“Θα πρέπει κανείς να απομονώσει για λίγο τον εαυτό του από τον κόσμο, ώστε και τα πιο κοινά περιστατικά να του φανούν νέα και ασυνήθιστα, αποκαλύποντας με τον τρόπο αυτό την πραγματική τους ουσία όπως πιστεύει ο Schopenhauer.”
Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε; Θεωρώ στην εφηβεία μου, είχα ήδη το μικρόβιο του καλλιτέχνη, έφτιαχνα μικρογλυπτά από μέταλλο και κολλάζ με αποκόμματα περιοδικά και όλο μου το δωμάτιο θα μπορούσαμε να πούμε σήμερα, ήταν εγκατάσταση σύγχρονης τέχνης, αφού το είχα γεμίσει μέχρι το ταβάνι. Μετά σαν φοιτητής στο πολυτεχνείο άρχισα πιο συνειδητά τους πειραματισμούς με το σχέδιο και το χρώμα σε επίπεδο τεχνικής και υλικών, αλλά και σε θεωρητικό επίπεδο μέσα από την ιστορία της Τέχνης και τα βιβλία των καλλιτεχνών.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Νομίζω ότι γεννιέται και μετά γίνεται… δηλαδή θέλει δουλειά και κυρίως την απόφαση να γίνει καλλιτέχνης.
Θα πρέπει κανείς να απομονώσει για λίγο τον εαυτό του από τον κόσμο, ώστε να και τα πιο κοινά περιστατικά να του φανούν νέα και ασυνήθιστα, αποκαλύπτοντας με τον τρόπο αυτό την πραγματική τους ουσία. όπως πιστεύει ο Schopenhauer.
Ακόμη και ο υπερ-κοινωνικός πάπας της Ποπ-Αρτ, ο Andy Warhol, όταν αποσυρόταν από τα φώτα της δημοσιότητας στον προσωπικό του χώρο ήταν τελικά εντελώς μοναχικός, τους κρατούσε όλους σε απόσταση.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Αυτό που επιχειρώ μέσα από την δουλειά μου είναι η διερεύνηση αυτών των θεμάτων που έχουν να κάνουν με τη δική μου ταυτότητα, το περιβάλλον μου, το οικογενειακό παρελθόν μου, τους ρόλους που καλούμαι να παίξω στην καθημερινή μου ζωή όπως σχηματοποιούνται από την οικογένεια ή επιβάλλονται από την κοινωνία γενικότερα. Νομίζω η λέξη «ταυτότητα» με την ευρύτερη έννοια, ως νεοέλληνα, ως άνθρωπο αλλά και ως αναζήτηση του βαθύτερου «εγώ».
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Η «έμπνευση» για μένα είναι οτιδήποτε μπορεί να ενεργοποιήσει ένα έργο, μια παλιά οικογενειακή φωτογραφία, ένα λογοτεχνικό κείμενο, μια ψυχαναλυτική μελέτη, ένα επίσημο έγγραφο, μια ζωντανή ανάμνηση. Αλλά και την ώρα που δουλεύω το έργο μπορεί να με διαπεράσει ένα συναίσθημα ότι κάτι συμβαίνει εδώ, πάνω στη διαδικασία δημιουργίας ενός έργου, αφήνω χώρο σε τυχαία συμβάντα να παρέμβουν και να το εμπλουτίσουν. «Προσπαθεί κανείς να κρατήσει τη ζωτικότητα του τυχαίου διαφυλάσσοντας την ενότητα του έργου. Όμως υπάρχει η πιθανότητα, μέσα από το τυχαίο, να πετύχεις κάτι πολύ βαθύτερο από αυτό που πραγματικά ήθελες», όπως αναφέρει και ο Francis Bacon στις συζητήσεις με τον David Sylvester.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Νομίζω ότι το κύριο χαρακτηριστικό μου είναι αυτή η αίσθηση ότι είμαι διπλός και πέρα από το προφανές αρχιτέκτονας/ζωγράφος θα έλεγα ότι και διπλός όπως το περιγράφει ο Σεφέρης στα ημερολόγια του. «Ο άνθρωπος είναι πάντα διπλός: εκείνος που πράττει, και εκείνος που βλέπει τον εαυτό του να πράττει, εκείνος που υποφέρει και εκείνος που βλέπει τον εαυτό του να υποφέρει. Εκείνος που αισθάνεται και εκείνος που παρατηρεί τον εαυτό του να αισθάνεται. Όταν λέω εγώ, τι εννοώ, το εγώ μου Α ή Β; Κι αυτό δείχνει πως είναι σχεδόν αδύνατο να είναι κανείς ειλικρινής.»
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτόν το καιρό δουλεύω μια νέα σειρά με σχέδια με την Αγγλική Αλφάβητο, 26 σχέδια, για κάθε γράμμα μια λέξη που έχει Ελληνική ρίζα, είμαι σε φάση που ολοκληρώνεται η σειρά, και θα ήθελα να κάνω μια επόμενη ατομική πιθανά μέσα στο ’21. Σχέδια πολλά, και με διεθνείς συνεργασίες για ομαδικές εκθέσεις αλλά στην παρούσα κατάσταση ελπίζω να πραγματοποιηθούν.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Αλέξανδρος Μαγκανιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται.
Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και
Architectural Design στην “The Bartlett” του Πανεπιστημίου U.C.L. στο Λονδίνο. Ως εικαστικός έχει παρουσιάσει το έργο του σε πέντε ατομικές εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία.
Το 2014 συμμετείχε στα Rooms2014 που οργανώνει η γκαλερί Καππάτος.
Το 2015 πραγματοποιήθηκε η έκθεση του “Αλφάβητος: Η Εικόνα των Γραμμάτων” στο Κέντρο Σύγχρονης Tέχνης Θεσσαλονίκης σε επιμέλεια του Γιάννη Μπόλη. Η «Αλφάβητος» του επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 7ηΜπιενάλε του Πεκίνου που έγινε στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Κίνας το 2017.
Το 2019 επιλέχθηκε μετά από διεθνή διαγωνισμό με 5500 συμμετοχές, στους 97 φιναλίστ για το σχεδιασμό ενός μαντιλιού του οίκου Hermes.
Το 2020 παρουσίασε το έργο του στην The Blender Gallery σε μια διπλή ατομική έκθεση με τίτλο: Where are the Lotus Eaters? με τον Κωνσταντίνο Πάτσιο. Το 2019 ίδρυσε με τους συνεργάτες του, την The Project Gallery στο Μοναστηράκι, όπου πέρα από καλλιτεχνικός διευθυντής είναι και υπεύθυνος για το πρόγραμμα συνεπιμελείται και κάποιες από τις εκθέσεις.
