Η Αθανασία Κιφοκέρη, συγγραφέας, εκπαιδευτικός και μέλος της θεατρικής ομάδας για την Unesco Πειραιώς και Νήσων, μας μιλά σε μια αποκλειστική συνέντευξη για τις τρεις μεγάλες αγάπες της: τη συγγραφή, την εκπαίδευση και το θέατρο. Μέσα από μια πορεία με δημιουργική πνοή, συνδυάζει την τέχνη, τη φαντασία και τη διδασκαλία με έναν μοναδικό τρόπο.
Κα Κιφοκέρη, τι σάς ενέπνευσε να ασχοληθείτε με τόσους δημιουργικούς τομείς; Όλα ξεκίνησαν από την ανάγκη μου να εκφραστώ και να επικοινωνήσω με τους άλλους. Η συγγραφή ήρθε ως τρόπος να δώσω φωνή σε ιστορίες που μου ψιθύριζαν τα παιδιά, η εκπαίδευση με έφερε κοντά στον αυθεντικό κόσμο της παιδικής ηλικίας, και το θέατρο μου έδωσε τη δυνατότητα να βιώσω και να μεταδώσω συναισθήματα με το σώμα και τη φωνή μου.
Ποια από τις τρεις ιδιότητές σας νιώθετε πιο κοντά σας; Όλες είναι βαθιά ριζωμένες μέσα μου. Η συγγραφή είναι το μέσο με το οποίο επικοινωνώ την ψυχή μου. Η εκπαίδευση είναι η προσφορά, το να μπορείς να καλλιεργείς αξίες και γνώσεις. Και η υποκριτική είναι η βιωματική έκφραση, ο καθρέφτης των συναισθημάτων μου.
Ποιο ήταν το πρώτο σας βήμα στον χώρο της συγγραφής; Το πρώτο μου βιβλίο γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη να επικοινωνήσω με τα παιδιά έναν τρόπο να αγαπήσουν τη φαντασία και τη γνώση. Έγραψα για μικρούς ήρωες που αντιμετωπίζουν καθημερινές προκλήσεις με θάρρος και ειλικρίνεια.
Πώς συνδυάζετε τη συγγραφή με τη δουλειά σας ως εκπαιδευτικός; Η μία πλευρά εμπνέει την άλλη. Η καθημερινή επαφή με τα παιδιά μου δίνει ιδέες, εικόνες, διαλόγους. Τα βιβλία που γράφω απευθύνονται σε αυτά, οπότε είναι φυσικό να ‘δοκιμάζονται’ πρώτα στην τάξη. Είναι υπέροχο να βλέπεις τα μάτια τους να λάμπουν διαβάζοντας κάτι που έχεις γράψει.
Η υποκριτική πώς εντάσσεται στη ζωή σας; Το θέατρο είναι ένας άλλος τρόπος να αφηγείσαι ιστορίες. Ως ηθοποιός, μαθαίνεις να μπαίνεις στους ρόλους, να κατανοείς τον άλλον. Αυτό με βοηθά και στην εκπαίδευση και στη συγγραφή. Συχνά, κάνω θεατρικές αναγνώσεις ή δραματοποίηση βιβλίων σε σχολεία, κάτι που ενθουσιάζει τα παιδιά.
Πως αισθάνεστε που πήρατε δίπλωμα συμμετοχής από τον Όμιλο για την UNESCO Τεχνών και Λόγου για τον διαγωνισμό Ποίησης στο δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας; Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή και συγκίνηση που έλαβα δίπλωμα συμμετοχής από τον Όμιλο για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος για τη συμμετοχή μου στον διαγωνισμό Ποίησης στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας. Για εμένα, η ποίηση είναι μια πράξη ψυχής, ένας τρόπος να εκφράζω αλήθειες που δεν χωρούν στον πεζό λόγο. Η αναγνώριση αυτή, ακόμη κι ως συμμετοχή, με ενδυναμώνει και με ενθαρρύνει να συνεχίσω να γράφω και να δημιουργώ με ειλικρίνεια και πάθος. Είναι υπέροχο να νιώθεις ότι η φωνή σου, όσο μικρή κι αν είναι, μπορεί να ακουστεί μέσα από την τέχνη.
Αγαπημένη φράση: Το θέατρο είναι η ψυχή που μιλά δυνατά, η συγγραφή η σκέψη που ψιθυρίζει.
Τι μήνυμα θέλετε να μεταφέρετε στους νέους δημιουργούς; Να τολμούν να μιλούν με τη δική τους φωνή. Να μην απογοητεύονται από τις δυσκολίες και να πιστεύουν στις ιστορίες τους. Η δημιουργία απαιτεί ψυχή, συνέπεια και πολύ αγάπη. Να είναι ειλικρινής με τους εαυτούς τους. Να γράφουν, να διδάσκουν και να παίζουν με αγάπη. Η αλήθεια και η συνέπεια είναι τα μόνα συστατικά που δεν φθείρονται ποτέ.
