Ματαράγκας Διονύσης: “Βασικό στοιχείο στη ζωγραφική μου στις κατασκευές μου, στα γραπτά μου, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει ως εικόνα, είναι ο άνθρωπος και το περιβάλλον που έχει δημιουργήσει για να ζει”

“Το ερέθισμα για ξεκινήσω κάποιο έργο μπορεί να έρθει από μια είδηση ή μια εικόνα στο ίντερνετ, από ένα βιβλίο που διάβασα, από μια εικόνα που θα δω όταν περιφέρομαι στην πόλη, από την αφήγηση κάποιας ιστορίας που θα ακούσω”

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Με τη ζωγραφική από την παιδική μου ηλικία είχα μια σχέση αγάπης. Βέβαια τα σχέδιά μου τα αντιλαμβανόμουν σαν ένα προσωπικό θησαυρό που τον έκρυβα από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Το 1992 και αφού έχω ασχοληθεί με τη φωτογραφία σε μια κουβέντα με τον φίλο και ζωγράφο Γιάννη Αργυρόπουλο μαθαίνω τον τρόπο που δίνουν στην Καλών Τεχνών. Ακολουθεί το εργαστήρι του Τάσου Ρήγα όπου μαθαίνω σχέδιο. Η εισαγωγή μου στην Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη το 1995 όπου με δάσκαλο το Γιάννη Φωκά, εντρυφώ στη σύγχρονη Τέχνη και εντάσσω νέα στοιχεία στη δουλεία μου. Ολοκληρώνω τις σπουδές μου το 2001.

«ΛΟΝΔΙΝΟ 06.00 π.μ», 20Χ20 cm μαρκαδόρος, ξυλομπογιές, κολλάζ.
Είναι γνωστό σε όλους ότι ο πρώτος που κελαηδάει στο δάσος είναι αυτός.
Όμως είχαν αρχίσει όλα πολύ πριν έρθει.
Κάθισε στο κλαδί
Κοίταξε το κάδο που καιγόταν
Σκέφτηκε
Τελικά όλοι οι κάδοι του κόσμου είναι ίδιοι
Made in China

Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Έχω επηρεαστεί από πολλούς καλλιτέχνες που ανήκαν σε διαφορετικά κινήματα και καλλιτεχνικά ρεύματα, Δε ξέρω αν μπορώ να εντάξω τα έργα μου σε κάποιο κίνημα ούτως ή άλλως ήταν κάτι που δεν με ενδιέφερε ποτέ.

Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Βασικό στοιχείο στη ζωγραφική μου στις κατασκευές μου, στα γραπτά μου ακόμα και όταν δεν υπάρχει ως εικόνα είναι ο άνθρωπος και το περιβάλλον που έχει δημιουργήσει για να ζει. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον αναπτύσσονται σχέσεις εξουσίας, υποταγής, αγάπης. φόβου, αναπτύσσονται επίσης φιλοδοξίες, μεταλλάξεις, προσδοκίες και στο κέντρο όλων η σχέση του ανθρώπου με το θάνατο! Όλο αυτό μου προκαλεί τρομερό ενδιαφέρον να το καταγράψω να το αναλύσω και να το ερμηνεύσω. Το ερέθισμα για ξεκινήσω κάποιο έργο μπορεί να έρθει από μια είδηση ή μια εικόνα στο ίντερνετ από ένα βιβλίο που διάβασα από μια εικόνα που θα δω όταν περιφέρομαι στην πόλη, από την αφήγηση κάποιας ιστορίας που θα ακούσω !

Ο ΜΑΓΟΣ
Ο μάγος τοποθέτησε το καπέλο πάνω στο τραπεζάκι και λέγοντας ακαταλαβίστικα λόγια έβγαλε ένα λαγό από το καπέλο.
Οι θεατές χειροκρότησαν.
Ο μάγος στην επόμενη παράσταση κοίταξε τους θεατές είπε τα ακαταλαβίστικα λόγια του και από το καπέλο έβγαλε μια κατσίκα.
Οι θεατές ζητωκραύγασαν!
Ο μάγος περίμενε ότι στην επόμενη παράσταση οι θεατές θα εκπλαγούν και είχε δίκιο, όταν από το καπέλο έβγαλε ένα ελέφαντα.
Αυτό που δεν είχε προβλέψει ήταν ότι οι θεατές φώναζαν μπράβο το καπέλο σου είναι μαγικό θείκο, υπέροχο. Όποιος έχει τέτοιο καπέλο μπορεί να κάνει θαύματα!
Στην τελευταία παράσταση ο μάγος πέρασε μπροστά από το κοινό του πλησίασε το καπέλο έβαλε το κεφάλι του μέσα και άρχισε να χώνεται μέχρι που εξαφανίστηκε!
Οι θεατές έμειναν με το στόμα ανοικτό!
Και τώρα…
τι θα κάνουμε το καπέλο χωρίς το μάγο?

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Το σίγουρο είναι ότι έχω επηρεαστεί από τις καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις των Κienholz Edward Tony Oursler τους πίνακες και τις θεματικές των Αlexis Rockman Walton Ford, George Grosz τα χαρακτικά του Goya και του Δημήτρη Καρλαφτόπουλου. Τις σουρεαλιστικές κατασκευές του Joseph Cornell, τα κολλάζ των Kurt Schwitters, Nancy Spero, τα κόμιξ των Thomas Οtt Λέανδρου, Altan, Edika, Reisen, Quino,τα βιβλία του Eduardo Galeano και Τομ Ρομπιν τα στένσιλ του Bansky τις τοιχογραφίες του Στέλιου Φειτάκη τις ταινίες του Terry Gilliam και Jim Jarmusch !

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Πριν από εφτά χρόνια αποφάσισα σε μια έκθεση ζωγραφικής που έγινε στους Παξούς δίπλα στα έργα μου να κολλήσω αντί για τίτλους μικρά κείμενα που συμπλήρωναν την εικόνα και έδιναν στο θεατή την ευκαιρία να κατανοήσει τον τρόπο σκέψης μου και πιά ήταν η αφορμή για να κάνω το έργο μου. Αυτό βέβαια είναι πολύ δύσκολο να το ισορροπήσεις μπορεί να κάνει το έργο περιγραφικό, φλύαρο, να το εγκλωβίσει σε μια επικαιρότητα χάνοντας το διαχρονικό. Παρόλο αυτά ο πειρασμός να αφηγηθώ τις εικόνες μου ήταν τόσο δυνατός που με έκανε να προσπεράσω τις όποιες αμφιβολίες. Ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια είναι δύσκολο να ισορροπήσω εικόνα και κείμενο και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της αποτυχίας!

«40 εκατοστά από το έδαφος¨» μικτή τεχνική -κολλάζ-μαρκαδοράκι
Στην αρχή είπες ένα ποίημα.
Μετά έβγαλες λόγους.
Ύστερα ήρθαν τα κηρύγματα και στο τέλος οι απαγορεύσεις.
Σαράντα εκατοστά απέχεις από το έδαφος και νομίζεις ότι ο κόσμος σου ανήκει.

Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο;
Η Τέχνη στην Ελλάδα πάντα αντιμετωπίζονταν σαν μια κατάσταση που αφορούσε τους λίγους και πολύ δύσκολα έβρισκε κώδικες επικοινωνίας με τους πολλούς. Η κρίση που βρίσκεται η χώρα μας τα τελευταία χρόνια έδειξε ότι το κράτος αντιμετωπίζει τους καλλιτέχνες σαν χομπίστες, που είναι χρήσιμοι μόνο όταν γλείφουν την εξουσία και διαθέτουν την εργασία τους για να διακοσμούν τα καλλιτεχνικά δρώμενα που οργανώνει. Tώρα η Τέχνη και ο ρόλος που καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο είναι κάτι το οποίο έχει πολλές προεκτάσεις. Καταρχήν τι ορίζουμε ως δημόσιο χώρο: είναι οι πλατείες, τα μουσεία, οι δρόμοι, τα κτίρια; Επίσης ποιος έχει την αρμοδιότητα για να αποφασίσει πως πρέπει να είναι διαμορφωμένος ο δημόσιος χώρος η τοπική εξουσία, η κεντρική εξουσία κάποια ειδική επιτροπή, οι περίοικοι. Έχω πολλά χρόνια να δω στη πόλη μου ένα καινούργιο γλυπτό, μια εγκατάσταση που θα με συναρπάσει, που θα γίνει σημείο αναφοράς. Η μόνη τέχνη που με τσαμπουκά μπήκε στο δημόσιο χώρο είναι η Street Art στην οποία έχουμε εξαιρετικούς καλλιτέχνες και αυτήν πολύ γρήγορα προσπάθησαν να την εγκλωβίσουν στις γκαλερί δίνοντας στους καλλιτέχνες μια εφήμερη αναγνωρισιμότητα!

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Περιμένοντας να περάσει η καραντίνα δουλεύω με δύο φίλους εικαστικούς, το Παναγιώτη Δαραμάρα και το Φοίβο Σοφικίτη μια εγκατάσταση που έχει να κάνει μ’ όλο αυτό που ζούμε, επίσης με την κολλεκτίβα Τσιριτσάντσουλες στην οποία είμαι μέλος ετοιμάζουμε μια ταινία όπερα “Τον Φάουστ”, όπως τον είδε και τον προσέγγισε ο Μαρίνος Μουζάκης και σε μουσική Νίκου Γιούσεφ. Σε προσωπικό επίπεδο ετοιμάζω ένα εικονογραφημένο βιβλίο που συγκεντρώνει την δουλειά δύο χρόνων από κείμενα και σχέδια.!

Η σελίδα μου στο fb είναι https://www.facebook.com/Dima-180297389189279