“Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα είναι να τιθασσεύσω τα χρώματα, όταν αυτά σαν άγρια άλογα, αντιστέκονται στη μίξη, στις σπάτουλες και στα πινέλλα.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Ξεκίνησα απο μικρή ηλικία να ζωγραφίζω έχοντας ταυτόχρονα επαγγελματική σχέση και με τη μουσική. Παράλλλα με τις σπουδές μου στη Δημοσιογραφία και τις Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο, αρχίζω να εκθέτω έργα μου από το ’74 στην Κύμη Ευβοίας στη Μύκονο και στην Αθήνα. Μέχρι σήμερα έχω πραγματοποιήσει 14 Ατομικές Εκθέσεις και είχα συμμετοχή σε περισσότερες από 50 Ομαδικές σε Ελλάδα, Αγγλία, Δανία, Σερβία, Κύπρο και Ινδία. Βέβαια ο βιοπορισμός μου γινόταν από την εργασία μου στην ΕΤΕ. Αυτό μου έδινε και τη δυνατότητα να εκφράζομαι ελεύθερα και να ζωγραφίζω χωρίς τις δεσμεύσεις για την εμπορικότητα των έργων μου.
Σε ποιό ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Κυρίως είναι νατουραλιστικά και ρεαλιστικά έργα. Πολλές φορές προσεγγίζω τον εξπρεσσιονισμό μέσα από ιδιαίτερες φόρμες.
Έτσι κι αλλιώς γνωρίζω πολύ καλά ότι στην Τέχνη, μόλις καθιερώνεται μια σχολή, αρχίζει φυσιολογικά να παρακμάζει. Αγγίζει την τελειότητά της μέσα σε ένα ξέφρενο ξεχείλισμα ενέργειας, μιά κίνηση πολύ γρήγορη για να την ακολουθήσει το μάτι του ιστορικού.
Και βέβαια η ισορροπία της αισθητικής ζωής είναι σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα πάντοτε ασταθής.
Ούτως ή άλλως, η Τέχνη είναι μιά αιώνια ερώτηση που απευθύνεται στον ορατό κόσμο μέσω της οπτικής αίσθησης και ο καλλιτέχνης είναι απλά και μόνο εκείνος που έχει την ικανότητα και την επιθυμία να δώσει υλική μορφή στην οπτική του αντίληψη.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Είμαι κλέφτης της φύσης, των χρωμάτων των λουλουδιών, της θάλασσας και των ορεινών όγκων. Με συναρπάζει η πολυχρωμία των λαϊκών αγορών και των καφενείων, το πλήθος και οι κινήσεις των ανθρώπων. Η πλαστικότητα και οι απαλές γραμμές του γυναικείου σώματος. Τα πρόσωπα αγαπητών ανθρώπων. Οι σκληρές εικόνες της κοινωνίας μας, όσο κι αν αυτές μας πληγώνουν.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Λατρεύω τον Σεζάν και τον Πουσέν, ένα μεγάλο ζωγράφο που χρησιμοποιούσε τις αναλογίες της Χρυσής Τομής σε όλα τα έργα του. Μετά οι μεγάλοι Κλασσικοί, οι Ολλανδοί ζωγράφοι, οι ζωγράφοι της Σχολής Μονάχου, οι ζωγράφοι της Νεοελληνικής Τέχνης, Τσαρούχης, Τέτσης, Κόντογλου, Παρθένης, Εγγονόπουλος, Καζάκος, Νικολάου, Σταθόπουλος, Σάμιος, Μόραλης, Γκαλντέμης και τόσοι άλλοι. Από τους Γλύπτες, ο Παπαγιάννης, ο Ρόκκος, ο Χουλιαράς με τις απίστευτες φόρμες τους και το έργο τους.
Ποιά είναι μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Ξέρετε ο καλλιτέχνης, όπως αναφέρει και ο Μπωντλαίρ, είναι υπεύθυνος μόνο απέναντι στον εαυτό του. Στους αιώνες που θα έλθουν κληροδοτεί μόνο τα έργα του. Εγγυάται μόνο για τον εαυτό του. Στέκεται για τον εαυτό του και βασιλιάς και ιερέας και μοναχός. Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα είναι να τιθασσεύσω τα χρώματα, όταν αυτά σαν άγρια άλογα, αντιστέκονται στην μίξη στις σπάτουλες και στα πινέλλα. Εκεί παίζεται το παιχνίδι και ο μόχθος. Διαφορετικά βάφεις τοίχους και έχεις και.. οικονομικό όφελος. Όμως επειδή έχω δημιουργήσει μιά σειρά έργων με θέματα από το Ποκίνημα των σφουγγαράδων στο νησί που πέρασα τα παιδικά μου χρόνια την Κάλυμνο, στοχεύω να πραγματοποιήσω εκεί μία Έκθεση, αφού βεβαίως οι συνθήκες το επιτρέψουν σαν ένα προσκύνημα στις μνήμες που κουβαλώ.
Πόσο αποδεκτή είναι Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Είμαστε… Ουραγοί σ’ αυτή την κατάταξη. Δεν μιζεριάζω…αλλά μείναμε πολύ πίσω. Δώσαμε τα… φώτα της εκπληκτικής Αρχαιοελληνικής Κλασσικής Τέχνης μας στους υπόλοιπους λαούς κι εμείς μέσα από ένα σκοταδιστικό εκπαιδευτικό σύστημα, αφήσαμε πολλές γενιές στην άγνοια και στην υποκουλτούρα, με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζουμε ένα έργο Τέχνης από ένα ευτελές κακοποιημένο αντίγραφο στη βιτρίνα ενός υαλοπωλείου. Ετσι λοιπόν, εκτός από μία προσεγμένη καλλιτεχνική Παιδεία στα Σχολεία, θα πρέπει με τη συνδρομή κυρίως των Ιδρυμάτων Τέχνης αλλά και της Αυτοδιοίκησης, να γίνει κάλεσμα στους ντόπιους καλλιτέχνες για μεγάλες Ομαδικές Εκθέσεις Εργων, οι οποίες θα έχουν συνέχεια και εναλλαγή. Έτσι θα γίνεται κοινωνός ο κάθε πολίτης, θα ανοίγει το πνεύμα και το μυαλό του, θα αναπτύσει ικανό αισθητήριο και θα πάψει να λέει ταπεινά οπως συνηθίζεται σε Εκθέσεις…. καλό δείχνει… αλλά εγώ δεν ξέρω από αυτά…. Η Τέχνη απελευθερώνει τον άνθρωπο, τον κοινωνικοποιεί, τον μορφώνει, τον ηρεμεί, του δημιουργεί καλή ψυχική υγεία.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Πολύ ζωγραφική και Εκθέσεις… οι ζωγράφοι έχουν ανάγκη να εκθέτουν τα έργα τους, όχι μόνο για να επιβραβευτεί δουλειά τους, αλλά και για να δοκιμάζουν τις αντοχές τους στην κριτική. Είμαι τυχερός γιατί σ’ αυτήν την πορεία έχω συμπαραστάτες και με ανέχονται για τις ώρες που χάνομαι στο εργαστήρι, τη γυναίκα μου τη Λούλα και το γιό μας τον Λουκά που δημιουργεί απίστευτα Animations δύο διαστάσεων και 3D, μιά πολύ δύσκολη Τέχνη.
