Ο Αχιλλέας Σενγιέργκη είναι φοιτητής του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών στο ΠΑΜΑΚ
28 Φεβρουαρίου 2023, ώρα 23:22. Το τρένο της Hellenic Train, συγκρούεται κοντά στον Ευαγγελισμό Τεμπών της Λάρισας, με μια εμπορική αμαξοστοιχία, σκορπώντας το θάνατο σε 57 επιβάτες και αφήνοντας 85 τραυματίες, ανάμεσά τους, νέοι και φοιτητές, οι οποίοι γυρνούσαν από το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας για το Καρναβάλι της Πάτρας, με προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Ο επιβατικός συρμός Intercity 62 είχε εκτελέσει τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη.
Τα αίτια του δυστυχήματος προέκυψαν εξαιτίας ενός λανθασμένου χειρισμού του σταθμάρχη με αποτέλεσμα, να μετακινήσει τις ράγες της αμαξοστοιχίας IC62 προς το αντίθετο ρέμα, όπου κινούταν η εμπορική αμαξοστοιχία. Επίσης, δεν υπήρχε η επικοινωνία ανάμεσα στον μηχανοδηγό της εμπορικής αμαξοστοιχίας και του σταθμάρχη, ενώ οι δύο σταθμάρχες είχαν εγκαταλείψει νωρίς το πόστο της υπηρεσίας τους. Εντέλει, ο σταθμάρχης της Λάρισας συνελήφθη και προσήχθη στον εισαγγελέα. Στις 5 Μαρτίου αφού ομολόγησε την πράξη του, κρίθηκε ομόφωνα προφυλακιστέος.
Στη 1 Μαρτίου, ο Κων/νος Καραμανλής ανακοίνωσε την παραίτησή του από τη θέση του υπουργού Μεταφορών και Υποδομών και μία εβδομάδα αργότερα, τον αντικατέστησε ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης. Ο ίδιος εξέδωσε ανακοίνωση πως, δεν θα λειτουργήσει τίποτα, μέχρι να εφαρμοστούν τα μέτρα ασφαλείας, προκειμένου να αποφευχθούν κι άλλα δυστυχήματα.
Η πολιτεία, ορθώς είναι προβληματισμένη και ταυτόχρονα εξοργισμένη με το περιστατικό για τους εξής λόγους: Πρώτον, είναι δυσαρεστημένη διότι, τα περισσότερα θύματα ήταν άτομα νεαρής ηλικίας, στην πλειοψηφία φοιτητές και παράλληλα θρηνεί το χαμό των παιδιών, συμπονώντας τον πόνο των οικογενειών των θυμάτων. Σύμφωνα με το διάγγελμα του πρωθυπουργού, η Ελλάδα κηρύχθηκε σε τριήμερο πένθος (1-3 Μαρτίου), παρόλο που η κοινωνία δεν μπορεί να το ξεχάσει τόσο απλά. Δεύτερον, κατηγορεί την κυβέρνηση και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, επειδή από το 2004 κανείς δεν ασχολήθηκε με τον εκσυγχρονισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ιδιαίτερα στο σιδηροδρομικό δίκτυο, με στόχο να φέρουν νέα τρένα και να εγκαταστήσουν νέο σύστημα, όπως υφίσταται στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Τρίτον, εκφράζει την απέχθεια σε ορισμένους δημοσιογράφους, οι οποίοι προκάλεσαν σάλο με τις δηλώσεις τους, κατά τη διάρκεια των ειδήσεων όπως το ότι «έπρεπε να γίνει θυσία για να γίνουν έργα» και «ο θάνατος δεν πήγε εντελώς χαμένος». Ωστόσο, υπάρχει και εξαίρεση από άλλους δημοσιογράφους, δείχνοντας την ευαισθησία τους και εκφράζοντας την αγανάκτηση και την αντίθεση των απόψεων σε δηλώσεις των συναδέλφων τους.
Στις 8 Μαρτίου πραγματοποιήθηκαν πορείες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και άλλες πόλεις της Ελλάδας, με το σύνθημα «πάρε με όταν φτάσεις». Τα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλειο και Μακεδονίας, τέθηκαν σε κατάληψη, ως ένδειξη σεβασμού των θυμάτων. Το ΑΠΘ είχε αναστείλει τις διδασκαλίες στα τμήματα όπου είχαν φοιτήσει τα θύματα, ενώ στο ΠΑΜΑΚ αν και είχαν τηρήσει στην αρχή ενός λεπτού σιγή πριν την έναρξη των μαθημάτων, τελικά καταλήφθηκε από τους φοιτητικούς συλλόγους για τρεις ημέρες, επειδή ανάμεσα στους νεκρούς βρισκόταν και μια φοιτήτρια του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών, αποδίδοντας φόρο τιμής και τελικά αποφάσισαν να συμμετάσχουν και αυτοί στην πορεία.
Σαφέστατα, μετά το τραγικό συμβάν, ο κόσμος δικαίως αρνείται να ξαναεπιβιβαστεί στο τρένο, έτσι ώστε να μην υπάρξουν ούτε και οι ίδιοι θύματα. Πλέον, έχουν στρέψει την πλάτη τους στο κράτος και δεν τους έχουν εμπιστοσύνη. Την ημέρα της είδησης, η φράση «πάμε κι όπου βγει» ήταν το κερασάκι στην τούρτα για να εξοργιστεί η κοινωνία. Καταλαβαίνει κανείς ότι, το πρώτο σκεπτικό στην αναφερόμενη ατάκα είναι η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα και ο φόβος για τα χειρότερα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, καλύτερα να πει ο κόσμος μονάχα «Συλλυπητήρια και Καλό παράδεισο», χωρίς πολλά λόγια. Όπως λέει και η παροιμία, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις. Ας φροντίσει το κράτος να κάνει (αυτή τη φορά) το σωστό, για να μην σημειωθούν άλλες αδικοχαμένες ψυχές. Όλοι μας είμαστε υποχρεωμένοι να απομνημονεύσουμε αυτήν την ημερομηνία. Ο καθένας να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης και να μην ρίξει το φταίξιμο μόνο στον έναν. Μια συγγνώμη δεν αρκεί, μια πράξη μπορεί να βελτιώσει πολλές καταστάσεις.
