Ελένη Τσιλιλή: “Οποιοδήποτε ερέθισμα έχει τη δύναμη να με συγκινήσει, μπορεί να αποτελέσει και αφορμή για να ζωγραφίσω”

“Εάν όλα πάνε καλά και το επιτρέψουν οι συνθήκες… έχω δηλώσει συμμέτοχη σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις όπως μερικές από αυτές είναι: «Διαβατήριες Τελετές» στο Λαογραφικό, Εθνολογικό Θεσ/κης για όλο το ’21 και η έκθεση εν συνεχεία στο Balkan festival, ο «Μίτος της Αριάδνης» στο Contemporary space τον Απρίλιο και “Αθλητικό Ιδεώδες, Άνθρωπος Κ Τέχνες” στο Δημαρχείο Αρχαίας Ολυμπίας.”

• Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Ζωγραφίζω από τότε που ήμουν παιδί όπως όλοι μας.. πολύ απλά μπαίνοντας στην εφηβεία δεν σταμάτησα αντιθέτως έγινε συστηματικό και ακαδημαϊκό. Σπούδασα Διακόσμηση εσωτερικού χώρου στο ΤΕΙ Αθήνας και στην συνέχεια στη σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης.

«Ο δρομέας» 80×80 cm, ακρυλικά
και μαρκαδόρος πάνω σε μουσαμά,
μεικτή τεχνική, 2020

• Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Δεν εντάσσω ποτέ τα έργα μου σε κάποιο συγκεκριμένο κίνημα διότι δεν θέλω να “φιμώνω” την καλλιτεχνική μου υπόσταση. Από την άλλη, μιλώντας για τον εαυτό μου, μπορώ να πω πως αγαπώ την ελεύθερη έκφραση και τον αυθορμητισμό, το καλό χιούμορ, και την σατυρική διάθεση, καθώς επίσης, απολαμβάνω πάντα να “ταράζονται” τα “λιμνάζοντα ύδατα” με πνευματώδη τρόπο. Αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα μου νομίζω πως αποτυπώνονται και στη δουλειά μου.

• Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Οποιοδήποτε ερέθισμα έχει την δύναμη να με συγκινήσει μπορεί να αποτελέσει και αφορμή για να ζωγραφίσω. Μπορεί να είναι ένα λουλούδι, ένα κλαδί ή ακόμα ακόμα ένα έργο ενός αλλού καλλιτέχνη, ένα ποίημα, ένα μουσικό κομμάτι ή ένα ζωγραφικό έργο. Σαν καλλιτέχνη με συγκινεί ό,τι ακριβώς με συγκινεί και ως άνθρωπο “η ομορφιά”, το “ωραίο”. Και το “ωραίο”, ως σύλληψη για μένα, ταυτίζεται με το πηγαίο, το αυθεντικό, το απροσποίητο, το απαλλαγμένο από συναισθηματισμούς και επιτηδεύσεις.

“Χωρίς τίτλο”, 70 cm x 50 cm, κολλάζ χαρτιών, ανεξίτηλους μαρκαδόρους
και μελάνια πάνω σε χαρτί,
μεικτή τεχνική, 2020

• Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Όλοι οι κορυφαίοι στοχαστές, ζωγράφοι και καλλιτέχνες του παρελθόντος αλλά και σύγχρονοι, όπως και οι καθηγητές μου με ενέπνευσαν, με εμπνέουν και θα με εμπνέουν….Όσο περισσότερο μελετά κανείς το έργο τους τόσα περισσότερα κερδίζει.

• Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να είμαι όσο περισσότερο γίνεται ο εαυτός μου μέσα στην τέχνη της Ζωγραφικής, ελεύθερη δηλαδή. Είναι πολύ μεγάλο το στοίχημα αυτό, τόσο μεγάλο που φαίνεται ακατόρθωτο. Αναγκαία συνθήκη για κάτι τέτοιο είναι η δέσμευση προς τη Ζωγραφική. Όσο μεγαλύτερη είναι η δέσμευση τόσο περισσότερη είναι και η ελευθέρια μου. Απαιτείται πειθαρχία, επιμονή και πολλή δουλειά. Ο μεγάλος μου φόβος είναι το επιπόλαιο, το ασύδοτο στην Τέχνη…..

«Ανάθημα i», 13x 6.5cm, ακρυλικό
και μελανί πάνω σε μουσαμά, 2020

• Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Το ποια είναι η θέση της Τέχνης στην Ελλάδα σήμερα είναι ένα βαθύ ζήτημα που “χωράει” πολύ συζήτηση και με πολλές προεκτάσεις. Από την σκοπιά του εικαστικού καλλιτέχνη μπορώ να πω πως ο εικαστικός χώρος παρουσιάζει στο σύγχρονο πολύ μεγαλύτερη εξωστρέφεια σε σχέση με το παρελθόν σε επίπεδο επικοινωνίας. Δηλαδή, με τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο καλλιτέχνης μπορεί πολύ γρήγορα να επικοινωνήσει τη δουλειά του και να συμμετέχει σε εκθέσεις και πολλές καλλιτεχνικές δράσεις. Από την άλλη, όμως, ο καλλιτεχνικός χώρος παρουσιάζει και μια μεγάλη εσωστρέφεια που έχει να κάνει με το κατά πόσο μπορεί πραγματικά να ταυτιστεί η ευρύτερη κοινωνία με το έργο των σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών. Αν μιλήσουμε για τις εικαστικές τέχνες η ταύτιση αυτή είναι από μικρή εως ανύπαρκτη. Επομένως υπό αυτήν την έννοια η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα είναι μετέωρη. Αυτό οφείλεται κατά την γνώμη μου στους παρακάτω, τουλάχιστον, λόγους : τη θέση του σύγχρονου καλλιτέχνη στην ελληνική κοινωνία και τη βαρύτητα που έχει ο λόγος του σε σχέση με τον λόγο κάποιου επιστήμονα ή πολιτικού προσώπου, τη θέση της Τέχνης στο εκπαιδευτικό σύστημα και την απομείωση του μαθήματων Τέχνης σε σχέση με άλλα μαθήματα, τη νοοτροπία και τη στάση των Ελλήνων καλλιτεχνών σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης (ξενολατρεία) και τέλος το κυρίαρχο πνεύμα του νεοφιλελευθερισμού που διογκώνει κάποιες ανθρώπινες ανάγκες και άλλες τις αφήνει να ατροφήσουν, όπως είναι η Τέχνη. Νομίζω πως ο καλλιτέχνης θα πρέπει να διεκδικήσει τη θέση που του αξίζει στην συνείδηση, πάνω απ’ όλα, της ελληνικής κοινωνίας, τα μαθήματα Τέχνης θα πρέπει να πάψουν να είναι απλά “συνοδευτικά” στο σχολείο αλλά να υποστηριχθούν ως κύρια μαθήματα και κατευθύνσεις, ο Έλληνας καλλιτέχνης οφείλει να πάψει να υποτιμά τον εαυτό του σε σχέση με κάθε καλλιτεχνική κίνηση και τάση του εξωτερικού μόνο και μόνο γιατί έρχεται από το εξωτερικό και τέλος οφείλουμε να καταλάβουμε ότι η Τέχνη είναι ανάγκη όλων και όχι μόνο των καλλιτεχνών.

• Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Εάν όλα πάνε καλά και το επιτρέψουν οι συνθήκες γιατί η χρονιά που έφυγε ήταν μια περίεργη χρονιά για όλους μας, πολλά πράγματα αναβλήθηκαν η και ακυρωθήκαν… έχω δηλώσει συμμέτοχη σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις όπως μερικές από αυτές είναι: «Διαβατήριες Τελετές» στο Λαογραφικό, Εθνολογικό Θεσ/κης για όλο το 21 και η έκθεση εν συνεχεία στο Balkan festival, ο «Μίτος της Αριάδνης» στο Contemporary space τον Απρίλιο και “Αθλητικό Ιδεώδες, Άνθρωπος Κ Τέχνες” στο Δημαρχείο Αρχαίας Ολυμπίας.