“Το προς τα που θα κατευθυνθεί η επόμενη μέρα εξαρτάται από το πως έχουμε ορίσει την προηγούμενη. Εξαρτάται από το τι έχουμε κάνει εμείς προκειμένου να αλλάξει όλο αυτό. Η αλλαγή χρειάζεται πολλή δουλειά και σωστή διαχείρηση”
Ποια είναι τα συναισθήματά σας για το 2021; Συναισθήματα με αποχρώσεις αβεβαιότητας, δυσφορίας, απογοήτευσης, μελαγχολίας αλλά και ταυτόχρονα μιας κρυμένης αισιοδοξίας. Η πανδημία του κορονοϊού δημιούργησε αναμφισβήτητα μια πρωτόγνωρη και ψυχοπιεστική κατάσταση σε όλον τον κόσμο. Η καραντίνα, η κοινωνική αποξένωση, ο περιορισμός στις μετακινήσεις, η ανασφάλεια, η ανησυχία για το αύριο, επηρέασαν θέλοντας και μη όλους μας.
Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν ο ένας από τον άλλον, η αθρώπινη σχέση έγινε ψηφιακή, η εργασία επίσης, κάποιοι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, ο φόβος μεγάλωσε με όλες αυτές τις απαγορεύσεις που εφαρμόστηκαν. Το δικαίωμα της ελευθερίας και της επιλογής από δεδομένο έγινε ζητούμενο. Παρόλα αυτά, όσο πικρή γεύση κι αν άφησε πίσω της η χρονιά που πέρασε, έφερε και μια γλυκιά προσωπική-καλλιτεχνική γεύση. Το Μάϊο του 2021 κυκλοφόρησε η δεύτερη δισκογραφική μου δουλειά, το 5 Track Digital EP με τίτλο «Κάτι να με κρατά» από την InSideOut Music Web Promotion. Ένα ψηφιακό άλμπουμ με πέντε νέα τραγούδια σε δική μου μουσική και στίχους. Ένα άλμπουμ με ιδιαίτερο νοήμα και σημασία για μένα.
«Το ομότιτλο τραγούδι του άλμπουμ το έγραψα τον Ιούνιο του 2020, λίγους μήνες μετά αφού έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου. Το τραγούδι αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πολλά μα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της ψυχής που κουβαλάει ο άνθρωπος. Με έκανε να συνειδητοποιήσω τη δύναμη της ψυχής που υπάρχει μέσα μας και δε γνωρίζουμε πόσο μεγάλη είναι. Tο «Κάτι να με κρατά» (αυτό το «κάτι» που θέλουμε να μας κρατάει όρθιους και ζωντανούς) είναι η δύναμη της ψυχής που ζητάμε να είναι παρούσα στα δύσκολα της ζωής όπως είναι η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ο θάνατος, ο πόνος, η θλίψη, ένας χωρισμός, η ίδια η ζωή με τα πάνω και τα κάτω σε όλες της τις αποχρώσεις.
Ως καλλιτέχνης και άνθρωπος του πολιτισμού, τι θα προτείνατε για την επιστροφή στην κανονικότητα; Κατά τη γνώμη μου, η «κανονικότητα» με την έννοια όπως τη βιώναμε πριν την εποχή του κορονοϊού, δεν έχει καμία σχέση με το τώρα και θαρρώ πως ούτε πρόκειται να έχει. Έχουν αλλλάξει άρδην πολλά. Σε όλα τα επίπεδα. Το θέμα δεν είναι να επιστρέψουμε στο παλιό έτσι όπως το γνωρίζαμε αλλά να κοιτάξουμε μπροστά με πιο καθαρή ματιά τα πράγματα και να αναλογιστούμε ο καθένας από εμάς τι μπορεί να κάνει ώστε να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Η πανδημία, ο εγκλεισμός, η απομόνωση, το πέρασμα σε μια νέα εποχή ήρθαν ξαφνικά και μας ταρακούνησαν όλους από τη θέση μας. Νομίζω πως όλο αυτό οφείλουμε να το δούμε ως μια καλή αφορμή, μια νέα ευκαιρία, προκειμένου να βελτιωθούν οι σχέσεις μας, οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζούμε και να εξελιχθούμε ακόμα περισσότερο ως προσωπικότητες και συμπεριφορές τόσο ως προς τον εαυτό μας όσο και ως προς το κοινωνικό σύνολο. Πιστεύω πως αξίζει να το δούμε όλο αυτό ως ένα νέο ξεκίνημα, ένα σημαντικό κίνητρο προκειμένου να έρθουμε ακόμα πιο κοντά ο ένας στον άλλο έχοντας ως κοινό παρονομαστή την αλληλεγύη και και το σεβασμό στο συνάνθρωπο.
Συμφωνείτε με τα νέα μέτρα της κυβέρνησης ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας; Κατανοώ ότι υπάρχει πρόβλημα σοβαρό. Όλο αυτό που συμβαίνει παγκοσμίως είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να μας έχει ήδη προβληματίσει όλους. Λυπάμαι πολύ όμως για αυτό που δημιουργήθηκε στην κοινωνία, για το γεγονός ότι ο διχασμός δεν αποφεύχθηκε, για το ότι η κοινωνία διχοτομήθηκε. Αυτό που έχει σημασία να δούμε είναι κατά πόσον υπήρξε αποτελεσματικότητα σε ένα πιο συνολικό πλαίσιο. Ο καλλιτεχνικός κλάδος υπέστη γερό πλήγμα από όλη αυτήν την κατάσταση. «Πάγωσαν» οι εκδηλώσεις, οι μουσικές σκηνές, τα θέατρα, πολύς κόσμος έχασε τη δουλειά του, η αβεβαιότητα για το μέλλον προκάλεσε μια άσχημη κατάσταση γύρω μας. Αυτό είναι από μόνο του πολύ στενάχωρο. Και δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες που βρέθηκαν μετέωροι απέναντι σε αυτή τη συνθήκη αλλά και πολλοί άλλοι κλάδοι.
Ποιο θα είναι το μέλλον του Πολιτισμού το 2022; Είχα διαβάσει παλαιότερα μια φράση του Νίκολα Τέσλα για τον πολιτισμό που μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Η φράση έλεγε το εξής : «Η εξάπλωση του πολιτισμού μπορεί να παρομοιαστεί με φωτιά. Αρχικά μια αδύναμη σπίθα, έπειτα μια τρεμοσβήνουσα φλόγα, μετά μια πανίσχυρη φωτιά, αυξανόμενη με ταχύτητα και δύναμη.» Αυτή η αδύναμη σπίθα για να γίνει μια πανίσχυρη φωτιά, προϋποθέτει ξεκίνημα, μια βάση με γερά θεμέλια, πίστη στο νέο, αλλαγή προς μια καλύτερη κατεύθυνση, δύναμη στο μαζί και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων έτσι ώστε να πάνε μπροστά και μακριά όλα αυτά που είναι ικανοί να δημιουργήσουν. Ο πολιτισμός χρειάζεται ανθρώπους ενωμένους, με όραμα, αγάπη και εμπιστοσύνη απέναντι σε κάθε είδους δράση. Είναι σαν το σπόρο. Όταν τον ποτίζεις ο σπόρος ανθίζει και γίνεται λουλούδι. Όταν τον αφήσεις στο χώμα χωρίς φροντίδα θα μείνει απλά ένας σπόρος. Το μέλλον του πολιτισμού είναι στα χέρια όλων μας. Ο καθένας από εμάς, με τον τρόπο του, μπορεί να κάνει τη σπίθα φωτιά και το μικρό λιθαράκι ένα μεγάλο κάστρο.
Κοινωνία, Απομόνωση, Κανονικότητα. Πώς θα είναι η επόμενη ημέρα; Το προς τα που θα κατευθυνθεί η επόμενη μέρα εξαρτάται από το πως έχουμε ορίσει την προηγούμενη. Εξαρτάται από το τι έχουμε κάνει εμείς προκειμένου να αλλάξει όλο αυτό. Η αλλαγή χρειάζεται πολλή δουλειά και σωστή διαχείρηση. Και για να συμβούν και τα δύο στο πλαίσιο ενός κοινού ορίζοντα θα πρέπει να έχει γίνει πρώτα ενδοσκόπηση και επαναπροσδιορισμός διότι όλα αναπροσαρμόζονται εκ των έσω. Η απομόνωση έχει δύναμη μόνο όταν αποσκοπεί σε μια αλλαγή πλεύσης, σε μια διαφορετική προσέγγιση και αντιμετώπιση των πραγμάτων, σε μια αλλαγή φιλοσοφίας βλέποντας τα πράγματα μέσα από μια καινούρια οπτική γωνία. Η κοινωνία λειτουργεί καλύτερα όταν το ίδιο το άτομο προσπαθεί να γίνεται καλύτερο. Ως προς την κανονικότητα, θεωρώ πως σε αυτό το σημείο το μόνο που αξίζει να κάνουμε είναι έναν καλό απολογισμό του παρελθόντος. Να εντοπίσουμε σφάλματα και αστοχίες και να προχωρήσουμε στη διόρθώσή τους. Ελπίζω σε μια νέα κανονικότητα, μια νέα ζωή, γεμάτη άνθη και χρώματα.
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σχέδιά σας για το 2022; Υπάρχουν αρκετές σκέψεις για το 2022 καθώς και κάποιες νέες προτάσεις μέσα από καινούριες μουσικές συνεργασίες. Έχω ξεκινήσει ήδη κάποια μουσικά project.
Θέλω να ηχογραφήσω κάποια νέα τραγούδια που έχω γράψει. Σε αναμονή βρίσκεται κι ένας θεατρικός ποιητικός μονόλογος που έχω ολοκληρώσει εδώ και αρκετό καιρό και ευελπιστώ πως σύντομα θα βρει το δρόμο του για να παρουσιαστεί. Επίσης ασχολούμαι με την ποίηση και με τη συγγραφή πεζών κειμένων.
Βιογραφικό
Η Μαρία Βούλγαρη (Maria Voulgari) είναι τραγουδοποιός και ποιήτρια με καταγωγή από την Κέρκυρα. Έχοντας ήδη πετυχημένες ζωντανές εμφανίσεις, βραβεία και ραδιοτηλεοπτικές εμφανίσεις στο ενεργητικό της, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, πρόσφατα μας παρουσίασε τη δεύτερη προσωπική δισκογραφική της δουλειά, το 5 Track Digital EP με τίτλο «Κάτι να με κρατά» από την «InSideOut Music Web Promotion». Ένα ψηφιακό άλμπουμ με πέντε τραγούδια σε δική της μουσική και στίχους, πέντε όμορφες μουσικές συνθέσεις, πέντε δυνατές ερμηνείες. Μας συστήθηκε επίσημα στη δισκογραφία το 2018 με την «Αναγέννηση», το πρώτο της single από την ίδια δισκογραφική εταιρεία, ένα τραγούδι που έγραψε με αφορμή τις φωτιές στο Μάτι της Αττικής, σε δική της μουσική και στίχους του ποιητή Βασίλη Σαμοϊλη.
Η Μαρία δημιουργεί νέα ηχοχρώματα με τη μουσική της και με την ιδιαίτερη χροιά της φωνής της μας ταξιδεύει μέσα από τα τραγούδια της. Σε ηλικία εννέα ετών ξεκίνησε μαθήματα κλασικής κιθάρας ενώ σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών έγραψε το πρώτο της τραγούδι στην κιθάρα. Μέχρι σήμερα έχει δημιουργήσει πολλά μουσικά τραγούδια με ελληνικό, αγγλικό καθώς και πορτογαλικό στίχο, ενώ έχει κάνει διάφορες ακουστικές εμφανίσεις, σε γνωστές μουσικές σκηνές στην Κέρκυρα, στην Αθήνα, στην Εύβοια καθώς και στη Λισαβόνα.
Ένα από τα τραγούδια της, με τίτλο «Τα όμορα κελιά της σιωπής», απέσπασε το 1o Βραβείο στην κατηγορία «Τραγούδι» στο Φεστιβάλ InterArtia 2014. Αξίζει να σημειωθεί ότι το τραγούδι αυτό ακούστηκε στην ταινία του Παντελή Σκουρλά, «Η Μυρσίνη δεν είναι μόνη», που ανέβηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2018. Επίσης στο Φεστιβάλ InterArtia 2014, το ποίημά της «Αντικατοπτρισμός» κέρδισε το 1ο Βραβείο στην κατηγορία «Ποίηση». Αρκετά από τα ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Σολ Δίεση Μινόρε» κυκλοφορεί από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις «Issuu».
