Συνέντευξη στο δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο
Η Βιβιάννα Γιαννούτσου και ο Γιάννης Κούλπερ μιλούν για την πρώτη τους συγγραφική – σκηνοθετική δουλειά «Γεμιστό Τσιγάρο» που ανεβαίνει από 13 Οκτώβρη στο Θέατρο Αλκμήνη.
• Πείτε μου δυο λόγια για το έργο και τα μηνύματα που περνάει!
Το έργο πραγματεύεται τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μιας παρέας φοιτητών ιατρικής στο σήμερα. Με επίκεντρο τον εθισμό, αρχικά στις ουσίες (μπάφο) και έπειτα στην εξάρτηση-ανάγκη που μας δημιουργούν οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας, ασχολείται με το πώς μια παρέα οδηγήθηκε από την απόλυτη ξεγνοιασιά στο να διαλυθεί. Όλη η ιστορία αφηγείται από τα μάτια ενός εκ των ηρώων. Το έργο μας βασίζεται στο butterfly effect, δηλαδή πως η πιο μικρή επιλογή, οδηγεί στο να χαλάσει ό,τι νομίζουμε δεδομένο. Τι θα γινόταν αν είχαν γίνει όλα διαφορετικά;
• Γιατί αξίζει να δει το κοινό αυτή την παράσταση.
Από όποια μεριά και αν δεις την ιστορία, δεν θα μπορείς ποτέ να δώσεις άδικο σε κάποιον από τους χαρακτήρες. Είναι ήρωες με αληθινές και γνώριμες ανησυχίες, διαφορετικοί μεταξύ τους, που ο οποιοσδήποτε, θα έχει υπάρξει ένας από αυτούς, ή θα γνωρίζει κάποιον με τα χαρακτηριστικά τους. Αφήνει μια αίσθηση νοσταλγίας, για το πόσο όμορφα μπορεί να ήταν τα φοιτητικά μας χρόνια.
• Ποιοι οι ρόλοι που υποδύεστε;
Βιβιάννα: Υποδύομαι την Άρτεμη Δημοπούλου, μια δυναμική, συγκροτημένη και υπεύθυνη αλλά και πολύ στοργική κοπέλα. Γνωρίζεται με την πρωταγωνίστρια-Ζωή από μικρά παιδιά και έχει μάθει όλη της την ζωή να κάνει πίσω για να είναι εκείνη ευτυχισμένη.
Γιάννης: Υποδύομαι τον Μιχάλη Μεζίνη, έναν αρκετά εξωστρεφή, κουλ τύπο, που πιστεύει στην “μπέσα” και στον ηθικό του κώδικα. Γνωρίζει τον πρωταγωνιστή- Χάρη και αφηγητή- Πάνο στο πρώτο έτος της σχολής.
• Έχετε στοιχεία των ρόλων σας κι αν ναι ποια;
Βιβιάννα: Το έργο μπορεί να γράφτηκε από εμάς και να παίζουμε εν τέλει κάποιους χαρακτήρες εγώ με το Γιάννη, αλλά δεν ήταν προκαθορισμένο. Γράφτηκε απλά σαν θεατρικό κείμενο, και μετά έγινε η διανομή. Αν έλεγα ότι έχουμε κοινά με την Άρτεμη, θα ήταν ότι είναι πολύ οργανωτική και δίνεται πολύ στους ανθρώπους που αγαπάει.
Γιάννης: Η αλήθεια είναι ότι ο χαρακτήρας του Μιχάλη γράφτηκε ασυναίσθητα με πολλά από τα χαρακτηριστικά μου, για να δίνει και μεγάλη αντίθεση από τους άλλους δύο (Χάρη και Πάνο). Είναι λίγο, σαν να παίζω τον εαυτό μου, το οποίο πολλές φορές είναι και αρκετά δύσκολο. Ο χαβαλές, η κοινωνικότητα και η καλοπέραση, είναι μερικά από τα κοινά μας χαρακτηριστικά με το Μιχάλη.
• Πόσο εύκολο είναι να γράψεις για ήρωες του σήμερα και μετά να τους υποδυθείς κιόλας;
Το πιο δύσκολο εμπόδιο που συναντήσαμε ήταν να αποτυπώσουμε στο χαρτί καθημερινό λόγο, που να ακούγεται εύηχα όταν παίζουμε. Μπορεί σε όλους να φαντάζει εύκολο, όμως όλοι ωραιοποιούμε μερικά πράγματα στη συγγραφή, τα οποία στην πραγματική ζωή δεν είναι σίγουρα έτσι. Πρέπει να…λιώσει το κείμενο, για να ξεκινήσει να μοιάζει αληθινό. Όσον αφορά την υποκριτική, δεν είναι τόσο εύκολο, επειδή οι νόρμες των δραματικών σχολών είναι για πιο παλιά κείμενα και δεν μπαίνουμε τόσο στο να εξερευνήσουμε πώς παίζουμε κάτι καθημερινό. Σίγουρα σε μια ιστορία για μια παρέα, θέλει πρώτα να δημιουργηθεί αυτή στην πραγματικότητα, πράγμα που έγινε με εμάς μέσα από τις πρόβες και μετά αυτή η αληθινή σχέση, να βγει και στη σκηνή.
• Τι σημαίνει το θέατρο για εσάς;
Βιβιάννα: Θέατρο για εμένα είναι η μαγεία του να δημιουργείς στο θεατή ένα συναίσθημα αβίαστα, μέσα από την υποκριτική σου . Είναι αυτή η σύνδεση ανάμεσα στο αληθινό και στο ιδεατό, το πώς βρίσκω μέσα από τους χαρακτήρες προσωπικά βιώματά μου και τα μοιράζομαι με το κοινό, χωρίς καν να το ξέρει. Είναι μαγεία, ομορφιά αλλά και αλήθεια.
Γιάννης: Θέατρο είναι η ομορφιά της μεταμόρφωσης μου, εμένα ενός ασήμαντου ανθρώπου σε έναν ήρωα, που θα συνδέομαι θέλοντας ή μη κάθε εβδομάδα. Αυτή η “ρουτίνα” που για όσο καιρό θα παίζει η παράσταση, αυτός ο ήρωας θα είναι μέρος της καθημερινότητάς μου.
• Ποιο το έναυσμα που σας ωθήσετε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Βιβιάννα: Μπορεί η ζωή να με οδήγησε στο να σπουδάσω και να εργαστώ σε κάτι τελείως διαφορετικό, όμως ήμουν μέσα στη τέχνη από μικρό παιδάκι, πρώτα στο χορό, έπειτα στην συγγραφή και μετά στο τραγούδι. Έτσι πολύ αβίαστα ανέβηκα παιδάκι πρώτη φορά στη σκηνή και από τότε ήταν σαν να μην ήθελα να κατέβω ποτέ μου. Αυτή η αδρεναλίνη που σου δημιουργείται όταν παίζεις έναν άλλον χαρακτήρα, τόσο αληθινό ακόμα και αν είναι τελείως μακριά από εσένα, με εκπλήσσει κάθε φορά.
Γιάννης: Το σκεφτόμουν από μικρός, και παρατηρούσα πάντα το πώς αντιδρά ο κόσμος γύρω μου. Άκουσα τον περίγυρό μου, να πάω με την πεπατημένη και να σπουδάσω κάτι διαφορετικό, που το έκανα, όμως γρήγορα είδα ότι η υποκριτική με τραβούσε, είτε μέσα από σκετσάκια που γυρίζαμε για πλάκα με τους φίλους που, είτε από μια κάμερα που αγόρασα στα δεκαπέντε μου και δεν την ξανά άφησα ποτέ. Ήταν σαν να ανήκω από πάντα εκεί.
• Έχετε απωθημένα μέσα στη δουλειά αυτή;
Ευτυχώς είμαστε ακόμα στη αρχή και έχουμε πολλά να εξερευνήσουμε ακόμα. Αλλά ό,τι μας μπήκε στο μυαλό για αυτή την παράσταση βρήκαμε τρόπο να το φέρουμε εις πέρας.
• Τηλεοπτικά σας συναντάμε κάπου; Ή θα θέλατε να μοιραστείτε κάποιο άλλο επαγγελματικό βήμα;
Βιβιάννα: Υποδύομαι την Δώρα Θεοχάρη στη σειρά “Καλά θα πάει και αυτό” στην ΕΡΤ του Δημήτρη Αποστόλου, μια τρομερή εμπειρία. Το μέλλον είναι ανοιχτό και ελπίζω να βρω και άλλα πρότζεκτ που να με εκφράζουν τόσο πολύ.
Γιάννης: Κάτι ετοιμάζω αλλά ας σας αφήσουμε στο σασπενς (γέλια)
Η παράσταση «Γεμιστό Τσιγάρο» των Βιβιάννα Γιαννούτσου & Γιάννη Κούλπερ, κάνει πρεμιέρα στις 13 Οκτωβρίου στο Θέατρο Αλκμήνη.
Προπώληση: ticketservices.gr
