σκέψης και μεταξύ ανθρώπων και εποχών

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως εικαστικός καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα ήταν αρχικά να αυτοδιδαχθώ την αναλογική φωτογραφία από το μηδέν, από την φωτογράφιση εως και το τυπωμα σκοτεινού θαλάμου, καθώς και το στήσιμο ενός σκοτεινού θαλάμου. Δεν υπήρχε δυνατότητα να εγγραφώ σε κάποια σχολή όταν ξεκίνησα, αλλά εν τέλει το πάθος, η λαχτάρα, η όρεξη και η γενναιόδωρη κοινότητα που συντροφεύει την αναλογική φωτογραφία αποδείχθηκαν αρκετά ώστε να καλύψω τα βασικά και να φτάσω σε ένα επαρκές σημείο τις γνώσεις και την τεχνική μου. Μια συνεχής πρόκληση για εμένα είναι να επιτρέπω στον εαυτό μου να πειραματίζεται και να επενδύει ενέργεια προς το καινούργιο και το άγνωστο εν αντιθέσει με αυτό που θεωρώ ως “ασφαλές”, πρακτικό και “εύκολο”. Τελος μια τρίτη πρόκληση αποτελεί η επικοινωνία του έργου μου με τον κόσμο. 

Νομίζετε ότι η τέχνη έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τις υφιστάμενες κοινωνικές συνθήκες; Όχι, νομίζω ότι η τέχνη από μόνη της δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Οι υφιστάμενες κοινωνικές συνθήκες είναι αποτέλεσμα κοινωνικών επιλογών ατομικών και συλλογικών. Η τέχνη μπορεί να καταγράψει, να ερμηνεύσει, να μεταμορφώσει ή να εκφράσει το ιδανικό, μπορεί να υπενθυμίσει το ουτοπικό, ή το δυστοπικό, αισθάνομαι ότι δεν είναι σοφό να ζητούμε από την Τέχνη να μας αλλάξει ούτε ως άτομα ούτε ως κοινωνίες. Η τέχνη σε συνδυασμό με την παιδεία μπορούν να φωταγωγούν το ανηφορικό μονοπάτι αλλά οι κοινωνίες – δηλαδή εμείς πρώτα ως άτομα – πάντα θα επωμιζόμαστε την ευθύνη της αλλαγής τόσο προς το φως όσο και προς το σκοτάδι.

Πού μπορεί κανείς να δει ζωντανά τα έργα σας σήμερα; Δύο χειροποίητες αργυροτυπίες μου από φιλμ μεσαίου φορμά εκτίθενται αυτή τη στιγμή στη Luminous Eye Gallery στην πανέμορφη γειτονιά της Ακρόπολης. Συμμετέχω όσο το δυνατόν συχνότερα σε εκθέσεις ανά την Ελλάδα, κάτι που επικοινωνώ μέσω του προφίλ μου στο Instagram @chrisvidouras παράλληλα με τις αγαπημένες φωτογραφίες μου.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Στο άμεσο μέλλον κύριος στόχος μου είναι η οργάνωση και εκτύπωση του αρχείου μου και η δημιουργία της ιστοσελίδας που θα φιλοξενεί τα έργα μου και θα επικοινωνεί την καλλιτεχνική μου πορεία. Παράλληλα σκοπεύω να συμμετέχω σε εκπαιδευτικές δράσεις και σεμινάρια ώστε να εμπλουτίζω την τεχνική μου, ενώ φυσικά τα φωτογραφικά ταξίδια στην Ελλάδα και το εξωτερικό είναι ένας συνεχής στόχος τον οποίο πάντα θα επιδιώκω.

Βιογραφικό: Ο Χρήστος Βιδούρας γεννήθηκε στην Κομοτηνή και μεγάλωσε στην Ξάνθη, αποφοίτησε από το λύκειο στο Τορόντο του Καναδά και επέστρεψε στην Ελλάδα όπου εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, της οποίας είναι φοιτητής επί πτυχίω. Κατά τη διάρκεια της ζωής του έχει εξερευνήσει την ζωγραφική, την κλασική κιθάρα και την φωτογραφία. Στα φοιτητικά του χρόνια αυτο-διδάχθηκε φωτογραφία ως μηχανισμό απόδρασης από το στείρο, δημιουργικά, περιβάλλον της Ιατρικής. Υπηρετεί και εμπνέεται από την φωτογραφία δρόμου στην αναλογική της μορφή φωτογραφίζοντας με ασπρόμαυρο φιλμ 35 χιλιοστών και μεσαίου φορμά και τυπώνοντας αργυροτυπίες στον σκοτεινό του θάλαμο με την φωτοχημική διαδικασία. Φωτογραφίες του έχουν εκτεθεί σε ομαδικές εκθέσεις ανά την Ελλάδα και έχει βραβευθεί με πρώτη θέση σε πανελλήνιο διαγωνισμό ζωγραφικής. Μέσω της φωτογραφίας ο Χρήστος Βιδούρας εξερευνά την σχέση του ανθρώπου με το σύγχρονο αστικό και περιαστικό περιβάλλον αποτυπώνοντας στιγμές της καθημερινότητας σε φωτογραφικό φιλμ και χαρτί.