Φίλιππος Τσαουσέλης: Αυτό που με συναρπάζει βέβαια στο θέατρο είναι το τώρα. Δεν υπάρχει πιο «παροντική» τέχνη…

Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;

Σε αντίθεση με ό,τι θα φανταζόταν κανείς, εμένα η ανάγκη για θέατρο με βρήκε μεγάλο. Κάπου στα 24 αποφάσισα πως εγώ θέλω να ακολουθήσω επαγγελματικά αυτόν τον δρόμο. Μέχρι τα 21 μου δεν το είχα σκεφτεί, ούτε καν στιγμιαία, και από τα 21 μέχρι και τα 24, το επεξεργαζόμουν.

Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Μπορώ να σας μιλήσω για τα χαρακτηριστικά καλλιτεχνών που θαυμάζω όμως. Θαυμάζω τις ιδέες, και την διαθεσιμότητα του Robin Williams, (δείτε τον σε συνεντεύξεις για να δείτε πόσο ασταμάτητος είναι), θαυμάζω την αυθεντικότητα και τον «όγκο», καλλιτεχνικά μιλώντας, του Al Pacino, θαυμάζω την γοητεία και τις μεταμορφώσεις του sir Anthony Hopkins, θαυμάζω την μαγεία που μοίραζε στο κοινό ο Δημήτρης Χορν, την σαγήνη της Έλλης Λαμπέτη και την υπέροχα δραματική κωμικότητα του Βασίλη Λογοθετίδη, από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς που πέρασαν από την Ελλάδα.

Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε;

Λατρεύω το θέατρο, θαυμάζω τον κινηματογράφο. Και τα δύο είναι πεδία που μπορούν να έχουν άπειρα όρια, ή να μην έχουν καν. Πολύ ιδιαίτερα πεδία. Το θέατρο πρόλαβα να το οσμιστώ λιγάκι. Τον κινηματογράφο δεν είχα ακόμη την τύχη. Παρ’ όλα αυτά νομίζω πως και τα δύο μπορούν να είναι ύψιστη πρόκληση για έναν ηθοποιό. Αυτό που με συναρπάζει βέβαια στο θέατρο είναι το τώρα. Δεν υπάρχει πιο «παροντική» τέχνη. Όλα συμβαίνουν τώρα, και την στιγμή του χειροκροτήματος και της αυλαίας, επέρχεται ένας μικρός θάνατος: της παράστασης, των ρόλων, του θαύματος. Όλα τελειώνουν για να ξαναγεννηθούν την επόμενη μέρα στις 21:00.

Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς;

Δεν ξέρω αν πιστεύω στην έννοια καριέρα μέσα στην Τέχνη. Θεωρώ πως δεν μπορεί να συμβεί. Αυτό που αντιπροσωπεύει η επιτυχία μέσα στην τέχνη, είναι η χαρά του να μπορέσει κάποιος να κάνει αυτά που θέλει και ονειρεύεται μέσα στο πέρασμα των χρόνων με ωραίες συνεργασίες. Αυτό θεωρώ προσωπικά επιτυχία.

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;

Σίγουρα γίνεσαι. Γεννιέσαι με μία έμφυτη τάση ή ροπή ή ευκολία προς μια κατεύθυνση. Αλλά πραγματικά καλλιτέχνης, σίγουρα γίνεσαι. Είναι μια ιδιότητα που θέλει κάποιον κόπο να την αποκτήσεις.

Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;

Το «ταξίδι». Αυτό θεωρώ πως είναι η ζωή, αυτό θεωρώ πως είναι η Τέχνη, αυτό θεωρώ πως είναι η παράσταση, αυτό θεωρώ πως είναι ο Έρωτας. Όλα είναι ένα ταξίδι. Το παν είναι αυτό το ταξίδι να γίνει με τις καλύτερες προοπτικές και τις καλύτερες αναμνήσεις στο τέλος του. Και όσοι ταξιδεύουν, να περνάν αξέχαστα. Αυτό είναι το καλό «ταξίδι».

Ποιους θα ξεχωρίζατε ως Δασκάλους μέσα σε αυτά τα χρόνια και γιατί;

Στη ζωή αλλά και στην Δραματική σχολή του ΚΘΒΕ είχα την τύχη να βρω πολλούς δασκάλους. Και μερικοί από αυτούς υπήρξαν αξιόλογοι. Παρ’ όλα αυτά εγώ θα μιλήσω όχι για τους δασκάλους, αλλά για τους Δ Α Σ Κ Α Λ Ο Υ Σ μου. Πρώτα απ’ όλα ο Στέφανος Ροζάνης. Δάσκαλος Φιλοσοφίας και Τέχνης. Δάσκαλος της ζωής. Αυτός ο άνθρωπος μου άλλαξε την οπτική πάνω σε όλη μου τη ζωή. Μου άλλαξε τον τρόπο θεώρησης του Κόσμου.
Ο Ταξιάρχης Χάνος, που με έκανε να αγαπήσω το Θέατρο. Να δω τις μαγικές τους δυνατότητες, το ρυθμό του, τη μελωδία των λέξεων και των κειμένων, μα πάνω απ’ όλα να αγαπήσω τον εαυτό μου μέσα στην Τέχνη. Να μάθω να σέβομαι το Θέατρο το ίδιο.
Ο Γιάννης ο Ρήγας. Δάσκαλος και φίλος. Μου έμαθε να αγαπώ τα κείμενα. Και ιδίως τα Ελληνικά κείμενα. Μαζί του ανακάλυψα τη μαγεία μέσα στην Ελληνικότητα των λέξεων και των Ελληνικών εργων.
Αυτοί οι άνθρωποι γίνανε Δάσκαλοι για μένα. Δάσκαλοι με την παλιά έννοια. Την πλήρη. Σχεδόν μέντορες. Μου δίδαξαν μια στάση ζωής και δεν μου μετέδωσαν απλά μια γνώση. Μου έμαθαν πως μόνο μέσα από μία τέτοια σχέση μπορεί κάποιος να μάθει. Και αυτά τα στοιχεία είναι που προσπαθώ να καλλιεργήσω και εγώ ως μελλοντικός δάσκαλος. Εύχομαι να πατήσω στα βήματά τους..

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;

Νομίζω λίγο ντροπαλό. Νομίζω λίγο χαοτικό μέχρι να έρθει η καταληκτική ώρα. Αλλά σίγουρα με αγνές προθέσεις απέναντι στους συνεργάτες μου και με σεβασμό απέναντι στο κοινό μου. Αυτό που θέλω να μοιραστώ μέσα από την τέχνη μου, είναι η χαρά που με κάνει εμένα να ασχολούμαι με αυτήν. Αυτό θέλω να εμπνεύσω στους θεατές μου.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Τα βραχυπρόθεσμα σχέδια μου είναι:
• Η δημιουργία ενός θεατρικού εργαστηρίου στο ίδρυμα θρακικής τέχνης και Παράδοσης, κάθε Δευτέρα απόγευμα. Δημιουργείται ένα εργαστήριο με στόχο την ερευνα της υποκριτικής τέχνης. Την εμβάθυνση στην ανάγνωση θεατρικών κειμένων. Και φυσικά θα υπάρξουν πολλές πολλές ασκήσεις γύρω από την σκηνή του Θεάτρου και τη λειτουργία της θεατρικής ομάδας με την ευρύτερη έννοια.
• Η έναρξη των προβών με τον Συλλογο Μικρασιατών Ξάνθης «οι αλησμόνητες πατρίδες» για μία παράσταση με θέμα το ρεμπέτικο. Ο Θιάσος είναι ανοιχτός σε όλους όσους θέλουν να έρθουν.
• Η περιοδεία της παράστασης «Λυσιστράτη» στα Ποντιακά με τον Σύλλογο Ποντίων Ν. Ξάνθης, σε πόλεις της Ελλάδος.

Γενικώς, μακροπρόθεσμα, αυτό που θέλω είναι να κάνω πράγματα που θα με κάνουν να νιώθω ευτυχισμένος μέσα από το «ταξίδι» που κάνω για τα αποτελέσματα. Να περνάω όμορφα μέσα στον κόσμο της Τέχνης.

Βιογραφικό.

Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος το 2012.Οι παραστάσεις που έχει δουλέψει στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος είναι:
• Ελληνική Νομαρχία – σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα
• «Αγαμοι Θύται στο Δημόσιο» σε σκηνοθεσία Ιεροκλή Μιχαηλίδη το 2011
• Ο Μικρός Ήρωας – σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα το 2012
• Οι 3 Σωματοφύλακες σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου το 2013
• Αυτοκρατορία – I have your data – σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού
Και στην Αθήνα στις «Τρεις ξεροκέφαλες κουτάλες» της ομάδας Κοπέρνικος, σε σκηνοθεσία Guy Στεφάνου για δύο συνεχόμενες χρονιές στο τραίνο στο Ρουφ. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια συγγραφής διηγήματος με τον Δημήτρη Μίγγα από το Ε.Κε.Βι. (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου) και σεμινάριο συγγραφής θεάτρου.

Έχει ασχοληθεί ενεργά με την συγγραφή και έχει κερδίσει δύο διακρίσεις σε πανελλαδικούς διαγωνισμούς συγγραφής διηγήματος και μια διάκριση σε διαγωνισμό παιδικού παραμυθιού. Έχει παρακολουθήσει σεμινάριο φιλοσοφία με δάσκαλο τον Στεφανο Ροζάνη. Έχει σκηνοθετήσει την Λυσιστράτη στα Ποντιακά, με τον Σύλλογο Ποντίων Ν. Ξάνθης το 2018, και αρκετές σχολικές παραστάσεις. Στον ελεύθερο του ασχολείται ενεργά με τον Ποντιακό πολιτισμό και σχετικά δρώμενα, όπως η μουσική, η Ποντιακή λύρα, το τραγούδι, και το Ποντιακό Θέατρο.