Αλεξάνδρα Φαρδελάκη: “Η υποκριτική για εμένα, δεν είναι δουλειά, αλλά λειτούργημα”

“Αυτό που με εντυπωσιάζει στο θέατρο είναι η άμεση επαφή που υπάρχει με το κοινό. Βλέπεις και ακους τις αντιδράσεις του και αυτό σου δίνει δύναμη τη στιγμή που βρίσκεσαι στη σκηνή”

Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Στα 7 μου χρόνια ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική και άρχισα να γράφω και τα πρώτα μου ποιήματα. Ωστόσο, η ανάγκη μου να εκφράσω όλα αυτά που με απασχολούσαν και ταλάνιζαν το παιδικό μου μυαλό με οδηγησαν στην τέχνη της υποκριτικής. Έτσι,στα 12 μου χρόνια άρχισα να φοιτω στο Μουσικο Σχολείο Κρήτης και ενταχθηκα στη θεατρική του ομάδα. Αυτή ήταν και η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι θέλω να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα! Στα 18 μου ξεκίνησα τις σπουδές μου στη Νομικη Σχολή, ωστόσο η υποκριτική δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό μου για αυτό άλλωστε και με το πέρας των νομικών μου σπουδών ξεκίνησα ευθυς αμέσως τις υποκριτικές μου σπουδές.

Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Μου έρχονται πολλοί στο μυαλό, μιας και ο κάθε καλλιτέχνης έχει τη δική του ταυτότητα και τον δικό του τρόπο να ξεχωρίζει μέσα από το ταλέντο του. Ωστόσο θα αναφέρω ως αγαπημένο μου,τον Anthony Hopkins μιας και θεωρώ ότι αποτελεί μια “υποκριτική κατηγορία” μόνος του. Κάθε φορά που παρακολουθω κάποια δουλειά του, συγκινούμαι και πάντα σκέφτομαι “Πόσο ταλέντο μπορεί να συσσωρευεται σε ένα άτομο;!”

Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Για να είμαι ειλικρινής, προς το παρόν δεν έχω κάνει καθόλου κινηματογράφο. Θεωρώ φυσικά ότι και τα δυο είναι εξίσου σημαντικά και τελείως διαφορετικά ταυτόχρονα. Αυτό που με εντυπωσιάζει στο θέατρο είναι η άμεση επαφή που υπάρχει με το κοινό. Βλέπεις και ακους τις αντιδράσεις του και αυτό σου δίνει δύναμη τη στιγμή που βρίσκεσαι στη σκηνή.

Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Η επιτυχία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την καριέρα, θεωρώ. Για εμένα επιτυχία είναι να καταφέρω να κάνω καριέρα το hobby μου και να βιοποριζομαι από αυτό. Με αυτό τον τρόπο δεν θα αντιμετωπίσω ποτέ την υποκριτική ως μια “δουλειά”. Για εμένα αλλωστε, δεν είναι δουλειά, αλλα λειτουργημα.

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Πιστεύω ακράδαντα ότι ο καλλιτέχνης γεννιέται, δεν γίνεται. Σίγουρα η υποκριτική είναι μια τέχνη που μπορείς να τη σπουδάσεις αλλά εάν δεν έχεις τη “φλογα” μέσα σου, αν δεν αντιμετωπίζεις την τέχνη σου ως το οξυγονο σου, ως την ανάγκη σου για έκφραση, δεν νομίζω ποτέ να καταφέρεις να γίνεις καλλιτέχνης.

Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Η αλήθεια. Μπορεί να ακούγεται κλισε, ωστόσο για μένα η αλήθεια είναι το καύσιμο για να εκφρασω το κάθε τι που αισθάνομαι και έτσι να καταφέρω να το μεταδώσω στον κόσμο που με παρακολουθεί και με ακολουθεί.

Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Ναι, η έμπνευση προηγείται πάντοτε της δημιουργίας μου. Έμπνευση μπορεί να άντλησω από το οτιδήποτε, κυρίως από γεγονότα που με λυπούν. Έπειτα, ξεκινάω το ταξίδι μου προς τη δημιουργία και όπου με βγάλει.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Ως καλλιτέχνη, θα έλεγα ότι με διακατέχει μια μόνιμη ανησυχία για το άγνωστο, το διαφορετικό, το μυστήριο, την αγάπη, την αδικία. Η υποκριτική είναι αυτή που με βοηθάει να βρω τρόπους για να εκφράσω, αυτές μου τις ανησυχίες.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Εν όψει κορονοϊού και καραντινας τα καλλιτεχνικά μου σχέδια έχουν ανασταλλει επ’αοριστον. Σίγουρα όμως, και με δεδομένο ότι η κατάσταση στη χώρα μας θα επανέλθει στην κανονικότητά της, θα συνεχίσω τη θεατρική μου πορεια και ελπίζω και στην έναρξη της κινηματογραφικής μου πορείας.

Συντομο βιογραφικό : Γεννήθηκα στο Ηράκλειο Κρήτης και μεγάλωσα σε ένα παραθαλάσσιο χωριο που ονομαζεται Σισσι και βρίσκεται στο νομό Λασιθίου. Από τα 7 ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις τέχνες. Ακολούθησαν μαθήματα φωνητικής, βυζαντινής μουσικής,πιανου, σαξοφωνου και ταμπουρά. Στα 18 μου αποφοίτησα από το Μουσικό Σχολείο Ηρακλειου και ξεκίνησα τις σπουδες μου στη Νομική Σχολή. Μετα το πέρας των σπουδών μου στη Νομική Σχολή Αθηνών και ενόσω πραγματοποιούσα την νομική μου άσκηση ξεκίνησα τις υποκριτικες μου σπουδες στη Δραματική Σχολή Πειραϊκου Συνδέσμου απ’ου και πήρα το πτυχίο υποκριτικής μου. Μέχρι τα 18 μου συμμετείχα σε θεατρικες παραστάσεις στην Κρήτη και στους Δελφούς. Το 2015 συμμετείχα στην ξεκαρδιστική κωμωδία “Πες τα όλα ” σε σεναριο Ανναμπελ Ματθαίου και σκηνοθεσία Θανου Σιδηρά. Στη συνέχεια συμμετείχα στην παράσταση “Faust ” σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Για 3 συνεχόμενες σεζόν υπήρξα υπευθυνη παρουσίασης των πολιτιστικών εκδηλωσεων του τοπου μου. Ενω για 4 συνεχόμενες σεζόν συμμετείχα σε συναυλίες έντεχνου τραγουδιού. Έχω πάρει μέρος σε τέσσερα video clip, 3 εκ των οποίων για εγχωριους τραγουδιστές και 1 για συγκρότημα της Ολλανδίας. Σήμερα ζω στην Αθήνα και δεν θα πάψω ποτέ να κυνηγάω το όνειρο μου!