Ποια είναι η πρώτη σου μουσική ανάμνηση;
Μου είναι πραγματικά δύσκολο να θυμηθώ ή καλύτερα να ξεχωρίσω την πρώτη μου μουσική ανάμνηση. Από μικρός στο σπίτι είχα πολύ στενή επαφή με την μουσική λόγω του ότι η μεγάλη μου αδερφή έπαιζε πιάνο. Οπότε θα έλεγα από εκεί που μπορώ να ανατρέξω την μνήμη μου, θυμάμαι μόνο μουσική. Πιο συγκεκριμένα όμως, η μέρα που θυμάμαι έντονα, ήταν όταν ήμουν περίπου τεσσάρων ετών, ήταν η μέρα που μας έφεραν στο σπίτι το πιάνο. Μέχρι εκείνη την μέρα είχαμε μόνο αρμόνιο και ένα μεγάλο φορτηγό έφτασε στο σπίτι για την παράδοση του. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος!
Με ποιο μουσικό θα ήθελες να βρεθείς επί σκηνής; Μια συνεργασία που ονειρεύεσαι;
Η κάθε συνεργασία κρύβει την δικιά της μαγεία και σίγουρα έχεις να αποκομίσεις πάρα πολλά. Η μουσική είναι κάτι που μοιράζεται και μοιράζεσαι γι’ αυτό είναι και κάτι που ζει μέσα από την συνεργασία. Έτσι θα έλεγα ότι κάθε συνεργασία που γίνεται είναι εξίσου σημαντική. Σίγουρα κάποιοι καλλιτέχνες άφησαν το στίγμα τους, και καθόρισαν τον κάθε ένα από εμάς, έτσι θα ήθελα σε κάποια στιγμή να μοιραστώ την σκηνή με καλλιτέχνες όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Θανάσης
Παπακωνσταντίνου και ο Σωκράτης Μάλαμας. Εννοείται φυσικά ότι υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω την δουλειά τους και θα ήθελα κάποια στιγμή να συνεργαστώ μαζί τους.
Περίγραψε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σου στην μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές;
Στην ηλικία των πέντε χρονών άρχισα μαθήματα πιάνου, ενώ λίγο αργότερα ξεκίνησα μαθήματα θεωρίας της μουσικής και σολφέζ. Ωστόσο τα ωδεία ποτέ δεν ήταν από τους αγαπημένους μου χώρους και έτσι στην εφηβεία δυστυχώς σταμάτησα τα μαθήματα. Εννοείται η μουσική και το πάθος για αυτήν δεν σταμάτησε να υπάρχει. Ακολούθησαν οι εφηβικές μπάντες και οι πρώτοι πειραματισμοί σε στίχους και μουσική. Στα δεκαεφτά αγόρασα την πρώτη μου κιθάρα. Αργότερα ξεκίνησαν οι εμφανίσεις είτε με μπάντες είτε μόνος μου σε διάφορα μέρη της Κύπρου. Το 2016 ήρθε μια από τις πιο σημαντικές μου συνεργασίες, η συμμέτοχή μου στην μπάντα «Περιπλανώμενοι», γιατί με την συγκεκριμένη μπάντα παίξαμε τα τραγούδια που πραγματικά μας εκφράζαν χωρίς εκπτώσεις. Μετά από δυο πετυχημένες χρονιές, πήρα την απόφαση για νέες περιπέτειες και από τον Ιούνιο του 2018 , μέχρι και σήμερα μένω μόνιμα στην Αθήνα. Ανάμεσα στα χρόνια είχα την τύχη να λάβω μέρος σε συναυλίες πολλών καταξιωμένων καλλιτεχνών, που νομίζω από την κάθε συναυλία έχω πάντα να κρατάω κάτι σαν φυλαχτό. Νομίζω δεν μπορείς να διακρίνεις θετικές ή αρνητικές επιρροές, καθώς η κάθε εμπειρία δεν παύει να είναι ένα βίωμα που σε βοηθάει στο μέλλον. Σημείο σταθμό θεωρώ την κυκλοφορία του πρώτου μου προσωπικού κομματιού με τίτλο “Αναχώρηση” τον Οκτώβριο του 2018.
Σε “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία;
Με τρομάζει το μίσος για τον συνάνθρωπο, η χαμένη μας ανθρωπιά, οι θάλασσες νεκροταφεία και οι διπλοπρόσωποι άνθρωποι. Η επιτυχία και οι αποτυχία είναι δυο έννοιες που όσο πιο νωρίς καταφέρουμε να τις αποβάλουμε από το λεξιλόγιο μας τόσο πιο γρήγορα θα καταφέρουμε να απελευθερωθούμε από τις οποιουσδήποτε φοβίες μας και να προσφέρουμε αυτό που νιώθουμε στην μουσική και σε ότι κάνουμε. Το πιο σημαντικό είναι την κάθε στιγμή, ότι κάνεις, να είσαι σύμφωνος με αυτό που νιώθεις και να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου και τους γύρω σου.
Ποια είναι η άποψη σου για τα μουσικά talent show;
Δεν μου αρέσουν. Διαφωνώ με το όλο σκηνικό που επικρατεί σε αυτά τα παιχνίδια. Δεν με βρίσκει σύμφωνο αυτός ο ανταγωνισμός στην μουσική, λες και κρατάει ο κάθε ένας από ένα αμάξι και τρέχει σε αγώνα δρόμου. Στην μουσική θεωρώ δεν υπάρχει χώρος για ανταγωνισμό. Είναι ο χώρος που ο κάθε ένας εκφράζεται με την δικιά του ελευθερία και δεν έχει τίποτα να αποδείξει σε κανένα συνεπώς ούτε και να ανταγωνιστεί. Άσε που τις πλείστες φορές οι διαγωνιζόμενοι μπορεί να έχουν να προσφέρουν περισσότερα από ότι οι κριτές. Επίσης γενικά με την τηλεόραση δεν τα πάω και πολύ καλά. Δεν μου αρέσει να σπαταλώ χρόνο μπροστά από την τηλεόραση, γι΄ αυτό κιόλας δεν παρακολουθώ τα διάφορα παιχνίδια που προβάλλονται.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού;
Θεωρώ ότι η πορεία του κάθε ανθρώπου που ασχολείται με την τέχνη, και κατ’ επέκταση με την μουσική, εξαρτάται από την αγάπη και την αφοσίωση που θα δώσει ο κάθε ένας διαχρονικά κάνοντας αυτό που αγαπά. Πιο συγκεκριμένα θεωρώ ότι το πάθος, η εξάσκηση και οι θυσίες μπορούν να στιγματίσουν και να
καθορίσουν την πορεία του κάθε ενός. Εν τούτης, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τη λέξη ομάδα, θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης περιτριγυρισμένος από μια ομάδα
σωστών ανθρώπων που ταιριάζουν οι φιλοσοφίες τους και οι στόχοι τους, μπορούν να πετύχουν περισσότερα από ότι μόνος του.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σου σχέδια;
Αυτό τον καιρό ετοιμάζομαι για εμφανίσεις σε κάποιους χώρους στην Αθήνα για το χειμώνα. Είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμένα καθώς θεωρώ ότι η επαφή με το κοινό σε μια εμφάνιση είναι η βασικότερη αρχή. Επίσης ετοιμάζω και την κυκλοφορία ενός ακόμη προσωπικού μου κομματιού που θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο.
Περισσότερες πληροφορίες για τον Σταύρο Χριστοδούλου:
https://www.facebook.com/StavrosChristodoulouPage/
https://www.youtube.com/watch?v=vaFUGVlfmvU
Βιογραφικό.
Ο Σταύρος Χριστοδούλου γεννήθηκε στο χωριό Λύμπια της επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο το 1991 και σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Μεγαλώνοντας σε φιλότεχνη οικογένεια ο Σταύρος έδειξε από πολύ μικρός την αγάπη του για τη μουσική ξεκινώντας μαθήματα πιάνου σε ηλικία μόλις πέντε χρονών και συνεχίζοντας στα εννέα του χρόνια με θεωρία της μουσικής και σολφέζ. Όντας ακόμα στο σχολείο ο Σταύρος άρχισε τους μουσικούς του πειραματισμούς γράφοντας στίχους και συνθέτοντας μουσική, μια συνήθεια που αναζωπυρώθηκε όταν στα δέκα εφτά του χρόνια αγόρασε τη πρώτη του κιθάρα όπου και είναι αυτοδίδακτος.
Από το 2006 έχει συνεργαστεί με αρκετά συγκροτήματα και έχει λάβει μέρος σε συναυλίες καταξιωμένων καλλιτεχνών όπως ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Φοίβος Δεληβοριάς, οι Μπλέ, τα Κίτρινα Ποδήλατα, η Ματούλα Ζαμάνη, η Μιρέλα Πάχου, ο Κώστας Μακεδόνας, ενώ επίσης έχει συνυπάρξει επί σκηνής με τον Νίκο Ζιώγαλα.
Το 2016 παρακολουθεί μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και παράλληλα εμφανίζεται σε μικρές και μεγάλες μουσικές σκηνές της Κύπρου με το μουσικό του σχήμα “Περιπλανώμενοι¨, αλλά και μόνος του παρουσιάζοντας το εξαιρετικά προσεγμένο πρόγραμμά του. Στις ομαδικές του εμφανίσεις ο Σταύρος χρησιμοποιεί μια ποικιλία μουσικών οργάνων στα οποία είναι αυτοδίδακτος όπως τη φλογέρα, τον τζουρά, τον μπαγλαμά, τη μελόντικα και τελευταία το κλαρίνο.
Το 2017 συμμετείχε στο δίσκο “Καλημέρα στην ελπίδα” ερμηνεύοντας το τραγούδι “Στην Αμμόχωστο” σε στίχους της Τούλας Κακουλλή και μουσική της Ναταλίας Γρηγορίου.
Τον Ιούνιο του 2018 μετακόμισε στην Αθήνα και τον Οκτώβρη του ίδιου έτους κυκλοφόρησε διαδικτυακά την πρώτη του επαγγελματική δουλειά ”Αναχώρηση”, σε στίχους και μουσική δικούς του. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο ” Praxis Studio”, υπό την επιμέλεια των Αλέξανδρος Κούρος και Κώστας Παρίσσης.
Αυτή τη περίοδο ζει στην Αθήνα όπου και ασχολείται αποκλειστικά με τις εμφανίσεις του.
