Σοφιανός Παπαευθυμίου: “Τα τραγούδια μου θέλω να τα δω να φέρουν την απλότητα του ρεμπέτικου, τη δυναμική της ροκ, την ωραιότητα του λόγου του έντεχνου τραγουδιού…”

“Κάθε φορά που πιάνω την κιθάρα πλάθω έναν κόσμο μυστικό και μπαίνω σε λημέρι για να ξεφύγω ακριβώς από καταστάσεις και πρόσωπα που με οδηγούν σε «ναι», που είναι αντίθετα στην ηθική και στην αισθητική μου.”

Σύστησέ μας τον άνθρωπο – καλλιτέχνη. Ποια είναι η μουσική σου ταυτότητα; Καλησπέρα λοιπόν. Ας δοκιμάσω να αυτοσυστηθώ! Είμαι ο Σοφιανός Παπαευθυμίου είμαι 22 ετών και έρχομαι από τα Τρίκαλα. Αρχικά, σ’ ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία. Ξέρετε είναι δύσκολο να ζητάς σε ένα εικοσιδιάχρονο παιδαρέλι να σου μιλήσει για ταυτότητα. Μη σου πω ψέματα. Δεν ξέρω καλά ποιος είμαι ακόμα αλλά είμαι σε καλό δρόμο νομίζω. Βρίσκομαι σε μια διαδικασία ωρίμανσης και μαζί με εμένα ωριμάζουν και τα τραγούδια. Έτσι…δεν μπορώ να σου πω ούτε τι είδος μουσικής εκπροσωπώ τώρα αλλά μπορώ να σου πω τι θέλω να γίνουν τα τραγούδια μου, όταν μεγαλώσουν. Θέλω λοιπόν να τα δω να φέρουν την απλότητα του ρεμπέτικου τη δυναμική της ροκ την ωραιότητα του λόγου του έντεχνου τραγουδιού όσο ζω να τα χαρώ λαϊκά και όταν φύγω να γίνουν παραδοσιακά !

Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για τη μουσική και το τραγούδι; Δεν νομίζω ότι γεννήθηκε μετά από εμένα. Νομίζω ότι πάντα υπήρχε εκεί για εμένα. Έπαιξε σίγουρα το ρόλο της και η οικογένειά μου που όποτε μαζευόμασταν παλιότερα όλο και κάποιο γλεντάκι στήναμε. Έπιανε ο αδερφός μου το μπουζούκι η αδερφή μου το ακκορντεόν οι γονείς μου το χορό και σ’ αυτή την μεγάλη παρέα ήθελα να μπω και γω. Έτσι ξεκίνησα τα πρώτα μαθήματα βιολιού και το ταξίδι άρχισε!

Το «Γίνε Τριαντάφυλλο» πώς προέκυψε; Η ιστορία ξεκινά 4-5 χρόνια πριν όταν είχα μια σχεδόν εμμονική αγάπη για την κρητική παράδοση. Μιμούμενος τους μαντιναδολόγους της Κρήτης έφτιαξα το πρώτο τετράστιχο «Είν’ ο έρωτας κλαδί/τριαντάφυλλο με άνθη/μα όταν το μυρίζομαι/ματώνω απ’ τ’ αγκάθι». Το περασμένο φθινόπωρο καθώς ανηφόριζα για τη Σαλονίκη το στιχάκι επέστρεψε στο νου μου και προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο για να έχω ένα τριαντάφυλλο χωρίς να πληγωθώ από το αγκάθι. Η μόνη που κατάφερε να αγκαλιάσει όλα τα τριαντάφυλλα του κόσμου χωρίς να ματώσει είναι η γη. Αλλά αλήθεια …πόσοι από μας θα ανεχτούμε να μας πατήσουν τόσα δισεκατομμύρια πόδια… Ήρθαν και τα υπόλοιπα στιχάκια, ήρθε και η μουσική φώναξα και την Έλενα Αβραμιώτη με την τόσο ξεχωριστή και πονεμένη φωνή να ‘ρθει να το πούμε παρέα και κάπως έτσι έφτασε σε εσάς.

Το τραγούδι ήταν μονόδρομος για εσένα, ή έχεις σπουδάσει και κάτι άλλο; Το τραγούδι και όλο αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις και τις νότες που βαφτίσαμε τραγουδοποιΐα είναι ένας δρόμος για μένα αλλά όχι μονόδρομος. Είμαι τεταρτοετής φοιτητής στην Κτηνιατρική σχολή του Α.Π.Θ και παράλληλα ασκώ τη βυζαντινή τέχνη σε δύο μοναστηριακά αναλόγια.

Ποια είναι τα «όχι» που θα πεις, στο βωμό της καριέρας; Κοίταξε ο λόγος που φτιάχνω μουσική είναι ακριβώς για να γλιτώνω από τα «ναι», που δε με εκφράζουν. Κάθε φορά που πιάνω την κιθάρα πλάθω έναν κόσμο μυστικό και μπαίνω σε λημέρι για να ξεφύγω ακριβώς από καταστάσεις και πρόσωπα που με οδηγούν σε «ναι», που είναι αντίθετα στην ηθική και στην αισθητική μου. Οι εναλλακτικοί δρόμοι που λέγαμε πριν μου δίνουν μια ευχέρεια σ’ αυτό. Κι αλίμονό μου αν ξεκινήσω να συμβιβάζομαι από τα εικοσιδύο!

Ποιο είναι το τραγούδι, που όταν το ακούς ή το ερμηνεύεις, «λυγίζεις»; Αχ ! Είναι πολλά, δεν είναι ένα και φυσικά δεν είναι δικά μου. Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στο «Γράμμα» του Σωκράτη Μάλαμα αλλά δε μπορώ να θυμηθώ μια φορά που να άκουσα το «Ζητάτε να σας πω» του Αττίκ ή το «Φλερτ» του Σίντου χωρίς να κυλήσουν δάκρυα στο πρόσωπο μου. Σίγουρα θα ξεχνώ κι άλλα αλλά με μια φευγαλέα σκέψη αυτά μου έρχονται στο μυαλό.

Ποιο είναι το στοιχείο του χαρακτήρα σου, που σε κάνει να ξεχωρίζεις ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης; Σαν άνθρωπος η ξεροκεφαλιά μου (χα!). Σαν καλλιτέχνης το ότι γράφω πρώτα για μένα και ύστερα για τους γύρω. Μα δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν αυτά με κάνουν ξεχωριστό. Για την ακρίβεια δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν είμαι δα και τόσο ξεχωριστός.

Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ένας νέος καλλιτέχνης για να πετύχει στο χώρο του τραγουδιού; Χρειάζεται νομίζω αρχικά ένα τάλαντο ώστε να χτίσει πάνω σε αυτό με εξάσκηση, με επιμονή και να μη σκεφτεί ούτε λεπτό να το θάψει στη γη γιατί μπορεί να το χάσει για πάντα ή μπορεί να έρθει η στιγμή που το ένα δε θα αρκεί. Φυσικά, να αγαπά αυτό που κάνει, να μη χάσει το ρομαντισμό του ποτέ και έπειτα φαντάζομαι θα χρειαστεί και λίγη τύχη γιατί η πληροφόρηση είναι χαοτική και η σύγχυση λύνει και δένει.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου; Είναι κάθε κακό που μπορεί να βρει τους ανθρώπους που αγαπώ. Φόβοι υπάρχουν πολλοί και πρέπει να υπάρχουν. Η μαγκιά είναι να ζεις ελεύθερα με δαύτους !

Ποιά είναι η άποψή σου για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το τι ακριβώς συμβαίνει από τη στιγμή που δεν το ‘χω ζήσει όλο αυτό. Επίτρεψέ μου παρ’ όλα αυτά να αμφισβητώ το ποιος είναι ο πραγματικά κερδισμένος σε όλη αυτή την τηλεοπτική πραγματικότητα. Όμως ας το παραδεχτούμε. Είναι ένας από τους ελάχιστους δρόμους που έχουν απομείνει για έναν νέο άνθρωπο για να αναδειχθεί στο μουσικό στίβο. Όσον αναφορά πάντως τη δική μου σχέση με αυτά τα show ισχύει το «Μακριά κι αγαπημένοι».

Μια συνεργασία που ονειρεύεσαι; Θα ήθελα πολύ να γνωρίσω το Σωκράτη Μάλαμα. Αν δεν ήταν εκείνος δε θα έπαιρνα ποτέ μολύβι και χαρτί να γράψω τραγουδάκια και άρα δε θα ήμασταν και εμείς εδώ σήμερα.

Βιογραφικό σημείωμα

Ο Σοφιανός Παπαευθυμίου γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 26 Μαΐου 1999. Τα γλεντάκια της οικογένειας ήταν αιτία κι αφορμή να ξεκινήσει την ενασχόλησή του με τη μουσική. Από την ηλικία των 9 ετών ξεκινά μαθήματα κλασσικού βιολιού και θεωρίας. Το επόμενο έτος αρχίζει μαθήματα βυζαντινής μουσικής. Τα επόμενα χρόνια συνεχίζει με μαθήματα παραδοσιακού βιολιού και στην ηλικία των 14 ετών παίρνει το Πτυχίου του Ιεροψάλτου.
Στο λύκειο αρχίζει να σκαλίζει μια παλιά κλασσική κιθάρα. Πάνω σε αυτή στην ηλικία των 15 ετών γράφει το πρώτο του τραγουδάκι που διακρίνεται σε μουσικό διαγωνισμό σύνθεσης της Βουλής των Εφήβων. Κατά τη διάρκεια του Σχολικού Έτους 2016-2017 διακρίνεται σε διαγωνισμό μελοποίησης ποιήματος και ενορχήστρωσης που διοργανώθηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών. Τον Ιούνιο του 2017 διοργανώνει την πρώτη του ζωντανή εμφάνιση τα έσοδα της οποίας διατέθηκαν στο Χαμόγελο του Παιδιού. Το 2019 φτιάχνει τον πρώτο ανεπίσημο δίσκο του που κυκλοφόρησε μεταξύ φίλων από χέρι σε χέρι.
Σήμερα βρίσκεται στο τέταρτο έτος σπουδών της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. Εμφανίζεται σε διάφορους χώρους σε Θεσσαλονίκη και Τρίκαλα. Γράφει άρθρα που δημοσιεύονται σε τοπικές έντυπες και διαδικτυακές εφημερίδες των Τρικάλων. Παράλληλα συνεχίζει να γράφει τραγούδια είναι υποψήφιος διπλωματούχος Βυζαντινής Μουσικής και ασκεί την ψαλτική τέχνη σε δύο μοναστήρια της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων.