Χάρης Κακαρούχας: “Οι εικόνες μου καθρεφτίζουν την αλήθεια μου, τον τρόπο που ζω, την ύπαρξη”

Συμμετέχει στην εικαστική έκθεση “Τerrain vague – Μεταβατικά Τοπία” στη Luminus Eye

“Το έργο μου είναι μια συνεχής αναζήτηση του πως είναι δυνατόν να προσεγγίσουμε και να εικονίσουμε τον “πυρήνα” ή την “αλήθεια” της ανθρώπινης ύπαρξης, με τη χρήση του φωτογραφικού μέσου”

Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την Τέχνη και τι σας ενέπνευσε στην θεματολογία της συγκεκριμένης έκθεσης; Δεν είχα επιλογές, γεννήθηκα με αυτή την προσήλωση, την αγάπη στην εικόνα. Στην αρχή ήταν ο κινηματογράφος και η ζωγραφική αργότερα η φωτογραφία. Μου πήρε όμως χρόνο μέχρι να πιστέψω στον εαυτό μου και να αφιερωθώ αποκλειστικά σε αυτήν. Η φωτογραφία που συμμετέχω στην συγκεκριμένη έκθεση ανήκει σε μια σειρά που ονομάζω “Αστική χώρα των θαυμάτων”. Εικόνες δηλαδή που συμβαίνουν όταν περιπλανιέμαι στις πόλεις που ζω η επισκέπτομαι χωρίς κανένα σκοπό ιδέα η project στο μυαλό μου. Αφήνω την αλήθεια των ματιών μου να με οδηγήσει όπως εκείνη ξέρει, και εκεί που το βλέμμα ακουμπάει εκστατικά κάνω κλικ και συνεχίζω. Αληθινές συναντήσεις λοιπόν με ανθρώπους και πράγματα της απλής καθημερινότητας. Αυτές οι συναντήσεις είναι κατ’ ουσία αναγνωρίσεις μιας δικής μου εσωτερικής πραγματικότητας. Αν δεν ήταν έτσι δεν θα συνέβαιναν ποτέ. Η φαινόμενη πραγματικότητα χρησιμοποιείται για την εκδήλωση μιας άυλης εσωτερικής. Έτσι αναπλάθεται ο κόσμος στο αληθινό του νόημα, αποκαλύπτοντας αυτή την εξαιρετικότατα του συνηθισμένου. Αυτή η μεταμόρφωση δεν είναι εξάλλου ο ορισμός του θαύματος;

Ποια θέματα απασχολούν το έργο σας; Πως και από τι εμπνέεστε; Ως γνωστόν το έργο μας είναι ο καθρέφτης μας. Και ο άξονας της ζωής μου είναι το κάλεσμα του Σωκράτη “γνώθι σαυτόν”. Έτσι και το έργο μου είναι μια συνεχής αναζήτηση του πως είναι δυνατόν να προσεγγίσουμε και να εικονίσουμε τον “πυρήνα” ή την “αλήθεια” της ανθρώπινης ύπαρξης, με τη χρήση του φωτογραφικού μέσου. Ως πυρήνα αναφέρομαι σε ό,τι βρίσκεται και εκδηλώνεται πέραν των ναρκισσιστικών δυσλειτουργιών της προσωπικότητας και που σήμερα αποτελεί αντικείμενο μέρους της ανθρωπιστικής ψυχολογίας. Έτσι οι φωτογραφίες μου είναι εικόνες προσώπων, και αντικειμένων, τοπιογραφίες φυσικού, αστικού και πνευματικού περιβάλλοντος που συνθέτουν ένα ενιαίο χωροχρόνο. Αυτό που δημιουργεί αυτόν τον ενιαίο χωροχρόνο είναι η κοινή συχνότητα του φωτογραφικού βλέμματος, το κοινό αίσθημα, μια μυστηριακή διάθεση σαν αυτός ο κόσμος να αναδύεται από ένα βάθος. Είναι εικόνες χωρίς προφανείς ιδέες, σχόλια η άλλου είδους μηνύματα. Καθαρές εικόνες που ο θεατής που τις κοιτάζει μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό που βλέπει στην εικόνα αντιστοιχεί σε κάτι μέσα του, αντικατοπτρίζει κάτι μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτή ακριβώς η εσωτερική συγκίνηση που μπορεί να προκαλέσει αυτός ο οπτικά υλοποιημένος κόσμος, προσκαλεί ταυτόχρονα σε έναν βαθύτερο επαναπροσδιορισμό της σχέσης μας με τον εαυτό μας και με τον κόσμο.

Υπάρχει αγωνία στη δημιουργία; Δεν υπάρχει αγωνία γιατί δεν υπάρχουν προσδοκίες. Έχει μείνει η χαρά του παιχνιδιού, της εξερεύνησης, και του μοιράσματος.

Από ποιους άλλους καλλιτέχνες έχετε επιρροές; Οτιδήποτε (και όχι μόνο η τέχνη και οι καλλιτέχνες) μάς συγκινεί σημαίνει ότι συντονίζεται με κάτι δικό μας, εντός μας. Αλλιώς δεν θα υπήρχε η συγκίνηση. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι όσο περισσότερο βυθιζόμαστε μέσα μας τόσο τα σύνορα με το “άλλο” φθίνουν, εξαφανίζονται. Και απομένουμε μια ύπαρξη που αενάως αλλάζει μέσα στον ωκεανό των πάντων. Αυτό που μας δίνει την αίσθηση αυθυπαρξίας είναι η επίγνωση.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως εικαστικός καλλιτέχνης; Κατ’ αρχή δεν είμαι εικαστικός καλλιτέχνης. Στην εποχή μας ο όρος δεν σημαίνει για μένα τίποτε απολύτως. Και επίσης δεν αγωνίζομαι για κάτι και δεν έχω προκλήσεις. Η ζωή μου και η τέχνη μου δεν ξεχωρίζουν. Οι εικόνες μου καθρεφτίζουν την αλήθεια μου, τον τρόπο που ζω την ύπαρξη. Δεν κάνω εγώ τις εικόνες, οι εικόνες συμβαίνουν μέσα από μένα. Εγώ απλά συμμετέχω στη ζωή όπως ένα παιδί σε μια παιδική χαρά. Η μόνη πρόκληση είναι να παραμείνω στην παιδική χαρά.

Η έκθεση λαμβάνει χώρα σε φυσική μορφή στην Αθήνα 17-26 Μαρτίου 2023 στο χώρο τέχνης Luminus Eye (Μητσαίων 2Α, περιοχή Ακρόπολης, Αθήνα 117 42), και παράλληλα από τη δεύτερη ημέρα μετά το άνοιγμα της και διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).
Ώρες / Μέρες: Τετάρτη 14:00 έως 18:00 και Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 17:00 έως 21:00. Είσοδος ελεύθερη.
Περισσότερες πληροφορίες: https://artgrid.gr/paris-kapralos/

Νομίζετε ότι η τέχνη έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τις υφιστάμενες κοινωνικές συνθήκες; Η τέχνη έχει την δυνατότητα να αλλάξει τον δημιουργό με την προϋπόθεση ότι εκείνος έχει μια συνειδητή σχέση με αυτό που κάνει. Αντιλαμβάνεται δηλαδή ότι το έργο του είναι ο καθρέφτης του εσωτερικού του κόσμου και δεν μπορεί να κάνει τίποτε περισσότερο η τίποτε λιγότερο από αυτό. Αυτό τον βάζει σε μια ουσιαστική σχέση με τη δουλειά του και τον εαυτό του. Και αυτό είναι θεραπευτικό και μεταμορφωτικό. Αλλά και τον θεατή μπορεί να τον μεταμορφώσει μια αληθινή εικόνα. Τι εννοώ αληθινή εικόνα μπορείτε να το δείτε εδώ https://hariskakarouhas.com/in-the-end-what-is-this-thing-called-a-photograph/. Αφού λοιπόν η τέχνη μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους με την σειρά τους οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τις κοινωνικές συνθήκες. Και αυτός νομίζω είναι ο ασφαλέστερος τρόπος.

Πού μπορεί κανείς να δει ζωντανά τα έργα σας σήμερα; Στην έκθεση “Μεταβατικά τοπία” επιμέλειας Πάρη Καπράλου στην γκαλερί Luminous Eye.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Είναι γνωστό νομίζω ότι όταν κάνουμε σχέδια η ύπαρξη γελάει μαζί μας.

Χορηγός επικοινωνίας
www.polismagazino.gr