Σε μια χώρα που μαστίζεται από την πολυετή κρίση και τα έσοδα των νοικοκυριών έχουν καταρρεύσει από την υπερφορολόγηση, τον παραλογισμό του ασφαλιστικού και τις συνεχείς αυξήσεις στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, το στοιχειώδες αγαθό της θέρμανσης πρέπει να τύχει προστασίας.
Σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομική περίοδο τα έξοδα θέρμανσης αποτελούν ίσως τον μεγαλύτερο βραχυπρόθεσμο βραχνά των νοικοκυριών. Ο χειμώνας είναι εδώ, όμως οι δυνατότητες για κάλυψη των εξόδων θέρμανσης εξαιρετικά περιορισμένες.
Πέρα από τη γενικευμένη οικονομική κρίση, υπάρχουν και ζητήματα πολιτικής σχετικά με τη θέρμανση, στα οποία η κυβέρνηση αυτή δε φαίνεται να δίνει τη δέουσα σημασία.
Η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης είναι πλέον σε δυσθεώρητα ύψη. Αν κάποιος ρωτήσει τους πρατηριούχους για τη συμπεριφορά του καταναλωτικού κοινού θα λάβει σχεδόν πανομοιότυπες απαντήσεις. Μετρημένες στα δάχτυλα οι παραγγελίες… Με την τιμή να φλερτάρει σε πολλές περιοχές της Θεσσαλονίκης με το 1 ευρώ το λίτρο ήταν φυσικό κι επόμενο.
Το φυσικό αέριο, με χαμηλότερο κόστος, και πάλι χαρακτηρίζεται δυσβάσταχτο ειδικά για τους πιο κρύους μήνες, ενώ η θέρμανση με κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος είναι απαγορευτική.
Τα ξύλα, πέλετ και οι άλλες μορφές θέρμανσης, για περιοχές με βαρύ χειμώνα, θεωρούνται στις περισσότερες περιπτώσεις συμπληρωματικά μέσα και πάντως για να επιτευχθεί αξιοπρεπής θέρμανση χώρου τα έξοδα και πάλι αυξάνονται πολύ.
Τι θα μπορούσε όμως να κάνει μια κυβέρνηση για να περιορίσει έστω το πρόβλημα; Θεωρώ κυρίαρχο να στήσει ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Πρώτα για τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας, που φέτος θα πρέπει να επιστρατεύσουν κάθε απόθεμα εφευρετικότητας για να ζεστάνουν τα σπίτια τους και ακολούθως για όλους τους υπόλοιπους, που θα βρεθούν θέλοντας και μη σε αδυναμία να ανταποκριθούν στο συγκεκριμένο έξοδο.
Το δίχτυ κοινωνικής προστασίας δεν περιορίζεται σε ένα «κουτσουρεμένο» και ψηφοθηρικό επίδομα, αλλά σε μια πολιτική συγκράτησης των τιμών, είτε με τη λειτουργία του υγιούς ανταγωνισμού, είτε μέσω συμφωνιών, είτε με νομοθετικές παρεμβάσεις.
Σε μια χώρα που μαστίζεται από την πολυετή κρίση και τα έσοδα των νοικοκυριών έχουν καταρρεύσει από την υπερφορολόγηση, τον παραλογισμό του ασφαλιστικού και τις συνεχείς αυξήσεις στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, το στοιχειώδες αγαθό της θέρμανσης πρέπει να τύχει προστασίας.
Στη Θεσσαλονίκη, εκτός στενού πολεοδομικού συγκροτήματος, ο χειμώνας είναι βαρύς. Πολιτική δεν είναι να παρακαλάμε να… τύχει φέτος να είναι ελαφρύτερος. Πολιτική είναι να λάβει εγκαίρως τα μέτρα της μια κυβέρνηση, να κάνει τις απαιτούμενες παρεμβάσεις για να περιοριστεί το κόστος θέρμανσης και να μην κάθεται να παρατηρεί τους πολίτες να τρέμουν, καταγράφοντας τη μιζέρια στην οποία τους έχει ρίξει. Κι αυτό δεν είναι απλώς μια διαπίστωση ή μια εκτίμηση, αλλά ένα αδιάψευστο γεγονός. Το μαρτυρεί η έκρηξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών και η διαρκής πτώση της κατανάλωσης.
Απαιτείται κοινωνική πολιτική. Λύση δεν είναι η περαιτέρω φτωχοποίηση των νοικοκυριών. Για να μιλήσω με λόγια των κυβερνώντων:
Τα μέτρα πρέπει να συνοδεύονται και με αντίμετρα. Αλλιώς η κοινωνία δεν πρόκειται να σηκώσει κεφάλι ποτέ.
ΑΡΘΡΟ
του ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
& ΜΕΛΟΥΣ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
κ. ΘΕΟΦΑΝΗ ΠΑΠΑ
