“Μία είναι η λέξη που με εκφράζει απόλυτα σαν οντότητα, είναι η λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Είναι η πρώτη πνοή του ανθρώπου αμέσως μετά την γέννησή του που τον εισάγει στον κόσμο. Όλες αυτές οι ανάσες που τον συντροφεύουν σε όλη του τη ζωή και εκείνη η μεταβατική ανάσα από τον κόσμο που γνωρίζουμε στο άγνωστο. Ελευθερία στο σώμα, στο πνεύμα, στην ψυχή”
Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Την απόφαση την πήρα πάνω σε μία σκαλωσιά δουλεύοντας βοηθός αγιογράφου. Δοκιμαζόμουν τότε (περισσότερο στο μυαλό μου) στο να ασχοληθώ με την ζωγραφική ενώ παράλληλα δούλευα στην εστίαση. Ξαφνικά είπα στον φίλο μου που δουλεύαμε μαζί, ότι θα πάω να γίνω ηθοποιός και θα πάω να κάνω αίτηση στο υπουργείο πολιτισμού. Δεν είχα ιδέα τι χρειαζόταν ακριβώς να κάνω. Απλά σκεφτόμουν ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία θα είχα την ευκαιρία να αποκτήσω γνώσεις για το θέατρο, τους συγγραφείς, τα έργα και γενικά να ασχολούμαι με πράγματα έξω από εμένα και την καθημερινότητά μου! Ήμουν 29 χρονών και ένιωθα ότι ζούσα ήδη τη ζωή μου για δεύτερη φορά..
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες, ηθοποιούς και μη είτε για τα έργα τους είτε για την προσωπικότητά τους, το ήθος τους και πολλές φορές την απλότητά τους. Είναι μεγάλη η λίστα όπως καταλαβαίνεις και δεν θα ήθελα να την ξεκινήσω (χαχαχαχα) με χαρά όμως μπορώ να πω πως έχω θαυμάσει πολλούς από τους ανθρώπους που έχω συνεργαστεί στο θέατρο και νιώθω τυχερός και ευγνώμων για όσα αποκόμισα από αυτούς.
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Μου αρέσει ο κινηματογράφος και πιστεύω ότι δικαίως θεωρείται η 7η τέχνη. Παρακολουθώ από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου και πάντα μου αρέσει να ανακαλύπτω «μαργαριτάρια» προηγούμενων ετών ή και σύγχρονα, με ιδιαίτερη προτίμηση στον ευρωπαϊκό και τον ιαπωνικό. Εννοείται ότι θα ήθελα να παίζω με μεγάλη συχνότητα στον κινηματογράφο, όμως το θέατρο είναι αναντικατάστατο. Φτάνει μονάχα μία φορά να ανέβεις στο σανίδι και τότε καταλαβαίνεις ότι το θέατρο ένα ζωντανό έργο τέχνης που έχει κυριολεκτικά σάρκα και οστά, έχει παλμό και πνοή.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Η λέξη «καριέρα» μου φέρνει στο μυαλό κούκλες χωρίς πρόσωπα πίσω από μια ακριβή βιτρίνα, ντυμένες με κοστούμια και ταγέρ δημοσιογράφων των δελτίων ειδήσεων. Θα ήθελα να μην χάσω τον εαυτό μου, παρά μόνο τα ελαττώματά του, να μην σταματήσω να νιώθω σε κάθε νέα πρόκληση της δουλειά μου ότι πάω να «παίξω», θέλω να «παίζω» όσο θέλω και να «ανταμείβομαι» τόσο ως προς το ζην όσο και ως προς το ευ ζην. Αυτό για εμένα είναι επιτυχημένη σταδιοδρομία και την εύχομαι σε όλους.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Για εμένα καλλιτέχνης γίνεται κάποιος προτού ασχοληθεί με κάποια μορφή τέχνης. Γεννιέται και μέσα από τα πρώτα κιόλας στάδια της ζωής του, κάθε ερέθισμα που επιδρά στο σώμα του, το μυαλό του και τον ψυχισμό σμιλεύουν αυτήν την ιδιαίτερη φύση που άλλοτε βρίσκει διέξοδο και έκφραση μέσα από κάποια μορφή τέχνης και άλλοτε αυτή η καλλιτεχνική στόφα διοχετεύεται σε οτιδήποτε κάνει και σκέφτεται, σε οποιαδήποτε σχέση και συναναστροφή.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Δεν μου αρέσει να αυτοαποκαλούμαι καλλιτέχνης, πιστεύω ότι η λέξη που θα μου ταίριαζε είναι εργάτης. Αν και αυτό πάλι μου φαίνεται στερεότυπο…(χαχαχαχα) Μία είναι η λέξη που με εκφράζει απόλυτα σαν οντότητα, είναι η λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Είναι η πρώτη πνοή του ανθρώπου αμέσως μετά την γέννησή του που τον εισάγει στον κόσμο. Όλες αυτές οι ανάσες που τον συντροφεύουν σε όλη του τη ζωή και εκείνη η μεταβατική ανάσα από τον κόσμο που γνωρίζουμε στο άγνωστο. Ελευθερία στο σώμα, στο πνεύμα, στην ψυχή. Πραγματική ελευθερία σημαίνει εκμηδένιση κάθε φοβίας και άρα απουσία ανάγκης περιορισμού της ελευθερίας των άλλων. Από την παντελή έλλειψη έως την απόλυτη ελευθερία υπάρχει μια αποτύπωση με ανάσες που εκφράζουν την κλιμάκωση. Αυτές οι ανάσες είναι το βιογραφικό μας αποτύπωμα. Η ίδια η τέχνη πιστεύω ότι έχει βιογραφικό αποτύπωμα που εκφράζεται από τις ανάσες αυτού που την δημιουργεί και αυτού που την απολαμβάνει. ΑΝΑΣΑ…
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Αρκετές φορές ναι. Δυστυχώς όμως μερικές φορές η έμπνευση παραμένει έμπνευση χωρίς δημιουργία. Είναι υπέροχο όμως να έχεις έμπνευση, κίνητρο δηλαδή και ανάγκη για δημιουργία. Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Το ένα βήμα φέρνει το άλλο και πριν το καταλάβεις έχεις φτάσει στο αποτέλεσμα… καλό ή κακό δεν έχει σημασία πάντα. Άλλες φορές πάλι μπορεί να ξεκινήσει η δημιουργία ανιχνευτικά και τελικά η έμπνευση να έρθει στην πορεία. Είδες; είναι και αυτό το… «τρώγοντας έρχεται η όρεξη» που μπορεί να σε οδηγήσει, απροσδόκητα ίσως, σε εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Δυσκολεύομαι να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Δεν ξέρω καν τι πρέπει να αναφέρω. Αν θα ήθελα όμως να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα διαχρονικά θα ήταν «ατελής».
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τα μελλοντικά μου σχέδια αλλάζουν κάθε μέρα…. Δεν είμαι σε θέση να αναφέρω κάτι σε επαγγελματικό επίπεδο που να είναι ανακοινώσιμο. Ευτυχώς κάποιες συζητήσεις γίνονται για κάποιες δουλειές αλλά η φετινή περίοδος είναι ίσως από τις πιο αμφίβολες των τελευταίων πολλών ετών. Ειδικά αυτό το ανέκδοτο περί πληρότητας πτήσεων αλλά όχι θεάτρων δεν το κατάλαβα ποτέ! Φυσικά και πολλά άλλα δεν κατάλαβα γιατί τέσσερα χρόνια σπούδαζα περί ιώσεων, επιδημιών και πολλά άλλα που αφορούν την υγεία και αυτά που τελικά γράφτηκαν, ανακοινώθηκαν και εφαρμόστηκαν, με αφορμή τον κορονοϊό, με κάνουν να πιστέψω ότι τα μελλοντικά μου σχέδια καλύτερα να περιμένουν…..
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα…
Ο Στράτος Χατζηηλίας είναι ένας νέος έλληνας ηθοποιός γεννημένος στον Πειραιά από γονείς μουσικούς. Σπούδασε Τεχνολόγος Αστίατρος και Ηθοποιός και παράλληλα με τις σπουδές του καταπιάστηκε με διαφορετικά επαγγέλματα σχετικά αλλά και μη εντός και εκτός Ελλάδας. Από το 2012 που ξεκίνησε τις σπουδές του ως ηθοποιός, είχε την ευκαιρία να ξεκινήσει να εργάζεται στο θέατρο αρχικά και σιγά- σιγά στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο.