Μια γοητευτική ιστορία μύησης στη ζωή
Στην παράσταση «Χρωματιστές γυναίκες – Dialogue in the dark», που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ειρήνης Τζαβάρα κάθε Τρίτη (έως 18 Φεβρ. 2020) στο θέατρο Βαφείο – Λάκης Κάραλης, παρακολουθούμε δύο έργα σε διάλογο: το «Τίτα Λου» της Catherine Anne και τις «Χρωματιστές Γυναίκες» του Βασίλη Ζιώγα.
Η ηθοποιός Κωνσταντίνα Σπάθη μιλάει στο polismagazino για τον απαιτητικό ρόλο της Λου και για την πορεία της στο θέατρο.
Μιλήστε μας για το ρόλο της Λου στις «Χρωματιστές γυναίκες – dialogue in the dark».
Η Λου που υποδύομαι στο «Τίτα Λου» της Catherine Anne είναι ένας ρόλος που λατρεύω και θα τολμούσα να πω πως είναι ένας ρόλος ανεξάντλητος. Αποτέλεσε για μένα πρόκληση, καθώς η Λου έχει μια αναπηρία, είναι Τυφλή. Αυτό από μόνο του είχε πολλή δουλειά, να μπορέσεις δηλαδή να μπεις σε ένα άλλο σώμα αρκετά ξένο από το δικό σου. Η Λου, αν και Τυφλή, μπορεί να βλέπει καλύτερα απ’ τον καθένα. Βλέπει με τα μάτια της ψυχής της και αφουγκράζεται το καθετί. Δεν υστερεί σε τίποτα από έναν άνθρωπο που διαθέτει τη φυσική του όραση. Αντιθέτως θα έλεγα. Έχει αναπτύξει πολλές ικανότητες. Είναι ένα πλάσμα αέρινο, σοφό, γεμάτο αγάπη και απόλυτα συνδεδεμένη με την αδελφή της Τίτα, την οποία υποδύεται η Τζίνα Ντέγκα.
Οι δύο αδελφές εγκαταλείπουν το πατρικό τους σπίτι και ξεκινούν για ένα μακρινό ταξίδι. Βουτάνε με πάθος στη ζωή, γνωρίζουν τον κόσμο και τον έρωτα, αναζητούν το πιο βαθύ κομμάτι του εαυτού τους. Είναι μια γοητευτική ιστορία μύησης στη ζωή. Οι αδελφές Τίτα και Λου είναι αχώριστες. Το άλλο μισό της Λου, είναι η Τίτα. Η αδελφή ψυχή της. Η μια συμπληρώνει την άλλη. Το Yin και το Yang. Το σκοτάδι και το φως. Το κείμενο της συγγραφέως έχει υπαρξιακό-φιλοσοφικό περιεχόμενο, δεν μπορεί να μείνει κανείς μόνο στην πρώτη ανάγνωση.
Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;
Από πολύ μικρή παρακολουθούσα ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και όταν βρισκόμουν στο σχολείο τραγουδούσα στους συμμαθητές μου τραγούδια απ’ τις ταινίες αυτές. Ήταν το δικό μου παιχνίδι. Όταν βρισκόμουν στο σπίτι, έπαιρνα τους διαλόγους από ταινίες και έκανα και τα δύο πρόσωπα. Πολλές φορές άλλαζα τους διαλόγους και έφτιαχνα μια δική μου ιστορία. Το καταδιασκέδαζα! Φυσικά αυτά δεν τα μοιραζόμουν…
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε;
Έχω έρωτα με τον Άντονι Χόπκινς. Βλέπω κάποιες ταινίες του ξανά και ξανά. Είναι ολόκληρος μια σχολή υποκριτικής. Θαυμάζω επίσης τον Νίκολας Κέητζ και λατρεύω τις ικανότητες της Μαριόν Κοτιγιάρ τόσο στο δράμα όσο και στην κωμωδία! Από Έλληνες ηθοποιούς θαυμάζω ιδιαίτερα την Καριοφυλλιά Καραμπέτη, τον Νικήτα Τσακίρογλου, τη Μαρία Πρωτόπαπα.
Θέατρο ή κινηματογράφος, τι προτιμάτε;
Θα έλεγα ότι το καθένα είναι μοναδικό. Το θέατρο έχει τη μαγεία του ζωντανού, ό,τι γίνεται γεννιέται και πεθαίνει εκείνη τη στιγμή, ενώ παράλληλα υπάρχει η ανταλλαγή ενέργειας με το κοινό που είναι μοναδική. Αυτό από μόνο του έχει τη δική του γοητεία. Από την άλλη με τον κινηματογράφο είναι σα να ζεις παράλληλα μέσα και έξω από τον κόσμο. Σαν να πλάθεις ένα κόσμο μαγικό μέσα στον πραγματικό. Η δύναμη της εικόνας, του πλάνου, που μπορεί να απομονώσει τις στιγμές, είναι μοναδική. Πώς να διαλέξει κανείς…
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς;
Επιτυχία για μένα είναι να καταφέρεις να πεις μέσα από την πορεία σου όλα όσα δεν λέγονται! Μάλλον, καλύτερα, να ακουστεί η εσωτερική σου φωνή. Και να καταφέρεις ίσως να βάλεις κ συ ένα ‘λιθαράκι για να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος. Να ποιείς ήθος, πράγματι.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Θεωρώ ότι γεννιέται. Αυτό όμως δεν αρκεί. Χρειάζεται συνεχή δουλειά και αναζήτηση, για να μπορέσει να ανθίσει όλος αυτός ο κόσμος που φέρει κάποιος μέσα του και να τον επικοινωνήσει με τον πιο ζωντανό τρόπο με το κοινό.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Η λέξη Αναγέννηση με εκφράζει. Θεωρώ ότι κάθε φορά που έχεις να δουλέψεις ένα ρόλο, είναι σαν να γεννιέται ένα κομμάτι του εαυτού σου που υπάρχει αλλά είναι κρυμμένο. Η διαδικασία αυτή σε εξελίσσει, όχι μόνο ως ηθοποιό, αλλά και ως προσωπικότητα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Θα προτιμούσα σε αυτό να απαντήσουν οι άλλοι. Αυτό που σίγουρα με χαρακτηρίζει είναι η διαρκής αγωνία για εξέλιξη, η αμφισβήτηση, και η τελειομανία.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αυτήν τη στιγμή προσπαθώ να απολαύσω το ταξίδι στο ρόλο της Λου. Υπάρχει μια ιδέα που είναι στα σκαριά και αφορά την ‘Αντιγόνη’, έργο στο οποίο θα προστεθούν κείμενα που θα γραφτούν από εμάς, αλλά είναι ακόμη νωρίς να μιλήσω γι’ αυτό. Στα σχέδια είναι επίσης κι ένα σενάριο για ταινία.
Βιογραφικό.
Η Κωνσταντίνα Σπάθη αποφοίτησε από τη δραματική σχολή ‘Πράξη Επτά το 2012. Παράλληλα φοίτησε στο Τμήμα Μαθηματικών του Ε.Κ.Π.Α. Έχει κάνει σεμινάρια Αρχαίου Δράματος στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με τον Γιάγκο Ανδρεάδη, σεμινάριο υποκριτικής και αυτοσχεδιασμού με τον Περικλή Μουστάκη πάνω στο έργο «Μηχανή Άμλετ» του Χάινερ Μύλλερ, σεμινάρια αυτοσχεδιασμού με την Μαριτίνα Πάσσαρη στο θέατρο οδού Κεφαλληνίας. Έχει φοιτήσει στο Λύκειο Επιδαύρου τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του με τη Ρηνιώ Κυριαζή και με ηθοποιούς & σκηνοθέτες του εξωτερικού. Ασχολείται με κλασσικό και σύγχρονο χορό από την παιδική της ηλικία, και τα τελευταία χρόνια παρακολούθησε μαθήματα παραδοσιακών, ευρωπαϊκών και λάτιν χορών.
Στο θέατρο, έχει παίξει στις «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη που έκανε περιοδεία σε Αρχαία Θέατρα ανά την Ελλάδα, στις «Βάκχες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαθεοδώρου που έκανε επίσης περιοδεία σε αρχαία θέατρα. Επίσης, στο μιούζικαλ «Κάγκελα Μέρκελ» του Φώτη Μεταξόπουλου στο θέατρο Ελπίδα, στην παράσταση «Ασπίς και Συμπόσιο» των Μενάνδρου και Λουκιανού σε σκηνοθεσία και διασκευή Χριστόφορου Χριστοφή και Παναγιώτη Δημητρόπουλου που έκανε περιοδεία σε Αρχαία Θέατρα, στην παιδική παράσταση «Ο Περικλής στον Παρθενώνα» σε σκηνοθεσία Γιάννη Παπαθυμίου στο θέατρο Δημήτρης Ροντήρης, στην παράσταση «Βάκχες μια Λειτουργία» σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα στο Αρχαίο Στάδιο Επιδαύρου (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου) κ.ά.
INFO
«Χρωματιστές γυναίκες – Dialogue in the dark»
«Τίτα Λου» της Catherine Anne και «Χρωματιστές Γυναίκες» του Βασίλη Ζιώγα: Δύο έργα, δύο κείμενα σε διάλογο
Σκηνοθεσία Ειρήνη Τζαβάρα, τραγούδι Τζίνα Ντέγκα, κίνηση Εύη Πατσάκη, κοστούμια Γιάννα Παπαδάτου, μουσική επιμέλεια Ειρήνη Τζαβάρα, σχεδιασμός φωτισμού Σάββας Σουρμελίδης.
Παίζουν: Λεμονιά Αντωνάτου (Άννα, Κατερίνα Λιάγκου (Έλλη), Τζίνα Ντέγκα (Τίτα), Κωνσταντίνα Σπάθη (Λου)
Παραστάσεις: Κάθε Τρίτη στις 21:00 (έως 18 Φεβρουαρίου 2020)
Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής, Αγίου Όρους 16 & Λεωφ. Κων/πόλεως 115, Αθήνα 10447, Τηλ: 210-3425637
