Η Βαρβάρα Δουμανίδου Ηθοποιός – Σκηνοθέτις, “ανακρίνεται” από τη δημοσιογραφική ομάδα του polismagazino.gr
“Οι καλλιτέχνες έχουν μάθει να επιβιώνουν. Είναι πιο σκληροί από ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι. Είναι δυνατοί και βρίσκουν πάντα τρόπους να ελίσσονται. Οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν φοβούνται και κυρίως δεν σκύβουν το κεφάλι…”
Τοπικά Lockdown: Αναγκαία ή όχι; Οπωσδήποτε δεν είμαι εγώ εκείνη που θα σχολιάσει κυβερνητικές αποφάσεις και κυρίως αποφάσεις επιστημονικών επιτροπών. Θεωρώ οποιαδήποτε ανάμειξη ανθρώπων που είναι άσχετοι ιατρικών θεμάτων να παίρνουν θέση δημόσια σε τέτοιου είδους ζητήματα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση στη χώρα αυτή πως δεν είμαστε ειδικοί σε όλα.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Η τέχνη γεννιέται και πεθαίνει κάθε μέρα. Δεν θα την πτοήσει κανένας ιός, καμιά πανδημία, κανένα lockdown. Θα μάθουμε να ζούμε και με αυτές τις συνθήκες όπως έμαθαν οι καλλιτέχνες που έζησαν την πανώλη, την ισπανική γρίπη, τους πολέμους, τη φτώχια, την αδικία, το φασισμό και όλα εκείνα τα φριχτά πράγματα που παρεκκλίνουν τον άνθρωπο από την πραγματική του φύση. Η Τέχνη ανθίζει κυρίως σε σκοτεινούς καιρούς κι όχι στην ευδαιμονία. Η τέχνη έχει ανάγκη τον καλλιτέχνη που δυστυχεί για να του γεννήσει την έμπνευση.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Θα έρθει ξανά η στιγμή να αγκαλιαστούμε και θα είναι καλύτερες οι αγκαλιές από πριν. Όταν κάτι το επιθυμείς γιατί σου λείπει ξαφνικά γίνεται πιο πολύτιμο, πιο ακριβό. Πρέπει να χάνουμε κάτι για να το εκτιμούμε λένε. Ας χάσουμε για λίγο τις αγκαλιές δεν πειράζει. Θα κερδίσουμε ανθρώπους.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Οι συγκεκριμένες λέξεις ήταν πάντα στο μυαλό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν είναι καινούργιες λέξεις και σίγουρα εγώ τις έχω στολισμένες μέσα μου για να μου θυμίζουν πως όλα είναι εφήμερα, όλα είναι εύθραυστα και προσωρινά. Ζω τη μικρή ζωή μου πάντα με τη σκέψη της απώλειας και του θανάτου. Κι αυτό με κάνει πιο ζωντανή, πιο ευγνώμων, πιο άνθρωπο.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Ναι η μάσκα ήρθε για να μείνει. Σίγουρα όχι για όλους αλλά προφανώς για τους ανθρώπους που πρέπει να προσέχουν λίγο παραπάνω. Μόλις διαπιστώσουμε από πόσες ασθένειες μας προφυλάσει, θα τη φοράμε στα λεωφορεία, στα ιατρεία, στα σούπερ μάρκετ. Είναι σημαντικό να προστατεύουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους. Όχι με φόβο, μα με αίσθημα ευθύνης και ενσυναίσθηση.
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Οι καλλιτέχνες έχουν μάθει να επιβιώνουν. Είναι πιο σκληροί από ότι πιστεύουν οι περισσότεροι. Είναι δυνατοί και βρίσκουν πάντα τρόπους να ελίσσονται. Οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν φοβούνται και κυρίως δεν σκύβουν το κεφάλι. Σηκώνουν τα μανίκια και δουλεύουν. Φυσικά θα προτιμούσαν μια πιο ευνοϊκή μεταχείριση του κράτους αλλά ξέρουμε καλά πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ σε κανένα μέρος του πλανήτη.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει να ανοίξουν όλα. Δεν μπορώ να αντιληφθώ τη λογική του κράτους όταν ζητά κλειστά θέατρα αλλά αφήνει ανοιχτά ένα σωρό σημεία έκθεσης στον ιό. Δεν μπορώ να καταλάβω πως όταν βρίσκεσαι σε έναν χώρο όπου όλοι παρακολουθούν καθήμενοι και με μάσκες και με όλα τα προβλεπόμενα μέτρα να εφαρμόζονται πιστά, μπορεί αυτός ο χώρος να θεωρηθεί επικίνδυνος. Αλλά δεν είμαι επιδημιολόγος οπότε δεν μπορώ να τεκμηριώσω την άποψη μου.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Θα ήθελα πολύ να υπάρχει κάποιο αντίδοτο. Μα δεν υπάρχει. Είμαστε όλοι αυτόν τον καιρό ανασφαλείς, φοβισμένοι, κουρασμένοι και θλιμμένοι. Αλλά εκεί έξω υπάρχει ακόμη ζωή και μας περιμένει. Και σίγουρα δεν θα μας πτοήσει μια ακόμη πανδημία. Εμείς που διαβάζουμε ιστορία δεν απελπιζόμαστε. Ξέρουμε πως και αυτό θα περάσει και θα βγούμε αλώβητοι και γενναίοι. Θα επανέλθει η πολυπόθητη ελευθερία μας. Το σημαντικό είναι να μείνουμε υγιείς όσοι περισσότερο γίνεται. Το σημαντικό είναι να επιβιώσουμε και εμείς αλλά και το σύστημα υγείας μας.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Είμαστε οι πιο τυχεροί άνθρωποι της ιστορίας του πλανήτη. Στη χώρα μας και στην εποχή μας δεν ζούμε πόλεμο, δεν ξεκληριζόμαστε από τα σπίτια μας, δεν εγκαταλείπουμε την πατρίδα μας, δεν πεθαίνουν τα παιδιά μας από την πείνα, δεν μας βασανίζουν και δεν μας σκοτώνουν. Ζούμε κάτι δύσκολο που θα μας κάνει πιο σοφούς. Θα περάσει.
