Άρης Δελαγραμμάτικας: «Το θέατρο είναι μια συνομιλία με την ψυχή σου». Κάτι που είναι κατά βάση δύσκολο, ειδικά αυτές τις εποχές που ζούμε…

“Είμαστε με τον υπέροχο θίασο της Κάρμεν Ρουγγέρη στο Christmas Theater με την παράσταση «Ο Ηρακλής και οι άθλοι του». Μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους που μέσα από αυτή θα μάθουν με ακρίβεια τα γεγονότα της μυθολογία μας, δοσμένα εξαιρετικά όπως πάντα από την Κάρμεν Ρουγγέρη που αναλαμβάνει το κείμενο και την σκηνοθεσία.”

Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Επίσημα από όταν ξεκίνησα τη δραματική σχολή. Ανεπίσημα νομίζω από μικρό παιδί.

Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Αν μπορώ να πω μόνο έναν τότε θα πρέπει να το πω τον Ian McKellen. Οτιδήποτε κάνει είναι σπουδή για κάθε ηθοποιό. Θα ήθελα πολύ να έβλεπα τον Άμλετ που παίζει τώρα στο Theatre Royal Windsor.

Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Είναι λέξεις που προσωπικά τις εξισώνω με την ευτυχία. Στον απόηχο, θα είμαι επιτυχημένος όταν θα είμαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνω και με την εξέλιξή του. Και αυτό φυσικά πάει ανάλογα με το τι είναι ευτυχία για τον κάθε άνθρωπο.

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Κάποιες κλίσεις τις έχεις σίγουρα έμφυτες, είναι γραμμένες στο DNA σου, στο σώμα σου. Μια φωνή για παράδειγμα ή ένα μουσικό αυτί, όπως λέμε, είναι αγαθά που κάποιοι άνθρωποι τα έχουν από τη φύση τους. Από τη φύση τους έχουν τη φωνή, τις χορδές αυτές που κάνουν τον ήχο τους σπουδαίο. Και φυσικά από εκεί και πέρα παίζει τον ρόλο της η δουλειά, η προσπάθεια για την εξέλιξη σου, η δίψα για γνώση, το διάβασμα, η παρατήρηση, η αντίληψη, το πείσμα και πάνω απ’ όλα η διαθεσιμότητα του εαυτού σου και του είναι σου. Οπότε θεωρώ πως ο καλλιτέχνης και γεννιέται και γίνεται.

Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Παιχνίδι. Παίζουμε μουσική, παίζουμε θέατρο, τραγουδάμε.. όλα αυτά είναι ένα όμορφο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι όμως που έχει και τους κανόνες του.

Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Όχι. Συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Εγώ προσπαθώ όλες τις στιγμές, αλλά είναι φορές που πετυχαίνει και άλλες όχι. Όταν «έχω έμπνευση» που λέμε, δεν είναι κάτι που το αναγνωρίζω από πριν, είναι κάτι που το αντιλαμβάνομαι όταν ήδη έχω αρχίσει να δημιουργώ κάτι και νιώθω στην πορεία πως πάει καλά.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Ανυπόμονο.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Δύσκολη περίοδος να μιλάμε για σχέδια. Δεν έχω σχέδια, έχω στόχους. Οι στόχοι πατούν πιο σταθερά στη γη. Τα σχέδια μπορεί να ανατραπούν, να έρθουν τα πάνω κάτω και από ό,τι σχεδίασες τελικά να μη γίνει τίποτα. Ενώ τους στόχους σου τους κοιτάς συνεχώς και οτιδήποτε κι αν σου έρθει στο δρόμο, είσαι απλά εκεί για να το παλέψεις.

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; Για εμένα μόνο μπορώ να πω από την πολύ μικρή αυτή θέση μου, οτι «Είναι μια συνομιλία με την ψύχη σου». Κάτι που είναι κατά βάση δύσκολο, ειδικά αυτές τις εποχές που ζούμε, να κουβεντιάσεις με την ψυχή σου και μέσα από την κουβέντα αυτή να αφηγηθείς την ιστορία του ρόλου σου.

Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Δεν θα ήθελα να ακουστώ σαν ένας μίζερος νέος ηθοποιός που ρίχνει αιτίες προς πάσα κατεύθυνση, γιατί προς το παρόν ο χώρος, μού έχει φερθεί καλά. Παρόλα αυτά με θεωρώ εξαιρετικά τυχερό που έχει συμβεί αυτό. Προφανώς και υπάρχει τάση ανακύκλωσης, με κάποια όμως μικρά παραθυράκια που βέβαια πρέπει να είσαι εκεί διαθέσιμος, την κατάλληλη στιγμή, κατάλληλα προετοιμασμένος, στην καλύτερή σου φάση, με την καλύτερή σου διάθεση. Να είσαι δηλαδή απόλυτα συγχρονισμένος με το ξαφνικό και το τυχαίο που μπορεί να έρθει.

Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Είμαστε με τον υπέροχο θίασο της Κάρμεν Ρουγγέρη στο Christmas Theater με την παράσταση «Ο Ηρακλής και οι άθλοι του». Μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους που μέσα από αυτή θα μάθουν με ακρίβεια τα γεγονότα της μυθολογία μας, δοσμένα εξαιρετικά όπως πάντα από την Κάρμεν Ρουγγέρη που αναλαμβάνει το κείμενο και την σκηνοθεσία.

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Ας κρατήσουμε το θέατρο ζωντανό και ας μην αφήσουμε τις πρωτόγνωρες απειλές που μας διώκουν τα τελευταία δυο χρόνια να δηλητηριάσουν τις ψυχές μας.