«Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχω θέσει στον εαυτό μου είναι να προκύψει μία συλλογή έργων μου και γιατί όχι μία έκθεση με θέμα το ανθρώπινο σώμα»
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την τέχνη; Από μικρή στο σχολείο κατάλαβα ότι η ζωγραφική θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Στα τριανταπέντε μου χρόνια, ένιωσα πιο έτοιμη να ασχοληθώ εντατικά και με πάθος. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω ότι έβλεπα γύρω μου. Τα πρώτα μου έργα ήτανε σκιαγραφίες με μολύβι και στη συνέχεια ασχολήθηκα εντατικά με λάδια και ακρυλικά σε καμβά.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Πιστεύω ότι τα έργα μου χαρακτηρίζονται από μία μίξη ρεαλισμού και νατουραλισμού. Ζωγραφίζω αυτό που βλέπω, ότι είναι αληθινό και κυρίως τοπία, αλλά έχω και ανθρωποκεντρικά με φωτοσκιάσεις και ζωντανά χρώματα. Θεωρώ ότι έχω ένα φωτογραφικό στυλ. Την τεχνοτροπία την αλλάζω ανάλογα με τις απαιτήσεις του έργου. Ακόμη και σε κάποια σουρεαλιστικά έργα μου πάντα υπάρχουν ρεαλιστικά στοιχεία.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Με εμπνέει κυρίως η φύση και ειδικότερα το παιχνίδι του φωτός και των χρωμάτων ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Το υγρό στοιχείο είναι αναπόσπαστο κομμάτι των έργων μου. Με γοητεύει επίσης το ανθρώπινο σώμα και οι προσωπογραφίες.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Παρά το γεγονός ότι ζωγραφίζω από μικρή ίσως λόγω κοινωνικών καταστάσεων δεν ήρθα ποτέ σε επαφή με έργα άλλων. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αλλά μέχρι και σήμερα απλά ζωγραφίζω αυτό που νιώθω όπως το βλέπω τη δεδομένη στιγμή. Συνεπώς δε θεωρώ ότι τα έργα μου έχουν επηρεαστεί από κάποιον ή κάποιους συγκεκριμένους καλλιτέχνες. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να αναφέρω δυο ζωγράφου οι οποίοι με βοηθήσανε και με στήριξαν στα πρώτα μου βήματα. Αυτοί είναι ο Ευάγγελος Κοντογιάννης και ο Μιχάλης Μιναρητζόγλου.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα έργα μου αφορούν τη φύση και την αρχιτεκτονική, πάντα ήθελα να εντρυφήσω στο ανθρώπινο σώμα, κάτι το οποίο μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχω καταφέρει να αποκωδικοποιήσω. Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχω θέσει στον εαυτό μου είναι να προκύψει μία συλλογή έργων μου και γιατί όχι μία έκθεση με θέμα το ανθρώπινο σώμα.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Θεωρώ και πιστεύω ότι η Ελλάδα παράγει τέχνη σε όλες τις μορφές της. Ήμουν στον εικαστικό χώρο για δέκα χρόνια ενεργή και αυτό που με ενθουσίαζε ήταν οι συνεργασίες ποιητών με μουσικούς, ζωγράφων με ποιητές, θεατρικά μονόπρακτα να εμπλουτίζουν τους χώρους εκθέσεων και να γίνεται μία ζύμωση με πολύ θετική επίδραση, ώστε να δημιουργούνται νέες τάσεις έκφρασης με πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη σε όλες τις τέχνες και αυτό είναι παρήγορο.
Για μένα η τέχνη είναι ο πρεσβευτής του ασυνείδητου στο συνειδητό, της ψυχής του καλλιτέχνη προς τα έξω. Ένα έργο τέχνης εκτός από το προφανές, που είναι να ομορφαίνει το χώρο κάνει τους ανθρώπους να σκέφτονται, να ονειρεύονται, να αμφισβητούν και να κατανοούν.
https://www.facebook.com/share/16Mjnvg1b8/
Είναι τιμή μου που είμαι μέλος της ART GENESIS ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ που ξεχωρίζουν στο χώρο της τέχνης με τις εξαιρετικές δράσεις που διοργανώνουν, με μεγάλη επιτυχία.
Ευχαριστώ τον Σπύρο Κατσίκη και την Μαργαρίτα Ντονικιάν ιδρυτές της art genesis και μου δίνουν την δυνατότητα να παρουσιάζω τα έργα μου.
