Καραβίδας Κώστας: “Εμπνέομαι από την ένταση και την προβληματική της καθημερινότητάς μας, από τη μεταφυσική, ίσως και με τον κάθε είδους θάνατο και τη σχέση μας με το Θεό”

“Η Τέχνη και ο πολιτισμός πάντα καλούνται να έχουν τον πρώτο ρόλο της αφύπνισης και της διδασκαλίας μέσω του διαλόγου…”

Πώς και πότε ξεκινήσατε να ασχολήστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου… στο νηπιαγωγείο, είχα πάρει για μια ζωγραφιά το βραβείο του περιοδικού “Ταχυδρόμος”. Είναι ανάγκη για εμένα η δημιουργία. Επαγγελματικά ασχολούμαι από το 1992.

Σε ποιο ρεύμα ή κίνηση θα εντάσσατε τα έργα σας; Δεν ξέρω δεν μπορώ να το κρίνω  αυτό, γιατί είμαι αυτοδίδακτος. Ίσως κάποιος ιστορικός τέχνης να μπορεί.

Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας; Όπως είπα είναι ανάγκη για μένα η δημιουργία, κάτι περνάει μέσα μου μυστικά και μετά επιτακτικά ζητάει να βγει με τη μορφή μιας εικόνας. Κυρίως νομίζω από την ένταση και την προβληματική της καθημερινότητάς μας, από τη μεταφυσική, ίσως και με τον κάθε είδους θάνατο και τη σχέση μας με το Θεό.

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρρεάσει το έργο σας; Σαν αυτοδίδακτος νομίζω οι πάντες. Από παιδί για μένα η κάθε ζωγραφιά μια δίνη που με ρουφούσε και με καλούσε να την εξηγήσω και να την ερμηνεύσω.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να είμαι αληθινός, όσο γίνεται και ειλικρινής με τον δημιουργικό μου εαυτό, φτάνοντας πάντα το έργο στα άκρα, ώστε να μην νιώθω κενό, όταν τελειώνει ή να βασανίζομαι ότι δεν έγινε αυτό το λίγο ακόμα και να χαίρεται και να με πληροφορεί η ψυχή μου ότι έχει ολοκληρωθεί, καθώς νομίζω ότι είναι αυτονόητο με τα παραπάνω να μην εγκλωβίζομαι σε ένα στυλ κάτι που το θεωρώ δημιουργικό θάνατο, αλλά να ανοίγω συνεχώς νέους δρόμους.

Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Η Τέχνη και ο πολιτισμός πάντα καλούνται να έχουν τον πρώτο ρόλο της αφύπνισης και της διδασκαλίας μέσω του διαλόγου, καθότι όταν είναι αληθινή θέτει ερωτήματα αιώνια και καθημερινά και παρακινεί τον άνθρωπο προς κάτι υψηλότερο. Ειδικότερα δε, σήμερα στην άθλια αυτή εποχή που ζούμε, θα έπρεπε να έχει τον πρώτο λόγο από το σχολείο ακόμα, ώστε να διαμορφώνει φωτισμένους ανθρώπους είτε καλλιτέχνες είτε φιλότεχνους, κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ποτέ δεν κάνω σχέδια. Προσπαθώ να αφουγκράζομαι τις ανάγκες της κάθε μέρας. Ίσως κάποια έκθεση…πρώτα ο Θεός…!