“Το αίσθημα της εφορείας και της πληρότητας που νιώθεις όταν ένα δημιούργημά σου, ένα τραγούδι σου, “παιδί σου” στην ουσία, παίρνει το δρόμο για το ταξίδι του και το επικοινωνείς με τον κόσμο είναι πραγματικά υπέροχο, μέχρι να έρθει το επόμενο βέβαια…”
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Αν θεωρήσουμε ότι τις πρώτες μας αναμνήσεις τις αποκτούμε σε πολύ μικρή ηλικία, τότε τα πρώτα ερεθίσματα από τις μουσικές που άκουγαν οι γονείς μου – λαϊκή και παραδοσιακή μουσική κατά βάση- είναι και οι πρώτες μας αναμνήσεις ηθελημένα ή μη. Βέβαια η πρώτη συναυλία που μπορώ να θυμηθώ, που μου έχει μείνει δηλαδή απλά σαν ανάμνηση, είναι μια μικρή καλοκαιρινή συναυλία στο αγαπημένο χωριουδάκι μου, τον Πλατανιά Νοτίου Πηλίου, με το συγκροτημα των Normal από την πόλη του Βόλου.
Ποιον καλλιτέχνη θαυμάζετε και με ποιον Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Θαυμάζω πρώτα απ’ όλους όλους τους συναδέλφους που δημιουργούν δικές τους μουσικές, νέες, όμορφες και φρέσκες προτάσεις. Ειδικά όταν μιλάμε για δημιουργία εν μέσω τέτοιον δύσκολων καιρών όχι μόνο σε καλλιτεχνικό επίπεδο, αλλά σε δύσκολες συνθήκες κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης. Αυτούς θαυμάζω. Γιατί για να μένεις “ζωντανός” τέτοιες εποχές, πραγματικά πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις. Όσον αφορά την συνύπαρξη επί σκηνής… Γενικά, δεν νομίζω ότι έχω τέτοιους ευσεβείς πόθους, μου αρέσει να μοιράζομαι τη σκηνή με ανθρώπους που επικοινωνώ μουσικά και έχουμε κάτι να μοιραστούμε με το κοινό.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Όποτε με ρωτάνε, λέω πάντα το ίδιο πάνω κάτω, ότι στην χώρα μας ισχύει το: “Επάγγελμα Καλλιτέχνης = Ανύπαρκτος”. Και αυτή η φράση δεν πάει σαν μομφή μόνο στις κυβερνήσεις αλλά και στο τι πιστεύει η κοινωνία για τους καλλιτέχνες. Συχνά ακούς την ερώτηση: “Α! Είσαι μουσικός! Τέλεια, και τι δουλειά κάνεις;”. Πιστεύαμε ότι όσο πέρναγαν τα χρόνια, και η δική μας γενιά ερχόταν στα πράγματα, κάτι τέτοια στερεότυπα θα ετειναν να εκλείψουν. Αλλά με όλη αυτή την οικονομική κρίση της πανδημίας και σαφώς με την ηθελημένη ή μη υποστήριξη της κυβέρνησης προς αυτόν τον στερεοτυπισμό και την απόλυτη ελευθερία της έκφρασης του λόγου στα σόσιαλ μίντια -και της απύθμενης βλακείας του καθενός, κάποιες φορές- οι αναχρονιστικές αυτές φωνές ακούγονται περισσότερο από κάθε άλλο σήμερα. Και είναι πραγματικά ντροπή, σε μια χώρα που έχει τεράστια, σε σχέση με το μέγεθός της, παραγωγή σε πολιτισμό.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, λοιπόν, η δική μου πορεία, έχει τα πάνω της και τα κάτω της, όπως του καθενός φαντάζομαι. Ο δρόμος δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα, άκουσα και ακούω πολλά καλά και πολλά κακά σε κάθε βήμα μου, είναι και λογικό εν μέρει γιατί εκθέτουμε δημόσια τη δουλειά μας. Θέλει γερό στομάχι, να κλείνεις τα αυτιά σου και πραγματικά να κάνεις αυτό που αγαπάς. Αυτό κάνω όλα τα χρόνια της πορείας μου στο χώρο, ταπεινά και με πολλή δουλειά. Δεν μετανιώνω για τίποτα, είναι ένα πανέμορφο ταξίδι και ακόμα συνεχίζει….γιατί πέρα από τα αρνητικά που ανέφερα παραπάνω…το αίσθημα της εφορείας και της πληρότητας που νιώθεις όταν ένα δημιούργημα σου, ένα “παιδί σου” στην ουσία, παίρνει το δρόμο για το ταξίδι του και το επικοινωνείς με τον κόσμο είναι πραγματικά υπέροχο, μέχρι να έρθει το επόμενο βέβαια, χαχα. Είναι η φωνή μας, η ψυχοθεραπεία μας και το “ναρκωτικό” μας μαζί.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Δεν τα παρακολουθώ, δεν τα στηρίζω. Θεωρώ ότι δίνουν υπερπροβολή σε άτομα που δεν έχουν κάνει τα βήματα ένα-ένα και σταθερά ουτως ώστε να μπορέσουν να τη χρησιμοποιήσουν και να τη διαχειριστούν. Οι πραγματικοί κερδισμένοι απο το τηλεοπτικό προϊόν αυτό είναι οι “Κριτές” που ανεβάζουν την προβολή τους και τις μετοχές τους στη εγχώρια μουσική “βιοτεχνία”, γιατί βιομηχανία δεν είναι (χαχα). Το μόνο θετικό που μπορώ να βρω σε αυτά τα shows είναι οι θέσεις εργασίας για τους συναδέλφους ως συντελεστές/ μουσικοί.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Δεν ξέρω αν ορίζουμε με τον ίδιο τρόπο όλοι οι άνθρωποι την μουσική παιδεία. Προσωπικά την διαχωρίζω από την μουσική εκπαίδευση. Έχουμε λοιπόν την μουσική (τεχνική) εκπαίδευση που κάποιος θα μάθει τεχνική κάποιου οργάνου, θεωρία μουσικής κλπ και τη μουσική παιδεία που είναι πιο βαθιά θέματα, αισθητική πάνω στη μουσική, η προσέγγιση πάνω στα μουσικά είδη, η φιλοσοφία πάνω στον ήχο και πολλά άλλα. Ο συνδυασμός και τον δύο είναι πολύ σημαντικός και αλληλένδετος για την εξέλιξη της μουσικής. Η μουσική παιδεία, όπως την ορίζω παραπάνω, χτίζει ένα μουσικό με χαρακτήρα, ενώ παράλληλα η τεχνική (η εκπαίδευση) του προσφέρει τον τρόπο να εκφράσει αυτό που έχει να πει και τρόπους να εξελίξει το σκεπτικό του σε βάθος χρόνου, όσο εξελίσσεται σαν μουσικός και σαν άνθρωπος δηλαδή.
Μέσα στον χαμό της εξειδίκευσης επικεντρωθήκαμε στην εκπαίδευση και χάσαμε την ουσία της παιδείας, νομίζω. Δηλαδή επικεντρωθήκαμε στην τεχνική και χάσαμε την τέχνη (την ουσία). Δεν είναι τυχαία η στροφή προς τις ρίζες μας στην σημερινή μουσική. Εκει αποζητούμε και εκει πιστεύω θα βρούμε την ψυχή που χάσαμε απο την αποστειρωμένη μουσική εκπαίδευση που μας “επιβλήθηκε” τα παλαιότερα χρόνια, και οφείλουμε αυτό να το αλλάξουμε στο εγγύς μέλλον.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Η απάντηση είναι προφανής. Ναι υπάρχουν, υπήρχαν και θα υπάρξουν. Όχι μόνο με κατάρτιση και γνώσεις, αλλά και με νέες πρωτότυπες ιδέες. Στο σταυροδρόμι αυτό της ανατολής με τη δύση είναι τόσα πολλά τα ερεθίσματα και τόσες πολλές οι πολιτιστικές κληρονομιές που διασταυρώνονται εδώ, που καθιστά στατιστικά αδύνατο να μην υπάρχουν αξιόλογοι μουσικοί.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Πριν απαντήσω, θα ήθελα θερμά να σε ευχαριστήσω πολύ για την συνέντευξη, τη στήριξη και την όμορφη διαδικτυακή φιλοξενία…και ζητώ συγγνώμη αν πλατίασα σε μερικές απαντήσεις.
Στο δια ταύτα, πρόσφατα κυκλοφόρησα το προσωπικό μου EP “Diddycoy”, με τρία instrumental Κομμάτια. Ενώ αυτή την περίοδο τελείωσα τις συνθέσεις του νέου μου full άλμπουμ και είμαι σε στάδιο προ-παραγωγής, ευελπιστώ να ετοιμαστεί και να κυκλοφορήσει στα τέλη του 2021 αρχές του 2022.
Παράλληλα είμαστε σε τελικό στάδιο μίξης ενός άλμπουμ 6 ελληνόφωνων τραγουδιών με ένα side-project που δημιούργησα με την Κατερίνα Βασιλείου στη φωνή και τον Νικόδημο Παπουτσή στα Κρουστά, τους jacArt, όπου είναι τραγούδια σε στίχους και μουσική δική μου και ευελπιστώ, καλώς εχόντων των πραγμάτων, να κυκλοφορήσει κάπου εως τις αρχές του Φεβρουαρίου του 2021.
Για συναυλίες ακόμα δεν μπορούμε να κάνουμε σχέδια, αλλά ευχόμαστε να μπορέσουμε!
Φωτογραφιες: Λευκοθέα Παππά
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Δημήτρης Μπασδάνης, γνωστός και ως James Basdanis, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη του Βόλου τον χειμώνα του 1988, ενώ από το 2005 ζει και εργάζεται ως μουσικός στην πόλη των Ιωαννίνων. Είναι κιθαρίστας και δημιουργός, ιδρυτικό μέλος των Στιχόβολη, των Programmed to Rock και πολλών άλλων μουσικών project. Μετρά πάνω από 500 live εμφανίσεις σε Ελλάδα και Αυστραλία καθώς και αρκετές ηχογραφήσεις δίσκων, soundtrack για ραδιόφωνα και θεατρικές παραστάσεις.
Το πολύ ιδιαίτερο παίξιμο του και ο τρόπος που χρησιμοποιεί τα ηχοχρώματα της ανατολής στην ηλεκτρική κιθάρα τον κάνει έναν από τους πιο ξεχωριστούς και αναγνωρίσιμους έλληνες κιθαρίστες της γενιάς του.
Πέρα από την δισκογραφία με τα προαναφερθέντα συγκροτήματα, ο James κυκλοφόρησε το 2016 το πρώτο του instrumental single Lacrimosa Blue, τον Οκτώβριο του 2019 κυκλοφόρησε το πρώτο του ολοκληρωμένο instrumental album με τίτλο Kaemos το οποίο πήρε ιδιαίτερα καλές κριτικές καθώς και μία διάκριση στις ΗΠΑ με το 3ο κομμάτι του άλμπουμ “Nihavent Sirto” να κατακτά το τίτλο ως το καλύτερο νέο κομμάτι Fusion μουσικής για το 2019, στον διεθνή μουσικό διαγωνισμό της Aplaud. Πρόσφατα το 2020 κυκλοφόρησε ένα mini-Album με τίτλο “Diddycoy” το οποίο έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές από τον εγχώριο και διεθνή τύπο.
Από το 2017 είναι υπεύθυνος του Μοντέρνου Τμήματος και καθηγητής ηλεκτρικής κιθάρας στην Μουσική Σχολή Κ. Λεοντάρης στα Ιωάννινα.
Το 2018 κυκλοφόρησε παγκοσμίως στην αγγλική γλώσσα το πρώτο του κιθαριστικό βιβλίο με τίτλο “Anatolian Modes: Eastern and Greek Scales Analyzed on Modal Theory”, ενώ τον Μάιο του 2020 στην ελληνική γλώσσα το βιβλίο “Μάθετε και τελειοποιήστε τις Πεντατονικές Κλίμακες (Μέθοδος Κιθάρας)”.
Επίσιμη Ιστοσελίδα: https://www.basdanis.eu
Ακούστε το Diddycoy: https://www.youtube.com/watch?v=nF9PzxQkcew&list=PLsG0RvvxlSf-t8G07O4vnZjaeFUmkmcOG
Dimitris ‘James’ Basdanis www.basdanis.eu
Facebook |Instagram| Twitter | Youtube | Wikipedia
